Page 177 - "Xəzər"
P. 177
sı səbəbə, hansı məqsədlə... Bilmirəm. İki il əvvəl böyük qardaşım səbəb-filan 177
Heç kim də bilmir. demədən bir qalaq kitab və bir rəfiqəsini 2016
burada qoyub Amerikaya qaçdı. Hərdən mən
*** o qızla nahar edirdim. O deyirdi ki, qardaşımla Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə
“Mən universitetə göylərdən vəhy almaq mən bir-birimizə çox oxşayırıq.
üçün daxil olmuşam”, – o bir dəfə çox ciddi
görkəmlə dedi. Saat dörd idi, biz yataqda – Nədə? – mən təəccüblə soruşurdum.
çılpaq uzanmışdıq. Maraqlandım ki, göylərdən – Hər şeydə, – o cavab verirdi.
vəhy almaq nə cür olur? “ Məgər bunu izah Bəlkə, doğrudan da, elədir. Ola bilsin,
etmək olar?” – o dedi. Bir az keçəndən sonra məsələ on il növbə ilə təmizlədiyimiz ayaq-
isə əlavə etdi: “Göydən enir, mələklərin qabılarda imiş.
qanadları kimi.” Saat on ikini göstərirdi. İsti haqqında
Mən göydən birbaşa universitet həyətinə nifrətlə düşünüb qalstuku bağladım, pencəyimi
enən mələk qanadlarını təsəvvürümdə geyindim.
canlandırmağa çalışdım. Uzaqdan onlar kağız Vaxtım çox, işim yox idi. Heç hara
salfetlərə oxşayırdılar. tələsmədən maşınla şəhəri hərləndim. Mənim
əyri-üyrü, uzunsov şəhərim dənizdən dağla-
*** radək uzanırdı. Kiçik çay, tennis kortu, qolf
Onun niyə öldüyünü heç kim izah edə meydançası, böyük mülklər sırası, divar,
bilmədi. Mənə elə gəlir ki, heç onun özü də daha bir divar, bir neçə səliqəli restoran, dü-
bunu axıra kimi dərk etmədi. kan, köhnə kitabxana, eşşəkqulağı basmış
düzənlik və ərazisində meymun qəfəsləri olan
27 park. Şəhər heç dəyişmir.
Axmaq bir yuxu gördüm. Əyri-üyrü şəhərətrafı yolda bir az dövrə
Mən böyük qara quş idim, cəngəlliyin üstü vurub çay kənarı ilə dənizə endim. Çayın
ilə günbatana tərəf uçurdum. Dərin yaradan mənsəbinə yaxın yerdə dayanıb ayaqlarımı
axan qan qanadlarıma yapışıb laxtalanırdı. islatmaq üçün maşından çıxdım. Tennis kor-
Göyün qərb səmtini qorxunc qara buludlar tunda gündən qaralmış iki qız ağ papaq və
tutmuşdu. Xırda yağışın qoxusu ətrafı qara eynəklərdə tennis topunu qovalayırdılar.
bürümüşdü. Günəş səmadakı ən yüksək nöqtəsini keçib,
bir az da insafsızcasına yandırmağa başlamışdı
Çoxdandır yuxu görməmişdim. Bunun – onlar isə dayanmadan raketkalarını yelləyir,
yuxu olduğunu anlamaq üçün vaxt lazım oldu. tər bütün meydançaya dağılırdı.
Çarpayıdan sıçrayıb isti suyun altında iyrənc Beş dəqiqə tamaşa edib geri, maşına
tərimi yudum, səhər yeməyini qızarmış çörək qayıtdım, oturacağa yayxanıb gözlərimi yum-
və alma şirəsi ilə elədim. Boğazım tütün və dum. Dalğaların səsi top səsinə qarışırdı. Zəif
pivədən qıcıqlanırdı, elə bil ora çirkli pambıq cənub küləyi əsdi, özü ilə bir az dəniz, bir az
dürtmüşdülər. Qabları əyüzyuyana atıb, qarde- da qaynar asfalt qoxusu gətirdi. Mən uzaq bir
robdan qəhvəyi-yaşılı kostyumu, ideal yayı xatırladım. Qız bədəninin istisini, köhnə
ütülənmiş köynəyi və qara qalstuku çıxartdım, rok-n-rolu, camaşırxanadan yeni gəlmiş düyməli
hamısını qonaq otağına aparıb, kondisionerin köynəyimi, hovuzun paltardəyişmə otağındakı
qabağında oturdum. siqaret tüstüsünü, ürəyimə dammış ürkək
hissləri... Əbədi davam edəcəyinə inandığım
Televiziya xəbərlərində təntənəli surətdə şirin yuxumu. Amma yay gəldi (hansı il idi,
ən qızmar yay günü vəd etdilər. Mən televizoru görəsən?) – yuxu isə geri qayıtmadı.
söndürdüm, qardaşımın otağına gedib böyük Düz saat ikidə “Ceyz bar”ın qabağında
qalağın içərisindən bir neçə kitab çıxartdım, dayandım. Siçovul yol kənarında oturub Kazan-
əlimdəki kitablarla birlikdə divana sərildim. zakisin “İsanın son nəfsi “ əsərini oxuyurdu.
Heç kim də bilmir. demədən bir qalaq kitab və bir rəfiqəsini 2016
burada qoyub Amerikaya qaçdı. Hərdən mən
*** o qızla nahar edirdim. O deyirdi ki, qardaşımla Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə
“Mən universitetə göylərdən vəhy almaq mən bir-birimizə çox oxşayırıq.
üçün daxil olmuşam”, – o bir dəfə çox ciddi
görkəmlə dedi. Saat dörd idi, biz yataqda – Nədə? – mən təəccüblə soruşurdum.
çılpaq uzanmışdıq. Maraqlandım ki, göylərdən – Hər şeydə, – o cavab verirdi.
vəhy almaq nə cür olur? “ Məgər bunu izah Bəlkə, doğrudan da, elədir. Ola bilsin,
etmək olar?” – o dedi. Bir az keçəndən sonra məsələ on il növbə ilə təmizlədiyimiz ayaq-
isə əlavə etdi: “Göydən enir, mələklərin qabılarda imiş.
qanadları kimi.” Saat on ikini göstərirdi. İsti haqqında
Mən göydən birbaşa universitet həyətinə nifrətlə düşünüb qalstuku bağladım, pencəyimi
enən mələk qanadlarını təsəvvürümdə geyindim.
canlandırmağa çalışdım. Uzaqdan onlar kağız Vaxtım çox, işim yox idi. Heç hara
salfetlərə oxşayırdılar. tələsmədən maşınla şəhəri hərləndim. Mənim
əyri-üyrü, uzunsov şəhərim dənizdən dağla-
*** radək uzanırdı. Kiçik çay, tennis kortu, qolf
Onun niyə öldüyünü heç kim izah edə meydançası, böyük mülklər sırası, divar,
bilmədi. Mənə elə gəlir ki, heç onun özü də daha bir divar, bir neçə səliqəli restoran, dü-
bunu axıra kimi dərk etmədi. kan, köhnə kitabxana, eşşəkqulağı basmış
düzənlik və ərazisində meymun qəfəsləri olan
27 park. Şəhər heç dəyişmir.
Axmaq bir yuxu gördüm. Əyri-üyrü şəhərətrafı yolda bir az dövrə
Mən böyük qara quş idim, cəngəlliyin üstü vurub çay kənarı ilə dənizə endim. Çayın
ilə günbatana tərəf uçurdum. Dərin yaradan mənsəbinə yaxın yerdə dayanıb ayaqlarımı
axan qan qanadlarıma yapışıb laxtalanırdı. islatmaq üçün maşından çıxdım. Tennis kor-
Göyün qərb səmtini qorxunc qara buludlar tunda gündən qaralmış iki qız ağ papaq və
tutmuşdu. Xırda yağışın qoxusu ətrafı qara eynəklərdə tennis topunu qovalayırdılar.
bürümüşdü. Günəş səmadakı ən yüksək nöqtəsini keçib,
bir az da insafsızcasına yandırmağa başlamışdı
Çoxdandır yuxu görməmişdim. Bunun – onlar isə dayanmadan raketkalarını yelləyir,
yuxu olduğunu anlamaq üçün vaxt lazım oldu. tər bütün meydançaya dağılırdı.
Çarpayıdan sıçrayıb isti suyun altında iyrənc Beş dəqiqə tamaşa edib geri, maşına
tərimi yudum, səhər yeməyini qızarmış çörək qayıtdım, oturacağa yayxanıb gözlərimi yum-
və alma şirəsi ilə elədim. Boğazım tütün və dum. Dalğaların səsi top səsinə qarışırdı. Zəif
pivədən qıcıqlanırdı, elə bil ora çirkli pambıq cənub küləyi əsdi, özü ilə bir az dəniz, bir az
dürtmüşdülər. Qabları əyüzyuyana atıb, qarde- da qaynar asfalt qoxusu gətirdi. Mən uzaq bir
robdan qəhvəyi-yaşılı kostyumu, ideal yayı xatırladım. Qız bədəninin istisini, köhnə
ütülənmiş köynəyi və qara qalstuku çıxartdım, rok-n-rolu, camaşırxanadan yeni gəlmiş düyməli
hamısını qonaq otağına aparıb, kondisionerin köynəyimi, hovuzun paltardəyişmə otağındakı
qabağında oturdum. siqaret tüstüsünü, ürəyimə dammış ürkək
hissləri... Əbədi davam edəcəyinə inandığım
Televiziya xəbərlərində təntənəli surətdə şirin yuxumu. Amma yay gəldi (hansı il idi,
ən qızmar yay günü vəd etdilər. Mən televizoru görəsən?) – yuxu isə geri qayıtmadı.
söndürdüm, qardaşımın otağına gedib böyük Düz saat ikidə “Ceyz bar”ın qabağında
qalağın içərisindən bir neçə kitab çıxartdım, dayandım. Siçovul yol kənarında oturub Kazan-
əlimdəki kitablarla birlikdə divana sərildim. zakisin “İsanın son nəfsi “ əsərini oxuyurdu.
