Page 115 - "Xəzər"
P. 115
Manuel dayı pörtüb qışqırdı: ancaq o susduğundan, danışmağa cürət et- 115
– Nə? Onunla gedəcəksən? mirdi. Qəfil at dayandı. Yad adam, nəhayət, 2016
Yenə yumruğunu stola çırpdı. danışdı:
– Onda eşit, əgər bu adamla getsən, bir Jentil Markeş. Portuqaliya əfsanələri
də geri qayıtma! – Atdan düşək.
Mariya ərinə artan narahatlıqla baxdı. Mariya yavaşdan soruşdu:
– Səni tanıya bilmirəm, kişi! Heç özündə – Çatdıq?
deyilsən. Bilirəm ki, evə buraxacaqsan. Cinayət – Hə, çatdıq.
eləməyə getmirəm ki! O, ətrafa baxdı. Ürəyi həyəcanla döyündü.
– Onda nə qədər ki, fikrimdən daşın- – Ancaq... senyor... sizin ev hanı?
mamışam, gözümə görünmə! Əgər yağışda – İndi görərsiniz.
islanıb xəstələnsən, görək, sənə kim kömək Qaya çıxıntısına yaxınlaşıb, ona toxundu.
eləyəcək! Daş fırlandı. Mariya təlaşla yad adama baxdı.
Yad adam sakitcə dedi: – Bu nədi?
– Elədiyimiz bütün xeyir və şər işlər böyük O, yenə sakitcə cavab verdi:
Həyat Kitabına yazılacaq. – Bu, sadəcə, qapıdı... bütün başqa qapılar
Və Mariyaya müraciətlə sözünə əlavə kimi.
elədi: – Bəlkə quldurların mağarasıdı?
– Gedəyin, mənim senyoram. Mənim – Lap elə olsa da... siz iki insanın həyatını
atımda birlikdə gedəcəyik. xilas etmək istəməzdiniz?
Bunu eşidən Manuel dayı özündən çıxdı: Mariya yad adamın iztirab oxunan gözlərinə
– Nədi, dəli olmusan, Mariya? Yad adamla baxıb dərindən nəfəs aldı.
eyni atda gedəcəksən? – Siz haqlısınız, senyor. Gedəyin. Qoy
Yad adam mübahisəyə son qoydu: Tanrı deyən olsun!
– Vaxt itirmək olmaz. Kişi gülümsədi. Üz-gözündəki gərginlik bir
Mariyanı qabağa buraxıb, özü arxasınca az yumşaldı, səsindən mehribançılıq duyul-
çıxdı. Qəşəng yəhər-yüyənli cins at qapının du.
önündə dayanmışdı. Yad adam Mariyaya sarı – Ehtiyatlı olun! Bu andan sonra sizə
çevrildi. qəribə görünə biləcək bir çox şeylə
– Gedək, mən sizə ata minməyə kömək qarşılaşacaqsınız. Sual verməyin, gördüklərinizi
eləyərəm. yadda saxlamağa çalışmayın. Bir şeyi yadda
Karıxmış Manuel dayı yad adamın Mariyanı saxlayın: sizin işiniz uşağın doğuşuna kömək
plaşına bürüyüb ata mindirdiyini, özü də yəhərə eləməkdi.
sıçrayıb atı dördnala çapdığını gördü. Manuel Mariya başını tərpətdi və irəlidə bir neçə
dayı xırıltılı səslə qışqırmağaca macal tapdı: pilləkən görüb soruşdu:
– Bax ha, arvadımı qoru! – Burdan düşək?
Külək sanki acıqla daha bərk vıyıldadı... O, izah elədi:
Sirli qonağın dördnala çapdığı at löhrəm yerişə – Düşmək lazım deyil. Pilləkən özü sizi
keçdi. Onlar Teju çayının sahilinə tərəf üz tut- aparacaq.
dular. Mariyaya elə gəlirdi, külək onu aparır. Və gülümsəyərək əlavə etdi:
Onun ürəyi sııxılırdı, dinməzcə Tanrıdan kömək – Qorxmayın. Təsəvvür eləyin ki, yuxu
diləyirdi. Çaya duman çökmüşdü. İndi onlar görürsünüz.
yavaş gedirdilər. Ancaq ətrafda bircə ev də Mat qalmış Mariya pıçıldadı:
gözə dəymirdi. Atlı yoldan çıxdı. Onlar çaya – Bəlkə, doğrudan da yuxudayam?
tərəf gedirdilər. Mariyanı qorxu bürümüşdü. Aşağıda küləyin vıyıltısı eşidilmirdi, çöldə
Yol yoldaşından nələrsə soruşmaq istəyirdi, tüğyan edən leysanın səsi gəlib bura çatmırdı.
Burda o, cəvahiratla dolu zallar gördü. Başı
– Nə? Onunla gedəcəksən? mirdi. Qəfil at dayandı. Yad adam, nəhayət, 2016
Yenə yumruğunu stola çırpdı. danışdı:
– Onda eşit, əgər bu adamla getsən, bir Jentil Markeş. Portuqaliya əfsanələri
də geri qayıtma! – Atdan düşək.
Mariya ərinə artan narahatlıqla baxdı. Mariya yavaşdan soruşdu:
– Səni tanıya bilmirəm, kişi! Heç özündə – Çatdıq?
deyilsən. Bilirəm ki, evə buraxacaqsan. Cinayət – Hə, çatdıq.
eləməyə getmirəm ki! O, ətrafa baxdı. Ürəyi həyəcanla döyündü.
– Onda nə qədər ki, fikrimdən daşın- – Ancaq... senyor... sizin ev hanı?
mamışam, gözümə görünmə! Əgər yağışda – İndi görərsiniz.
islanıb xəstələnsən, görək, sənə kim kömək Qaya çıxıntısına yaxınlaşıb, ona toxundu.
eləyəcək! Daş fırlandı. Mariya təlaşla yad adama baxdı.
Yad adam sakitcə dedi: – Bu nədi?
– Elədiyimiz bütün xeyir və şər işlər böyük O, yenə sakitcə cavab verdi:
Həyat Kitabına yazılacaq. – Bu, sadəcə, qapıdı... bütün başqa qapılar
Və Mariyaya müraciətlə sözünə əlavə kimi.
elədi: – Bəlkə quldurların mağarasıdı?
– Gedəyin, mənim senyoram. Mənim – Lap elə olsa da... siz iki insanın həyatını
atımda birlikdə gedəcəyik. xilas etmək istəməzdiniz?
Bunu eşidən Manuel dayı özündən çıxdı: Mariya yad adamın iztirab oxunan gözlərinə
– Nədi, dəli olmusan, Mariya? Yad adamla baxıb dərindən nəfəs aldı.
eyni atda gedəcəksən? – Siz haqlısınız, senyor. Gedəyin. Qoy
Yad adam mübahisəyə son qoydu: Tanrı deyən olsun!
– Vaxt itirmək olmaz. Kişi gülümsədi. Üz-gözündəki gərginlik bir
Mariyanı qabağa buraxıb, özü arxasınca az yumşaldı, səsindən mehribançılıq duyul-
çıxdı. Qəşəng yəhər-yüyənli cins at qapının du.
önündə dayanmışdı. Yad adam Mariyaya sarı – Ehtiyatlı olun! Bu andan sonra sizə
çevrildi. qəribə görünə biləcək bir çox şeylə
– Gedək, mən sizə ata minməyə kömək qarşılaşacaqsınız. Sual verməyin, gördüklərinizi
eləyərəm. yadda saxlamağa çalışmayın. Bir şeyi yadda
Karıxmış Manuel dayı yad adamın Mariyanı saxlayın: sizin işiniz uşağın doğuşuna kömək
plaşına bürüyüb ata mindirdiyini, özü də yəhərə eləməkdi.
sıçrayıb atı dördnala çapdığını gördü. Manuel Mariya başını tərpətdi və irəlidə bir neçə
dayı xırıltılı səslə qışqırmağaca macal tapdı: pilləkən görüb soruşdu:
– Bax ha, arvadımı qoru! – Burdan düşək?
Külək sanki acıqla daha bərk vıyıldadı... O, izah elədi:
Sirli qonağın dördnala çapdığı at löhrəm yerişə – Düşmək lazım deyil. Pilləkən özü sizi
keçdi. Onlar Teju çayının sahilinə tərəf üz tut- aparacaq.
dular. Mariyaya elə gəlirdi, külək onu aparır. Və gülümsəyərək əlavə etdi:
Onun ürəyi sııxılırdı, dinməzcə Tanrıdan kömək – Qorxmayın. Təsəvvür eləyin ki, yuxu
diləyirdi. Çaya duman çökmüşdü. İndi onlar görürsünüz.
yavaş gedirdilər. Ancaq ətrafda bircə ev də Mat qalmış Mariya pıçıldadı:
gözə dəymirdi. Atlı yoldan çıxdı. Onlar çaya – Bəlkə, doğrudan da yuxudayam?
tərəf gedirdilər. Mariyanı qorxu bürümüşdü. Aşağıda küləyin vıyıltısı eşidilmirdi, çöldə
Yol yoldaşından nələrsə soruşmaq istəyirdi, tüğyan edən leysanın səsi gəlib bura çatmırdı.
Burda o, cəvahiratla dolu zallar gördü. Başı
