Page 118 - "Xəzər"
P. 118
Mariya Klara hiddətləndi: – Məsələn, sənin xalan, o qoca ifritə deyir
2016 – Mənimlə xoşbəxt olmayacaq? Axı çox ki, mən sənin tayın deyiləm.
oğlanlar onun yerində olmaq istəyərdilər.
Jentil Markeş. Dağ çiçəyi haqqında əfsanə – Bəlkə də elədi. Ancaq itin-qurdun dilinə O, qızın əlindən tutub, sakitləşdirməyə
düşmüşük. çalışdı. Təbəssümlə indicə kükrəyəcək tufanı
– Niyə? yatırmaq istədi.
– Bilirsən, qızım, biz çox kasıbıq, evdə
kişi yoxdu ki, bizi müdafiə eləyə. Belə-belə – Hirslənmə, qız. Xalamın niyə bu cür
işlər! düşündüyü aydındı. O, köhnə vaxtlardakı kimi
Mariya Klara hirsindən pörtdü. Ancaq mühakimə yürüdür. Məni sevir...
özünü soyuqqanlı aparmağa çalışdı.
– Ana, qoy nə qədər istəyirlər, danışsınlar. – Bəs mən sevmirəm?
Ona görə hirslənirlər ki, Zenin ürəyi sevgiylə – Sən də sevirsən, ancaq başqa cür.
doludu, mənimsə vur-tut qoyunlarım var. Öz – O səndən nə tələb eləyir?
qiymətimi bilməyim onları əsəbiləşdirir. Ze – Mən yalnız öz istədiyimi eləyəcəyəm...
mənim xoşuma gəlir, vəssalam! Onu sevirəm... – O isə boşboğazlıq eləməyindədi,
biz evlənəcəyik. başqalarının da ayağı bundan yer alır.
Bayırdan gülüş səsi eşidildi. Və kimsə O çiyinlərini çəkdi.
dedi: – Nə olacaq! Günlərin bir günü ikilikdə
– Sən Ze haqqında elə bərkdən danışırsan, kilsəyə gedərik, söz-söhbət də kəsilər.
küçədə eşidilir. Mariya Klara duruxdu. Az qala, qorxa-
Öz dostu tərəfindən qəfildən yaxalanan qorxa soruşdu:
Mariya Klara hər şeyi zarafata çevirmək istədi. – Günlərin... bir günü?
– Mən hündürdən danışıram... sən isə Oğlan gülümsədi.
qapının altından qulaq asırsan. Bir də, axı nə – Hə. Özü də çox tezliklə! Gedək senyor
eşitdin ki? priorla1 danışaq.
– Eşitdim ki, məni sevirsən, bu da mənim Mariya Klara yenə qızardı.
üçün kilsədə eşitdiyim musiqi kimi oldu. – Ona nə deyəcəksən ki? Onunla
Mariya Klara duyduğu məmnunluqdan danışmaqdan nəsə çəkinirəm...
qızardı. Zarafat elədi: Oğlan sanki ruhlanmaq üçün sevgilisinin
– Ana, görürsən, o, necə danışır? Bax gözlərinə baxdı və baxışlarını ondan çəkmədən
belə gözəl sözlərlə məni tora salıb. cavab verdi:
Oğlan gülərək ona baxdı. – Belə deyəcəyəm: “Senyor prior: bu dağ
– Sən özün də gözəlsən, qız! Doğrudan çiçəyinə oxşayan qızla nikah kəsdirmək
da, gözəlsən! istəyirəm”.
Qız onun gözlərinin içinə baxıb, ciddi Mariya Klara gülümsəmədi. O, sevincdən,
tərzdə soruşdu: az qala, ağlayırdı. Anasına tərəf döndü,
– Qulaq as, Ze... Nə vacibdi? Gözəl üz, həyəcandan səsi titrəyirdi.
ya sandıqda pul? – Eşitdinmi, ana?.. Gör, Ze necə gözəl
Onun gənc dostu cavab verməzdən əvvəl danışmağı bacarır!
güldü. Mariya Klaranın anası çəkinə-çəkinə
– Eşit, rapariqa, mən gözəl sifəti, təmiz gülümsədi. Uzaqda, kilsə qülləsində Ave Mariya
ürəyi, ağzına qədər dolu sandıqdan üstün tu- eşidildi. Gündüzün işığı sozala-sozala axşamın
turam. Ancaq heç də hamı belə düşünmür... alatoranlığı düşdü...
Mariya Klara əsəbi halda onun sözünü Bir neçə gün sonra özünü heç vaxt
kəsdi: olmadığı qədər xoşbəxt hiss eləyən Flor duj
Monteş – Dağ çiçəyi, Mariya Klaranı yerli
1prior – katoliklərdə monastır başçısı oğlanlar artıq belə çağırırdılar, – sürüsünü
dağa qaldırırdı.
2016 – Mənimlə xoşbəxt olmayacaq? Axı çox ki, mən sənin tayın deyiləm.
oğlanlar onun yerində olmaq istəyərdilər.
Jentil Markeş. Dağ çiçəyi haqqında əfsanə – Bəlkə də elədi. Ancaq itin-qurdun dilinə O, qızın əlindən tutub, sakitləşdirməyə
düşmüşük. çalışdı. Təbəssümlə indicə kükrəyəcək tufanı
– Niyə? yatırmaq istədi.
– Bilirsən, qızım, biz çox kasıbıq, evdə
kişi yoxdu ki, bizi müdafiə eləyə. Belə-belə – Hirslənmə, qız. Xalamın niyə bu cür
işlər! düşündüyü aydındı. O, köhnə vaxtlardakı kimi
Mariya Klara hirsindən pörtdü. Ancaq mühakimə yürüdür. Məni sevir...
özünü soyuqqanlı aparmağa çalışdı.
– Ana, qoy nə qədər istəyirlər, danışsınlar. – Bəs mən sevmirəm?
Ona görə hirslənirlər ki, Zenin ürəyi sevgiylə – Sən də sevirsən, ancaq başqa cür.
doludu, mənimsə vur-tut qoyunlarım var. Öz – O səndən nə tələb eləyir?
qiymətimi bilməyim onları əsəbiləşdirir. Ze – Mən yalnız öz istədiyimi eləyəcəyəm...
mənim xoşuma gəlir, vəssalam! Onu sevirəm... – O isə boşboğazlıq eləməyindədi,
biz evlənəcəyik. başqalarının da ayağı bundan yer alır.
Bayırdan gülüş səsi eşidildi. Və kimsə O çiyinlərini çəkdi.
dedi: – Nə olacaq! Günlərin bir günü ikilikdə
– Sən Ze haqqında elə bərkdən danışırsan, kilsəyə gedərik, söz-söhbət də kəsilər.
küçədə eşidilir. Mariya Klara duruxdu. Az qala, qorxa-
Öz dostu tərəfindən qəfildən yaxalanan qorxa soruşdu:
Mariya Klara hər şeyi zarafata çevirmək istədi. – Günlərin... bir günü?
– Mən hündürdən danışıram... sən isə Oğlan gülümsədi.
qapının altından qulaq asırsan. Bir də, axı nə – Hə. Özü də çox tezliklə! Gedək senyor
eşitdin ki? priorla1 danışaq.
– Eşitdim ki, məni sevirsən, bu da mənim Mariya Klara yenə qızardı.
üçün kilsədə eşitdiyim musiqi kimi oldu. – Ona nə deyəcəksən ki? Onunla
Mariya Klara duyduğu məmnunluqdan danışmaqdan nəsə çəkinirəm...
qızardı. Zarafat elədi: Oğlan sanki ruhlanmaq üçün sevgilisinin
– Ana, görürsən, o, necə danışır? Bax gözlərinə baxdı və baxışlarını ondan çəkmədən
belə gözəl sözlərlə məni tora salıb. cavab verdi:
Oğlan gülərək ona baxdı. – Belə deyəcəyəm: “Senyor prior: bu dağ
– Sən özün də gözəlsən, qız! Doğrudan çiçəyinə oxşayan qızla nikah kəsdirmək
da, gözəlsən! istəyirəm”.
Qız onun gözlərinin içinə baxıb, ciddi Mariya Klara gülümsəmədi. O, sevincdən,
tərzdə soruşdu: az qala, ağlayırdı. Anasına tərəf döndü,
– Qulaq as, Ze... Nə vacibdi? Gözəl üz, həyəcandan səsi titrəyirdi.
ya sandıqda pul? – Eşitdinmi, ana?.. Gör, Ze necə gözəl
Onun gənc dostu cavab verməzdən əvvəl danışmağı bacarır!
güldü. Mariya Klaranın anası çəkinə-çəkinə
– Eşit, rapariqa, mən gözəl sifəti, təmiz gülümsədi. Uzaqda, kilsə qülləsində Ave Mariya
ürəyi, ağzına qədər dolu sandıqdan üstün tu- eşidildi. Gündüzün işığı sozala-sozala axşamın
turam. Ancaq heç də hamı belə düşünmür... alatoranlığı düşdü...
Mariya Klara əsəbi halda onun sözünü Bir neçə gün sonra özünü heç vaxt
kəsdi: olmadığı qədər xoşbəxt hiss eləyən Flor duj
Monteş – Dağ çiçəyi, Mariya Klaranı yerli
1prior – katoliklərdə monastır başçısı oğlanlar artıq belə çağırırdılar, – sürüsünü
dağa qaldırırdı.
