Page 160 - "Xəzər"
P. 160
nunda gəzdirirsən? Həm ağırdır, həm də xeyir- – O ki fildir!
2016 siz”. “Ağır olmağına ağırdır, – keçi cavab – Yox, ondan xeyli balaca...
verdi, – ancaq ağır və xarab olsa da, mən – Yaxşı, özgə nə?
Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə ona öyrəşmişəm .” – Adamların evində yaşayır. Kefi olanda
siçan tutur.
Həkim öz portağal şirəsindən içib, – Bəs nə yeyir?
təbəssümlə üzümə baxdı. Mən sakitcə söhbətin – Balıq.
davamını gözləyirdim. – Bəs kolbasa?
– Kolbasa da...
– Demək, bir dəfə dovşan keçinin ad Təqribən bu cür söhbət eləyirdik.
gününə üstü lentlə bağlanmış kiçik bir qutu Həkim düz deyirdi. Sivilizasiya – məlumatın
gətirdi. Qutunun içində isə təptəzə, par-par ötürülməsidir. İfadə etməyə və ötürməyə heç
parıldayan, çox yüngül və əla işləyən saat nə qalmayanda sivilizasiya da sona yetəcək.
vardı. Keçi çox sevindi, dərhal onu boynuna Çık! – və sönəcək.
taxıb, hamıya göstərmək üçün qaçıb getdi. Yazda, 14 yaşım tamam olanda başıma
qəribə bir iş gəldi. Birdən-birə danışmağa
Bu yerdə nağıl gözlənilmədən başa çatdı. başladım – özü də elə bil bəndi vurub
– Sən keçisən. Mən dovşanam. Saat – uçurmuşdum. Nələr danışdığımı indi yadıma
sənin qəlbindir. sala bilmirəm, amma üç ay dil-boğaza
Özümü aldadılmış hiss elədim, amma qoymadım, on dörd ilin əvəzini çıxırdım elə
razılıqla başımı yellədim. bil. İyulun ortasında dayananda temperaturum
Həftədə bir dəfə, bazar gününün ikinci qırxa qalxdı və üç gün məktəbə getmədim.
yarısında, qatardan düşüb avtobusa minərək Sonra hərarətim azaldı və mən, nəhayət ki,
həkimin evinə yollanırdım, müalicə vaxtı qəhvəli nə zəvzək, nə də qaradinməz – ən adi bir
ruletlər, alma piroqları, şirin kökələr, ballı bul- oğlan oldum.
kalar üyüdürdüm. Bir il belə müalicədən sonra
diş həkiminə müraciət etməli oldum. 8
– Sivilizasiya – məlumatın ötürülməsidir, Səhər saat altıda oyandım – yəqin, susuz-
– həkimim deyirdi. – İfadə eləyə bilməyəcəyin luqdan. Kənar evdə ayılanda özümü baş-
nəsə varsa, deməli, o “nəsə” yox kimidir. Belə qasının bədəninə soxulmuş ruh kimi hiss
baxırsan ki, var, amma əslində yoxdur. Bax, edirəm. Dözməyib ensiz çarpayıdan qalxdım,
məsələn, sən acmısan. Sən deyən kimi ki, qapının yanındakı sadə əlüzyuyana
“yemək istəyirəm!”, mən dərhal sənə kökə yaxınlaşdım, bir neçə stəkan suyu at kimi içib
verəcəm. Götür. (Götürdüm.) Və ya heç nə təzədən yerimə uzandım.
deməsən, kökən də olmayacaq. (O, üzünə Açıq pəncərədən dənizin bir hissəsi
yaramaz adam ifadəsi verib boşqabı kökə görsənirdi. Təzə çıxmış günəşin şüaları
qarışıq stolun altında gizlətdi.) Sıfır! Başa oynaşan dalğaların üstündə əks olunurdu.
düşdün? Danışmaq istəmirsən. Amma yemək Diqqətlə baxanda bir neçə çirkli yük gəmisi
istəyirsən axı! Sən indi bunu sözsüz ifadə görmək olurdu, adama elə gəlirdi ki, üzməkdən
etməlisən. Əl-qol hərəkəti ilə. Göstər görüm. beziblər. Gün qızmar olmalı idi. Ətrafdakı
Mən qarnımı tutub, üzümə əzab ifadəsi evlər hələ yuxulayırdılar – təkcə dəmiryolu
verdim. “Bu o deməkdir ki, sənin qarnın ağrıyır! relslərinin tək-tük taqqıltısı, bir də zorla sezilən
– həkim güldü. – Sancılanmısan...” radiogimnastika musiqisi eşidilirdi. Əynimi
Sonra biz ordan-burdan söhbət edirdik. geyinmədən çarpayının başlığına söykəndim,
– Hə, indi mənə pişiklərdən bir şey danış. siqaret yandırıb, yanımda uzanan qıza baxdım.
Başımı o tərəf bu tərəfə döndərdim, guya
fikirləşdiyimi göstərirdim.
– Hə, ağlına birinci nə gəlir?
– Dördayaqlı heyvan...
2016 siz”. “Ağır olmağına ağırdır, – keçi cavab – Yox, ondan xeyli balaca...
verdi, – ancaq ağır və xarab olsa da, mən – Yaxşı, özgə nə?
Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə ona öyrəşmişəm .” – Adamların evində yaşayır. Kefi olanda
siçan tutur.
Həkim öz portağal şirəsindən içib, – Bəs nə yeyir?
təbəssümlə üzümə baxdı. Mən sakitcə söhbətin – Balıq.
davamını gözləyirdim. – Bəs kolbasa?
– Kolbasa da...
– Demək, bir dəfə dovşan keçinin ad Təqribən bu cür söhbət eləyirdik.
gününə üstü lentlə bağlanmış kiçik bir qutu Həkim düz deyirdi. Sivilizasiya – məlumatın
gətirdi. Qutunun içində isə təptəzə, par-par ötürülməsidir. İfadə etməyə və ötürməyə heç
parıldayan, çox yüngül və əla işləyən saat nə qalmayanda sivilizasiya da sona yetəcək.
vardı. Keçi çox sevindi, dərhal onu boynuna Çık! – və sönəcək.
taxıb, hamıya göstərmək üçün qaçıb getdi. Yazda, 14 yaşım tamam olanda başıma
qəribə bir iş gəldi. Birdən-birə danışmağa
Bu yerdə nağıl gözlənilmədən başa çatdı. başladım – özü də elə bil bəndi vurub
– Sən keçisən. Mən dovşanam. Saat – uçurmuşdum. Nələr danışdığımı indi yadıma
sənin qəlbindir. sala bilmirəm, amma üç ay dil-boğaza
Özümü aldadılmış hiss elədim, amma qoymadım, on dörd ilin əvəzini çıxırdım elə
razılıqla başımı yellədim. bil. İyulun ortasında dayananda temperaturum
Həftədə bir dəfə, bazar gününün ikinci qırxa qalxdı və üç gün məktəbə getmədim.
yarısında, qatardan düşüb avtobusa minərək Sonra hərarətim azaldı və mən, nəhayət ki,
həkimin evinə yollanırdım, müalicə vaxtı qəhvəli nə zəvzək, nə də qaradinməz – ən adi bir
ruletlər, alma piroqları, şirin kökələr, ballı bul- oğlan oldum.
kalar üyüdürdüm. Bir il belə müalicədən sonra
diş həkiminə müraciət etməli oldum. 8
– Sivilizasiya – məlumatın ötürülməsidir, Səhər saat altıda oyandım – yəqin, susuz-
– həkimim deyirdi. – İfadə eləyə bilməyəcəyin luqdan. Kənar evdə ayılanda özümü baş-
nəsə varsa, deməli, o “nəsə” yox kimidir. Belə qasının bədəninə soxulmuş ruh kimi hiss
baxırsan ki, var, amma əslində yoxdur. Bax, edirəm. Dözməyib ensiz çarpayıdan qalxdım,
məsələn, sən acmısan. Sən deyən kimi ki, qapının yanındakı sadə əlüzyuyana
“yemək istəyirəm!”, mən dərhal sənə kökə yaxınlaşdım, bir neçə stəkan suyu at kimi içib
verəcəm. Götür. (Götürdüm.) Və ya heç nə təzədən yerimə uzandım.
deməsən, kökən də olmayacaq. (O, üzünə Açıq pəncərədən dənizin bir hissəsi
yaramaz adam ifadəsi verib boşqabı kökə görsənirdi. Təzə çıxmış günəşin şüaları
qarışıq stolun altında gizlətdi.) Sıfır! Başa oynaşan dalğaların üstündə əks olunurdu.
düşdün? Danışmaq istəmirsən. Amma yemək Diqqətlə baxanda bir neçə çirkli yük gəmisi
istəyirsən axı! Sən indi bunu sözsüz ifadə görmək olurdu, adama elə gəlirdi ki, üzməkdən
etməlisən. Əl-qol hərəkəti ilə. Göstər görüm. beziblər. Gün qızmar olmalı idi. Ətrafdakı
Mən qarnımı tutub, üzümə əzab ifadəsi evlər hələ yuxulayırdılar – təkcə dəmiryolu
verdim. “Bu o deməkdir ki, sənin qarnın ağrıyır! relslərinin tək-tük taqqıltısı, bir də zorla sezilən
– həkim güldü. – Sancılanmısan...” radiogimnastika musiqisi eşidilirdi. Əynimi
Sonra biz ordan-burdan söhbət edirdik. geyinmədən çarpayının başlığına söykəndim,
– Hə, indi mənə pişiklərdən bir şey danış. siqaret yandırıb, yanımda uzanan qıza baxdım.
Başımı o tərəf bu tərəfə döndərdim, guya
fikirləşdiyimi göstərirdim.
– Hə, ağlına birinci nə gəlir?
– Dördayaqlı heyvan...
