Page 161 - "Xəzər"
P. 161
zın bədəni cənuba açılan pəncərədən düşən – Danışa bilərsən? 161
şüaların nuruna qərq olmuşdu. O, yüngül – Haradan başlayım? 2016
örtüyü üstündən atıb şirin yuxuya getmişdi. – Lap əvvəldən.
Nəfəsi vaxtaşırı dərinləşir, düzgün formalı Mən bu “əvvəl”in harada olduğunu Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə
döşləri qalxıb enirdi. Gün altında möhkəm bilmirdim, heç bilmirdim də ki, onunla nə cür
qaralmış dərisi rəngini təzə-təzə itirməyə danışım. Alınar, alınmaz?.. On saniyə
başlamışdı, çimərlik paltarından qalan izlərdə fikirləşəndən sonra başladım:
çürüyən bədəni xatırladan qəribə bir ağlıq – Gündüz isti olsa da, yaxşı idi. Günorta
vardı. hovuzda çimdim, sonra evə qayıtdım, bir az
mürgüləyib, yemək yedim. Saat doqquza yaxın
Siqareti çəkib qurtardım, on dəqiqəyə olardı. Maşına mindim, gəzməyə çıxdım.
yaxın onun adını yadıma salmağa çalışdım. Sahilə çatdım, maşındakı radionu qurdum,
Faydası olmadı. Ən əsası o idi ki, heç cür oturub dənizə baxdım. Mən tez-tez belə
yadıma sala bilmirdim, onun adını nə vaxtsa edirəm. Yarım saatdan sonra kimisə görmək
bilmişəm, ya yox. Bu cəhdlərdən əl çəkib istədim. Dənizə uzun müddət baxanda adamlar
əsnədim və ona bir də baxdım. İyirmi yaşdan üçün darıxırsan, adamlara uzun müddət
bir az cavan görsənirdi, daha çox arıq demək baxanda isə – dəniz üçün. Qəribədir. Qısası,
olardı, nəinki əksinə. Ovcumu açıb boyunu “Ceyz Bar”a getmək qərarına gəldim. Birincisi,
ölçdüm. Ovcum bədənində səkkiz dəfə yerləşdi, pivə istəyirdim, ikincisi isə, mən orada, adətən,
dabanına isə bir baş barmaq boyda məsafə dostumla görüşürəm. Düzdür, dostum orada
qalırdı. Təqribən 158 santimetr. Sağ döşünün deyildi, pivəni tək içəsi oldum. Bir saata üç
altında on iyena böyüklüyündə xal vardı, elə şüşə içdim.
bil sous tökülmüşdü dərisinin üstünə. Qasığı Bu yerində dayandım ki, siqaretin külünü
daşqından sonra çayda artan qumotu kimi töküm.
xırda tüklərlə örtülmüşdü. Üstəlik, sol əlində – Təsadüfən, “Qaynar damda pişik”1
də dördcə barmağı vardı. əsərini oxumamısan?
Cavab gəlmədi. Qız tavana baxırdı, örtüyə
9 elə bürünmüşdü ki, sahilə atılmış su pərisinə
Qız ayılana qədər üç saat keçdi. Ayılandan oxşayırdı.
sonra isə beş dəqiqə lazım oldu ki, hadisələrin – Sadəcə, mən tək içəndə həmişə bu
arasındakı əlaqələri başa düşməyə başlasın. əsər yadıma düşür. Necəydi orası?.. “Deyəsən,
Bu beş dəqiqəni mən əllərimi çarpazlayıb indi mənim başımda nə isə şıqqıldayacaq və
oturmuşdum, üfüqdəki ağır buludun şərqə hər şey yoluna düşəcək”... Əslində, heç də
tərəf tədricən formasını dəyişərək sürünməsini elə olmur. Heç nə şıqqıldamır. Nə isə,
izləyirdim. gözləməkdən bezib, onun evinə zəng elədim.
Boylananda gördüm ki, qız örtüyü yerdən İstəyirdim onu içməyə çağıram. Telefona qadın
qaldırıb boğazına qədər bürünüb, mədəsinin cavab verdi. Mən təəccübləndim – bu heç
dərinliyindən qalxan viski qoxusu ilə mübarizə onun üslubunda deyildi. Evə lap əlli qız gətirsə
apararaq heç bir şey ifadə etməyən gözləriylə də, lap lül-qəmbər olsa da, telefonu həmişə
mənə baxır. özü götürür. Başa düşürsən? Mən də özümü
– Sən kimsən? elə apardım ki, guya ora düşməmişəm, üzr
– Yadında deyil? istədim və dəstəyi asdım. Kefim bir az pozuldu,
Qız başı ilə yox dedi. Mən siqaret heç bilmirəm niyə. Bir şüşə də içdim. Kefim
yandırdım, ona da təklif elədim, heç fikir də düzəlmədi. Əlbəttə, axmaq vəziyyətdi, amma
vermədi. belə olur hərdən. İçdim qurtardım və Ceyi
1“qaynar damda pişik” – Amerika dramaturqu Tennesi Uilyamsın pyesi
şüaların nuruna qərq olmuşdu. O, yüngül – Haradan başlayım? 2016
örtüyü üstündən atıb şirin yuxuya getmişdi. – Lap əvvəldən.
Nəfəsi vaxtaşırı dərinləşir, düzgün formalı Mən bu “əvvəl”in harada olduğunu Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə
döşləri qalxıb enirdi. Gün altında möhkəm bilmirdim, heç bilmirdim də ki, onunla nə cür
qaralmış dərisi rəngini təzə-təzə itirməyə danışım. Alınar, alınmaz?.. On saniyə
başlamışdı, çimərlik paltarından qalan izlərdə fikirləşəndən sonra başladım:
çürüyən bədəni xatırladan qəribə bir ağlıq – Gündüz isti olsa da, yaxşı idi. Günorta
vardı. hovuzda çimdim, sonra evə qayıtdım, bir az
mürgüləyib, yemək yedim. Saat doqquza yaxın
Siqareti çəkib qurtardım, on dəqiqəyə olardı. Maşına mindim, gəzməyə çıxdım.
yaxın onun adını yadıma salmağa çalışdım. Sahilə çatdım, maşındakı radionu qurdum,
Faydası olmadı. Ən əsası o idi ki, heç cür oturub dənizə baxdım. Mən tez-tez belə
yadıma sala bilmirdim, onun adını nə vaxtsa edirəm. Yarım saatdan sonra kimisə görmək
bilmişəm, ya yox. Bu cəhdlərdən əl çəkib istədim. Dənizə uzun müddət baxanda adamlar
əsnədim və ona bir də baxdım. İyirmi yaşdan üçün darıxırsan, adamlara uzun müddət
bir az cavan görsənirdi, daha çox arıq demək baxanda isə – dəniz üçün. Qəribədir. Qısası,
olardı, nəinki əksinə. Ovcumu açıb boyunu “Ceyz Bar”a getmək qərarına gəldim. Birincisi,
ölçdüm. Ovcum bədənində səkkiz dəfə yerləşdi, pivə istəyirdim, ikincisi isə, mən orada, adətən,
dabanına isə bir baş barmaq boyda məsafə dostumla görüşürəm. Düzdür, dostum orada
qalırdı. Təqribən 158 santimetr. Sağ döşünün deyildi, pivəni tək içəsi oldum. Bir saata üç
altında on iyena böyüklüyündə xal vardı, elə şüşə içdim.
bil sous tökülmüşdü dərisinin üstünə. Qasığı Bu yerində dayandım ki, siqaretin külünü
daşqından sonra çayda artan qumotu kimi töküm.
xırda tüklərlə örtülmüşdü. Üstəlik, sol əlində – Təsadüfən, “Qaynar damda pişik”1
də dördcə barmağı vardı. əsərini oxumamısan?
Cavab gəlmədi. Qız tavana baxırdı, örtüyə
9 elə bürünmüşdü ki, sahilə atılmış su pərisinə
Qız ayılana qədər üç saat keçdi. Ayılandan oxşayırdı.
sonra isə beş dəqiqə lazım oldu ki, hadisələrin – Sadəcə, mən tək içəndə həmişə bu
arasındakı əlaqələri başa düşməyə başlasın. əsər yadıma düşür. Necəydi orası?.. “Deyəsən,
Bu beş dəqiqəni mən əllərimi çarpazlayıb indi mənim başımda nə isə şıqqıldayacaq və
oturmuşdum, üfüqdəki ağır buludun şərqə hər şey yoluna düşəcək”... Əslində, heç də
tərəf tədricən formasını dəyişərək sürünməsini elə olmur. Heç nə şıqqıldamır. Nə isə,
izləyirdim. gözləməkdən bezib, onun evinə zəng elədim.
Boylananda gördüm ki, qız örtüyü yerdən İstəyirdim onu içməyə çağıram. Telefona qadın
qaldırıb boğazına qədər bürünüb, mədəsinin cavab verdi. Mən təəccübləndim – bu heç
dərinliyindən qalxan viski qoxusu ilə mübarizə onun üslubunda deyildi. Evə lap əlli qız gətirsə
apararaq heç bir şey ifadə etməyən gözləriylə də, lap lül-qəmbər olsa da, telefonu həmişə
mənə baxır. özü götürür. Başa düşürsən? Mən də özümü
– Sən kimsən? elə apardım ki, guya ora düşməmişəm, üzr
– Yadında deyil? istədim və dəstəyi asdım. Kefim bir az pozuldu,
Qız başı ilə yox dedi. Mən siqaret heç bilmirəm niyə. Bir şüşə də içdim. Kefim
yandırdım, ona da təklif elədim, heç fikir də düzəlmədi. Əlbəttə, axmaq vəziyyətdi, amma
vermədi. belə olur hərdən. İçdim qurtardım və Ceyi
1“qaynar damda pişik” – Amerika dramaturqu Tennesi Uilyamsın pyesi
