Page 187 - "Xəzər"
P. 187
zəldilməsi ümumən mümkün deyildi. O susdu – elə bil ovcunda cavabımın 187
Orijinalın üstündən həmişəlik sürüşmüş kalka çəkisini yoxlayırdı. 2016
kimi.
– Seks istəyirsən? Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə
36 – Ihı.
Onun evinə çatmaq üçün bizə yarım saat – Bağışla. Bu gün olmaz.
lazım oldu. Mən onu qollarımdan buraxmadan başımı
Əla axşam idi. Ağlayandan sonra kefi razılıqla tərpətdim.
ağlagəlməz şəkildə yaxşılaşmışdı. Evə çatana – Mən bu gün əməliyyatdan çıxmışam.
kimi, yolumuzun üstündəki bütün dükanlara – Abort?
girib əlimizə nə keçdi alırdıq. Çiyələkli diş – Hə.
məcunu, güllü çimərlik dəsmalı, bir neçə O, çiynimi qucaqlayan əlini boşaltdı,
mozaik danimarka pannosu, altırəngli diyircəkli barmağı ilə kürəyimdə bir neçə dairə çəkdi.
qələm dəsti. Bütün bunları üzüyuxarı daşıya- – Qəribədir... Heç nə xatırlamıram.
daşıya hərdən dayanıb limana baxırdıq. – Nə?..
– Sən maşını elə orada da qoydun? – O oğlanı deyirəm. Tamam unutmuşam.
– Sonra götürərəm. Üzünü də xatırlamıram.
– Sabah səhər gec olmaz? Onun saçlarını sığalladım.
– Fərqi yoxdur! – Mənə elə gəlirdi vurulmuşam ona.
Yolun yerdə qalan hissəsini tələsmədən Düzdür, bu uzun çəkmədi. Sən nə vaxtsa
getdik. sevmisən?
– Mən bu gün tək qalmaq istəmirəm, – – Aha.
üzünü yola döşənmiş daşlara tutub dedi. – Üzü də yadındadı?
Başımı razılıqla tərpətdim. Mən hər üç rəfiqəmin üzünü yadıma
– Amma onda sən çəkmələri təmizləyə salmağa çalışdım. Qəribə işdir – heç birinin
bilməyəcəksən. üzünü dəqiq xatırlamırdım.
– Eybi yox, qoy hərdənbir özü təmizləsin. – Yox, – dedim.
– Maraqlıdır, təmizləyəcək, ya yox? – Qəribədir, hə? Çox maraqlıdır, niyə?
– Bəs necə? O, çox məsuliyyətli adamdır! – Yəqin, belə daha rahatdır.
Başını sinəmdən qaldırmadan razılıqla
*** tərpətdi.
Sakit gecə idi. – Bura bax, əgər sən çox həvəsindəsənsə,
Yerində yavaşca çevrilib, burnunu sağ biz bunu başqa cür də edə bilərik...
çiynimə dirədi. – Lazım deyil. Hər şey yaxşıdır.
– Soyuqdur. – Doğrudan?
– Necə yəni “soyuqdur”? Otuz dərəcədi! – Ihı.
– Bilmirəm. Soyuqdur, vəssalam. O yenidən məni bərk- bərk qucaqladı.
Ayaqlarımız tərəfə sürüşmüş örtüyü çəkib, Döşlərinin giləsini qabırğalarımın altında hiss
onu çiyinlərinəcən bürüdüm. Qızı yüngül edirdim. Yamanca pivə içmək istədim.
titrətmə tutmuşdu. – Bax, bir neçə il bundan qabaq hər şey
– Özünü pis hiss eləyirsən? necə tərsinə getdisə, eləcə də davam edir.
Başını buladı. – “Bir neçə” – nə qədərdir?
– Qorxuram. – On iki, ya on üç il. Atam xəstələnəndən
– Qorxursan? Nədən? bəri. O vaxtdan yadımda heç nə qalmayıb.
– Hər şeydən. Bəs sən qorxmursan? Murdarçılıqdan başqa. Başımın üstündə
– Qətiyyən. həmişə bəd küləklər əsib.
– Külək istiqamətini dəyişir.
– Doğrudan elə fikirləşirsən?
Orijinalın üstündən həmişəlik sürüşmüş kalka çəkisini yoxlayırdı. 2016
kimi.
– Seks istəyirsən? Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə
36 – Ihı.
Onun evinə çatmaq üçün bizə yarım saat – Bağışla. Bu gün olmaz.
lazım oldu. Mən onu qollarımdan buraxmadan başımı
Əla axşam idi. Ağlayandan sonra kefi razılıqla tərpətdim.
ağlagəlməz şəkildə yaxşılaşmışdı. Evə çatana – Mən bu gün əməliyyatdan çıxmışam.
kimi, yolumuzun üstündəki bütün dükanlara – Abort?
girib əlimizə nə keçdi alırdıq. Çiyələkli diş – Hə.
məcunu, güllü çimərlik dəsmalı, bir neçə O, çiynimi qucaqlayan əlini boşaltdı,
mozaik danimarka pannosu, altırəngli diyircəkli barmağı ilə kürəyimdə bir neçə dairə çəkdi.
qələm dəsti. Bütün bunları üzüyuxarı daşıya- – Qəribədir... Heç nə xatırlamıram.
daşıya hərdən dayanıb limana baxırdıq. – Nə?..
– Sən maşını elə orada da qoydun? – O oğlanı deyirəm. Tamam unutmuşam.
– Sonra götürərəm. Üzünü də xatırlamıram.
– Sabah səhər gec olmaz? Onun saçlarını sığalladım.
– Fərqi yoxdur! – Mənə elə gəlirdi vurulmuşam ona.
Yolun yerdə qalan hissəsini tələsmədən Düzdür, bu uzun çəkmədi. Sən nə vaxtsa
getdik. sevmisən?
– Mən bu gün tək qalmaq istəmirəm, – – Aha.
üzünü yola döşənmiş daşlara tutub dedi. – Üzü də yadındadı?
Başımı razılıqla tərpətdim. Mən hər üç rəfiqəmin üzünü yadıma
– Amma onda sən çəkmələri təmizləyə salmağa çalışdım. Qəribə işdir – heç birinin
bilməyəcəksən. üzünü dəqiq xatırlamırdım.
– Eybi yox, qoy hərdənbir özü təmizləsin. – Yox, – dedim.
– Maraqlıdır, təmizləyəcək, ya yox? – Qəribədir, hə? Çox maraqlıdır, niyə?
– Bəs necə? O, çox məsuliyyətli adamdır! – Yəqin, belə daha rahatdır.
Başını sinəmdən qaldırmadan razılıqla
*** tərpətdi.
Sakit gecə idi. – Bura bax, əgər sən çox həvəsindəsənsə,
Yerində yavaşca çevrilib, burnunu sağ biz bunu başqa cür də edə bilərik...
çiynimə dirədi. – Lazım deyil. Hər şey yaxşıdır.
– Soyuqdur. – Doğrudan?
– Necə yəni “soyuqdur”? Otuz dərəcədi! – Ihı.
– Bilmirəm. Soyuqdur, vəssalam. O yenidən məni bərk- bərk qucaqladı.
Ayaqlarımız tərəfə sürüşmüş örtüyü çəkib, Döşlərinin giləsini qabırğalarımın altında hiss
onu çiyinlərinəcən bürüdüm. Qızı yüngül edirdim. Yamanca pivə içmək istədim.
titrətmə tutmuşdu. – Bax, bir neçə il bundan qabaq hər şey
– Özünü pis hiss eləyirsən? necə tərsinə getdisə, eləcə də davam edir.
Başını buladı. – “Bir neçə” – nə qədərdir?
– Qorxuram. – On iki, ya on üç il. Atam xəstələnəndən
– Qorxursan? Nədən? bəri. O vaxtdan yadımda heç nə qalmayıb.
– Hər şeydən. Bəs sən qorxmursan? Murdarçılıqdan başqa. Başımın üstündə
– Qətiyyən. həmişə bəd küləklər əsib.
– Külək istiqamətini dəyişir.
– Doğrudan elə fikirləşirsən?
