Page 156 - "Xəzər"
P. 156
Aralıq dənizinin günəşi altında öz vaxtlarını “Ceyz Bar”ın divarında nikotindən sapsarı
2016 şeir yazmağa və riyazi hesablamalara sərf saralmış qravür asılmışdı. Boşluq olanda,
edirdilər. İncəsənət belə yaranır. darıxanda saatlarla ona baxmaqdan doymur-
Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə dum. Qravürdəki təsvir Rorşax testi üçün işə
Gecənin bir yarısı soyuducuda eşələnən yaraya bilərdi. Məsələn, mən, iki yaşıl meymun
adam nə yaza bilər axı? Bax elə beləsini. görürdüm – onlar qabaq-qabağa oturub havası
boşalmış tennis toplarını bir-birlərinə atırdılar.
Özüm haqqında deyirəm.
Bunu barmen Ceyə deyəndə, o, diqqətlə
2 qravürə baxıb laqeydliklə dedi:
Əhvalat 1970-ci ilin 8 avqustunda başladı
və 18 gündən sonra, yəni elə həmin ilin 26 – Meymundu da...
avqustundaca bitdi. – Bəs sən nə görürsən? – əl çəkmədim.
– Soldakı meymun – sənsən, sağdakı –
3 mən. Mən sənə pivə atıram, sən mənə – pul.
Pivənin sonuncu qurtumunu artıq deyilənin
BÜTÜN VARLILAR – ƏCLAFDIRLAR! təsiri altında içdim.
– Ürəyim qalxır onları görəndə!
Dirsəyini bara söykəyib başını mənə tərəf Siçovul barmaqlarının təftişini bitirib söhbətə
çevirən Siçovul bu sözləri qaşqabaqlı görkəmlə qayıtmışdı.
bağırdı. Ola bilsin, mənim arxamdakı hansısa Siçovul varlıları heç də birinci dəfə deyildi
qəhvəüyüdən aparata müraciət edirdi. Çünki ki, söyürdü – onlara, doğrudan da, dəhşətli
onunla barın arxasında yanaşı oturmuşduq dərəcədə nifrət edirdi. Özü isə heç də kasıb
və mənim eşitməyim üçün bağırmağa ehtiyac ailədən deyildi – amma hər dəfə bunu yadına
yox idi. Amma kimə bağırmağından asılı ol- salanda cavabında deyirdi: “Mən günahkar
mayaraq Siçovul rahatlandı və həmişə olduğu deyiləm, belə alınıb!” Hərdən (pivəni çox
kimi, qurman görkəmi ilə pivəni sümürməyə içəndə) mən deyirdim:
başladı. Ərtafımızda heç kim Siçovulun “Yox, sənsən günahkar!” – sonra isə özümü
bağırtısını eşitmədi. Darısqal bar müştəri ilə pis hiss edirdim. Hər halda, Siçovulun
dolu idi, hamı da elə onun kimi bağırırdı. sözlərində həqiqət var idi.
Batan gəmini xatırladırdı. – Varlıları niyə sevmədiyimi bilirsən?
İlk axşam idi ki, Siçovul mövzunu bir az
– Müftəxorlar! – Siçovul başını buladı. – genişləndirmək fikrinə düşmüşdü.
Axı o əclafların özləri heç nə bacarmır. Yağlı Mən başımı buladım – yəni, bilmirəm.
sifətlərini görəndə lap ürəyim qalxır. – Ona görə ki, ümumiyyətlə desək, varlılar
beyinlərini işlətmirlər. Fənər və xətkeş olmasa,
Mən pivəni dodağımdan ayırmadan dallarını da qaşıya bilməzlər.
dinməz-söyləməz başımı yellədim. Siçovul “Ümumiyyətlə desək” – Siçovulun sevimli
bunu deyib susdu, tonqalda qızdırırmış kimi, ifadəsi idi.
gah o tərəfə, gah bu tərəfə çevirə-çevirə arıq – Aydındır.
barmaqlarını diqqətlə nəzərdən keçirməyə – Bu əclaflar əsas şeylər haqqında
başladı. Səbrimi basıb gözlərimi tavana düşünmürlər. Özlərini yalandan elə göstərirlər
zillədim. On barmağının onunu da bir-bir təftiş ki, guya düşünürlər. Bilirsən niyə?
edib qurtarmayınca söhbət alınmayacaqdı. – Niyə?
Həmişə belədir. – Bu onlara lazım deyil. Düzdür, varlı
olmaq üçün bir az baş lazımdır. Ondan artıq
Bu yay Siçovulla 25 metr uzunluğunda yox. Bu, peyk kimidir, ona da benzin lazım
bir hovuz tutumu pivə içdik və “Ceyz Bar”ın deyil. Fırlansın özüyçün. Amma mən elə
döşəməsini beşsantimetrlik yerfındığı qabığı
ilə örtdük. Bunu etməsəydik, çətin ki, sağ
qalaydıq – yay bu qədər cansıxıcı idi.
2016 şeir yazmağa və riyazi hesablamalara sərf saralmış qravür asılmışdı. Boşluq olanda,
edirdilər. İncəsənət belə yaranır. darıxanda saatlarla ona baxmaqdan doymur-
Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə dum. Qravürdəki təsvir Rorşax testi üçün işə
Gecənin bir yarısı soyuducuda eşələnən yaraya bilərdi. Məsələn, mən, iki yaşıl meymun
adam nə yaza bilər axı? Bax elə beləsini. görürdüm – onlar qabaq-qabağa oturub havası
boşalmış tennis toplarını bir-birlərinə atırdılar.
Özüm haqqında deyirəm.
Bunu barmen Ceyə deyəndə, o, diqqətlə
2 qravürə baxıb laqeydliklə dedi:
Əhvalat 1970-ci ilin 8 avqustunda başladı
və 18 gündən sonra, yəni elə həmin ilin 26 – Meymundu da...
avqustundaca bitdi. – Bəs sən nə görürsən? – əl çəkmədim.
– Soldakı meymun – sənsən, sağdakı –
3 mən. Mən sənə pivə atıram, sən mənə – pul.
Pivənin sonuncu qurtumunu artıq deyilənin
BÜTÜN VARLILAR – ƏCLAFDIRLAR! təsiri altında içdim.
– Ürəyim qalxır onları görəndə!
Dirsəyini bara söykəyib başını mənə tərəf Siçovul barmaqlarının təftişini bitirib söhbətə
çevirən Siçovul bu sözləri qaşqabaqlı görkəmlə qayıtmışdı.
bağırdı. Ola bilsin, mənim arxamdakı hansısa Siçovul varlıları heç də birinci dəfə deyildi
qəhvəüyüdən aparata müraciət edirdi. Çünki ki, söyürdü – onlara, doğrudan da, dəhşətli
onunla barın arxasında yanaşı oturmuşduq dərəcədə nifrət edirdi. Özü isə heç də kasıb
və mənim eşitməyim üçün bağırmağa ehtiyac ailədən deyildi – amma hər dəfə bunu yadına
yox idi. Amma kimə bağırmağından asılı ol- salanda cavabında deyirdi: “Mən günahkar
mayaraq Siçovul rahatlandı və həmişə olduğu deyiləm, belə alınıb!” Hərdən (pivəni çox
kimi, qurman görkəmi ilə pivəni sümürməyə içəndə) mən deyirdim:
başladı. Ərtafımızda heç kim Siçovulun “Yox, sənsən günahkar!” – sonra isə özümü
bağırtısını eşitmədi. Darısqal bar müştəri ilə pis hiss edirdim. Hər halda, Siçovulun
dolu idi, hamı da elə onun kimi bağırırdı. sözlərində həqiqət var idi.
Batan gəmini xatırladırdı. – Varlıları niyə sevmədiyimi bilirsən?
İlk axşam idi ki, Siçovul mövzunu bir az
– Müftəxorlar! – Siçovul başını buladı. – genişləndirmək fikrinə düşmüşdü.
Axı o əclafların özləri heç nə bacarmır. Yağlı Mən başımı buladım – yəni, bilmirəm.
sifətlərini görəndə lap ürəyim qalxır. – Ona görə ki, ümumiyyətlə desək, varlılar
beyinlərini işlətmirlər. Fənər və xətkeş olmasa,
Mən pivəni dodağımdan ayırmadan dallarını da qaşıya bilməzlər.
dinməz-söyləməz başımı yellədim. Siçovul “Ümumiyyətlə desək” – Siçovulun sevimli
bunu deyib susdu, tonqalda qızdırırmış kimi, ifadəsi idi.
gah o tərəfə, gah bu tərəfə çevirə-çevirə arıq – Aydındır.
barmaqlarını diqqətlə nəzərdən keçirməyə – Bu əclaflar əsas şeylər haqqında
başladı. Səbrimi basıb gözlərimi tavana düşünmürlər. Özlərini yalandan elə göstərirlər
zillədim. On barmağının onunu da bir-bir təftiş ki, guya düşünürlər. Bilirsən niyə?
edib qurtarmayınca söhbət alınmayacaqdı. – Niyə?
Həmişə belədir. – Bu onlara lazım deyil. Düzdür, varlı
olmaq üçün bir az baş lazımdır. Ondan artıq
Bu yay Siçovulla 25 metr uzunluğunda yox. Bu, peyk kimidir, ona da benzin lazım
bir hovuz tutumu pivə içdik və “Ceyz Bar”ın deyil. Fırlansın özüyçün. Amma mən elə
döşəməsini beşsantimetrlik yerfındığı qabığı
ilə örtdük. Bunu etməsəydik, çətin ki, sağ
qalaydıq – yay bu qədər cansıxıcı idi.
