Page 123 - "Xəzər"
P. 123
kar hiss edirəm. Bilirəm ki, yaramaz Tanrı, qoy deyim, o dəqiqə yadına düşəcək. 123
xəstəyəm – onlara mane oluram, qoymuram Xəstəxananın bağçasında gəzişirdik, birdən 2016
təbabətin yaxşı şey olduğuna inansınlar.
nənənin ayağı palçığa batdı: Erik-Emmanuel Şmitt. Oskar və Çəhrayı xanım
Deyəsən, doktorun fikirləri yoluxucudur. – Zəhrimar… Zibil!
Bizim mərtəbədə artıq hamı: tibb bacıları, – Roza Nənə, nə pis söyürsünüz!
praktikantlar, süpürgəçi qadınlar da mənə – Mənə bax, koppuş, əl çək, necə istəyirəm,
onun kimi baxırlar. Mən deyib-güləndə onların
sifəti tutulur, zarafat eləyəndə zorla gülməyə elə də danışıram.
çalışırlar. Həm də əvvəlkindən daha bərk – Eh, Roza Nənə!
gülürlər. – Haydı, tərpən. Biz burda tısbağa
Təkcə Roza Nənə dəyişməyib. Məncə, o, yarışdırmırıq, gəzişirik!
dəyişmək üçün çox yaşlıdır. Roza Nənədir Skamyada oturub, karamel yeyə-yeyə on-
də. Hə, Tanrı, onu səninlə tanış eləmək fikrində
deyiləm; axı sənə məktub yazmağı o məsləhət dan soruşdum:
görüb, deməli, onunla aranız sazdır. İş – Niyə söyüş söyürsünüz?
burasındadır ki, ona təkcə mən “Roza Nənə” – Necə deyim, bu, peşə xəstəliyidir, Oskar.
deyirəm. Odur ki, onu təsəvvürünə gətirmək
üçün fikrini cəmləməli olacaqsan: xəstə Yalnız ədəbli sözlərlə danışsaydım, çoxdan
uşaqlara baxan çəhrayı xalatlı xalaların içində batıb qalmışdım.
ən yaşlısı odur.
– Nə işlə məşğul olurdunuz ki?
– Roza Nənə, neçə yaşınız var? – Desəm, inanmazsan…
– Oskar, əzizim, sən on üç rəqəmli ədədi – And içirəm ki, inanacağam.
yadında saxlaya bilərsən? – Ketçlə1 məşğul olurdum, arenalarda
– Gop eləməyin! çıxış edirdim.
– Gop eləmək fikrim yoxdur. Sadəcə, – İnanmıram!
istəmirəm burada yaşımı bilsinlər, yoxsa məni – Düz sözümdür! Adımı Lanqedoklu Ca-
qovacaqlar, daha görüşə bilməyəcəyik. navar qoymuşdular.
– Niyə? Bundan sonra, hər dəfə kefim pozulanda,
– Buraya qanunsuz yolla düzəlmişəm. Roza Nənə xəlvətcə mənə öz sərgüzəşt-
Xəstə baxıcıları çox yaşlı olmamalıdır. Mənim lərindən danışırdı. Lanqedoklu Canavarla
yaşım isə çoxdan ötüb. Limuzenli Ət Maşınının tutaşması, döşləri top
– Demək, sizin vaxtınız keçib, köhnəlmi- mərmisi boyda olan Şeytan Senklerlə iyirmi il
siniz? sürən dava-dalaşı haqqında danışdıqları mənə
– Aha. ləzzət verirdi. Roza Nənə dünya kuboku
– Yoğurt kimi? yarışlarında ayaması Buhenvald Köpəyi olan
– Ağzını yum! Ulla-Ullanın kürəyini yerə vurubmuş. O vaxtlar
– Yaxşı, balıq kimi səssiz olacağam. Buhenval Köpəyinin qarşısına çıxan
Çox ürəkli qarıdır, sirrini verməkdən tapılmırmış, hətta Roza Nənənin pərəstiş etdiyi
qorxmadı. Ancaq mənə arxayın olmaqda düz Dəmir Kürək də ondan çəkinirmiş.
elədi. Lal-kar olacağam, heç kəsə heç nə Bu tutaşmaları sanki öz gözlərimlə görür-
deyən deyiləm. Qəribədir, ondan heç kəs düm, Roza Nənəni rinqdə təsəvvür edirdim:
şübhələnmir. Gözlərinin dörd qırağını günəş əynindəki çəhrayı xalatı dalğalanan balacaboy
şüasına oxşayan qırışlar basıb. qarı triko geymiş adamyeyənləri kötəkləyirdi.
Bir dəfə onun başqa bir sirrini də öyrəndim. Mənə elə gəlirdi ki, bunların hamısı öz başıma
gəlib. Özümü daha güclü hiss edirdim, düş-
1Ketç – güləş növü mənlərdən qisas alırdım.
xəstəyəm – onlara mane oluram, qoymuram Xəstəxananın bağçasında gəzişirdik, birdən 2016
təbabətin yaxşı şey olduğuna inansınlar.
nənənin ayağı palçığa batdı: Erik-Emmanuel Şmitt. Oskar və Çəhrayı xanım
Deyəsən, doktorun fikirləri yoluxucudur. – Zəhrimar… Zibil!
Bizim mərtəbədə artıq hamı: tibb bacıları, – Roza Nənə, nə pis söyürsünüz!
praktikantlar, süpürgəçi qadınlar da mənə – Mənə bax, koppuş, əl çək, necə istəyirəm,
onun kimi baxırlar. Mən deyib-güləndə onların
sifəti tutulur, zarafat eləyəndə zorla gülməyə elə də danışıram.
çalışırlar. Həm də əvvəlkindən daha bərk – Eh, Roza Nənə!
gülürlər. – Haydı, tərpən. Biz burda tısbağa
Təkcə Roza Nənə dəyişməyib. Məncə, o, yarışdırmırıq, gəzişirik!
dəyişmək üçün çox yaşlıdır. Roza Nənədir Skamyada oturub, karamel yeyə-yeyə on-
də. Hə, Tanrı, onu səninlə tanış eləmək fikrində
deyiləm; axı sənə məktub yazmağı o məsləhət dan soruşdum:
görüb, deməli, onunla aranız sazdır. İş – Niyə söyüş söyürsünüz?
burasındadır ki, ona təkcə mən “Roza Nənə” – Necə deyim, bu, peşə xəstəliyidir, Oskar.
deyirəm. Odur ki, onu təsəvvürünə gətirmək
üçün fikrini cəmləməli olacaqsan: xəstə Yalnız ədəbli sözlərlə danışsaydım, çoxdan
uşaqlara baxan çəhrayı xalatlı xalaların içində batıb qalmışdım.
ən yaşlısı odur.
– Nə işlə məşğul olurdunuz ki?
– Roza Nənə, neçə yaşınız var? – Desəm, inanmazsan…
– Oskar, əzizim, sən on üç rəqəmli ədədi – And içirəm ki, inanacağam.
yadında saxlaya bilərsən? – Ketçlə1 məşğul olurdum, arenalarda
– Gop eləməyin! çıxış edirdim.
– Gop eləmək fikrim yoxdur. Sadəcə, – İnanmıram!
istəmirəm burada yaşımı bilsinlər, yoxsa məni – Düz sözümdür! Adımı Lanqedoklu Ca-
qovacaqlar, daha görüşə bilməyəcəyik. navar qoymuşdular.
– Niyə? Bundan sonra, hər dəfə kefim pozulanda,
– Buraya qanunsuz yolla düzəlmişəm. Roza Nənə xəlvətcə mənə öz sərgüzəşt-
Xəstə baxıcıları çox yaşlı olmamalıdır. Mənim lərindən danışırdı. Lanqedoklu Canavarla
yaşım isə çoxdan ötüb. Limuzenli Ət Maşınının tutaşması, döşləri top
– Demək, sizin vaxtınız keçib, köhnəlmi- mərmisi boyda olan Şeytan Senklerlə iyirmi il
siniz? sürən dava-dalaşı haqqında danışdıqları mənə
– Aha. ləzzət verirdi. Roza Nənə dünya kuboku
– Yoğurt kimi? yarışlarında ayaması Buhenvald Köpəyi olan
– Ağzını yum! Ulla-Ullanın kürəyini yerə vurubmuş. O vaxtlar
– Yaxşı, balıq kimi səssiz olacağam. Buhenval Köpəyinin qarşısına çıxan
Çox ürəkli qarıdır, sirrini verməkdən tapılmırmış, hətta Roza Nənənin pərəstiş etdiyi
qorxmadı. Ancaq mənə arxayın olmaqda düz Dəmir Kürək də ondan çəkinirmiş.
elədi. Lal-kar olacağam, heç kəsə heç nə Bu tutaşmaları sanki öz gözlərimlə görür-
deyən deyiləm. Qəribədir, ondan heç kəs düm, Roza Nənəni rinqdə təsəvvür edirdim:
şübhələnmir. Gözlərinin dörd qırağını günəş əynindəki çəhrayı xalatı dalğalanan balacaboy
şüasına oxşayan qırışlar basıb. qarı triko geymiş adamyeyənləri kötəkləyirdi.
Bir dəfə onun başqa bir sirrini də öyrəndim. Mənə elə gəlirdi ki, bunların hamısı öz başıma
gəlib. Özümü daha güclü hiss edirdim, düş-
1Ketç – güləş növü mənlərdən qisas alırdım.
