Page 173 - "Xəzər"
P. 173
21 təmizləmədən elə indi götürdüyüm köynəyimi 173
Üçüncü rəfiqəmin ölümündən bir-iki həftə və bermud stilli qısa şalvarımı geyindim. Əla 2016
sonra Jül Mişlenin1 “İfritə” kitabını oxuyurdum. axşam idi. Dəniz sahili boyu günün batmasına
Əla kitabdır. Orada ləzzətli bir yer vardı: tamaşa edə-edə maşınla gəzdim, şoseyə Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə
“Ali hakim Remi Lorenski tonqalda səkkiz çıxmazdan əvvəl iki şüşə soyuq çaxır, bir
yüz ifritə yandırtmışdı və özünün vahimə qutu siqaret aldım.
yayan siyasəti ilə hədsiz fəxr edirdi. Bir dəfə
o demişdi: “ Ədalətli olmağımla o qədər ***
məşhuram ki, bu günlərdə tutulmuş on altı Stolun üstünü boşaldıb tərtəmiz, ağappaq
ifritə cəlladı gözləməyib özlərini asıblar”... boşqabları düzənədək, mən meyvə bıçağı ilə
Dəhşətdi! çaxır şüşəsini açdım. Soyutma ətin buğu otağı
başına götürmüşdü.
22 – Heç bilmirdim belə isti olacaq.
Telefon zəng çaldı. Cəhənnəmdir...
Gördüyüm vacib işdən qopa bilmirdim: – Cəhənnəmdə daha istidir.
hovuzda gün altında qıpqırmızı yanmış üzümü – Nədir, olmusan orada?
xüsusi losyonla sərinlədirdim. Yalnız onuncu – Olanlar danışıb. İstidən başın xarab
çağırışdan sonra üzümə çəkdiyim pambıqları olanda, səni bir az sərin yerə keçirirlər. Özünə
qopartdım, stuldan durub, dəstəyi götürdüm. gəldin – bir də istiyə.
– Salam, mənəm. – Saunadakı kimi?
– Salam. – Düppələmdüz. Amma elələri də var ki,
– Nə eləyirdin indi? onları geri qaytarmırlar, çünki başları artıq
– Heç nə. düzəlmir.
Bütün sifətim yanırdı; üzümü boynuma – Neyləyirlər onda onlarla?
atdığım dəsmalla sildim. – Cənnətə yollayırlar. Divarları ağartmağa.
– Dünənki axşama görə çox sağ ol. Çoxdan Cənnətdə divarlar ideal ağ rəngdə olmalıdır.
belə əylənməmişdim. Bir balaca ləkə düşdü – olmaz. Cənnətdi axı!
– Çox yaxşı. Ona görə də səhərdən axşama kimi ciyərlərini
– M-m-m... Soyutma ət xoşlayırsan? xarab edib divar rəngləyirlər.
– Xoşlayıram. Daha heç bir sual vermədi. Mən ciddi-
– Mən nəsə çox bişirmişəm. Heç bir cəhdlə şüşənin içində qalan tıxac qırıqlarını
həftəyə də yeyib qurtara bilməyəcəyəm. Kömək çıxartdım və çaxırı stəkanlara süzdüm.
eləyərsən? – Soyuq çaxır – isti ürək, – qədəhləri
– Niyə də yox? toqquşduranda o dedi.
– Onda bir saata gəl. Geciksən, hamısını – Bu haradandır?
zibil vedrəsinə atacağam. Başa düşdün? – Reklamdan. Soyuq çaxır – qaynar ürək.
– Aha. Görməmisən?
– Gözləməyi heç sevmirəm. – Yox.
Bunu deyib dəstəyi atdı, ağzımı açmağa – Televizora baxmırsan?
da imkan vermədi. Mən divana sərildim, – Az-az. Əvvəllər çox baxırdım. Lessi
radioda verilən hit-parada qulaq asa-asa on haqqında film çox xoşuma gəlirdi. Hələ birinci
dəqiqə tavana baxdım. Sonra qaynar duşun it olan vaxtlar.
altında üzümü tərtəmiz qırxdım. Kimyəvi – Hə də, sən axı heyvanları xoşlayırsan.
– Aha.
1Jül Mişle (1798-1874) – fransız tarixçisi, “Fransa tarixi” çoxcildli kitabın müəllifi. “İfritə” kitabında kilsə
tərəfindən ifritə kimi təqib olunan qadınların müdafiəsinə qalxıb.
Üçüncü rəfiqəmin ölümündən bir-iki həftə və bermud stilli qısa şalvarımı geyindim. Əla 2016
sonra Jül Mişlenin1 “İfritə” kitabını oxuyurdum. axşam idi. Dəniz sahili boyu günün batmasına
Əla kitabdır. Orada ləzzətli bir yer vardı: tamaşa edə-edə maşınla gəzdim, şoseyə Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə
“Ali hakim Remi Lorenski tonqalda səkkiz çıxmazdan əvvəl iki şüşə soyuq çaxır, bir
yüz ifritə yandırtmışdı və özünün vahimə qutu siqaret aldım.
yayan siyasəti ilə hədsiz fəxr edirdi. Bir dəfə
o demişdi: “ Ədalətli olmağımla o qədər ***
məşhuram ki, bu günlərdə tutulmuş on altı Stolun üstünü boşaldıb tərtəmiz, ağappaq
ifritə cəlladı gözləməyib özlərini asıblar”... boşqabları düzənədək, mən meyvə bıçağı ilə
Dəhşətdi! çaxır şüşəsini açdım. Soyutma ətin buğu otağı
başına götürmüşdü.
22 – Heç bilmirdim belə isti olacaq.
Telefon zəng çaldı. Cəhənnəmdir...
Gördüyüm vacib işdən qopa bilmirdim: – Cəhənnəmdə daha istidir.
hovuzda gün altında qıpqırmızı yanmış üzümü – Nədir, olmusan orada?
xüsusi losyonla sərinlədirdim. Yalnız onuncu – Olanlar danışıb. İstidən başın xarab
çağırışdan sonra üzümə çəkdiyim pambıqları olanda, səni bir az sərin yerə keçirirlər. Özünə
qopartdım, stuldan durub, dəstəyi götürdüm. gəldin – bir də istiyə.
– Salam, mənəm. – Saunadakı kimi?
– Salam. – Düppələmdüz. Amma elələri də var ki,
– Nə eləyirdin indi? onları geri qaytarmırlar, çünki başları artıq
– Heç nə. düzəlmir.
Bütün sifətim yanırdı; üzümü boynuma – Neyləyirlər onda onlarla?
atdığım dəsmalla sildim. – Cənnətə yollayırlar. Divarları ağartmağa.
– Dünənki axşama görə çox sağ ol. Çoxdan Cənnətdə divarlar ideal ağ rəngdə olmalıdır.
belə əylənməmişdim. Bir balaca ləkə düşdü – olmaz. Cənnətdi axı!
– Çox yaxşı. Ona görə də səhərdən axşama kimi ciyərlərini
– M-m-m... Soyutma ət xoşlayırsan? xarab edib divar rəngləyirlər.
– Xoşlayıram. Daha heç bir sual vermədi. Mən ciddi-
– Mən nəsə çox bişirmişəm. Heç bir cəhdlə şüşənin içində qalan tıxac qırıqlarını
həftəyə də yeyib qurtara bilməyəcəyəm. Kömək çıxartdım və çaxırı stəkanlara süzdüm.
eləyərsən? – Soyuq çaxır – isti ürək, – qədəhləri
– Niyə də yox? toqquşduranda o dedi.
– Onda bir saata gəl. Geciksən, hamısını – Bu haradandır?
zibil vedrəsinə atacağam. Başa düşdün? – Reklamdan. Soyuq çaxır – qaynar ürək.
– Aha. Görməmisən?
– Gözləməyi heç sevmirəm. – Yox.
Bunu deyib dəstəyi atdı, ağzımı açmağa – Televizora baxmırsan?
da imkan vermədi. Mən divana sərildim, – Az-az. Əvvəllər çox baxırdım. Lessi
radioda verilən hit-parada qulaq asa-asa on haqqında film çox xoşuma gəlirdi. Hələ birinci
dəqiqə tavana baxdım. Sonra qaynar duşun it olan vaxtlar.
altında üzümü tərtəmiz qırxdım. Kimyəvi – Hə də, sən axı heyvanları xoşlayırsan.
– Aha.
1Jül Mişle (1798-1874) – fransız tarixçisi, “Fransa tarixi” çoxcildli kitabın müəllifi. “İfritə” kitabında kilsə
tərəfindən ifritə kimi təqib olunan qadınların müdafiəsinə qalxıb.
