Page 116 - "Xəzər"
P. 116
çalmalı kişilər onu görmürlərmiş kimi yanından – Elədir. Ancaq bu mavrlardan ikisi artıq
2016 ötüb keçirdilər. Bürüncəkli, üzü duvaqlı qadınlar tilsimdən azad olub. Sizin qoçaqlığınız
gözə dəyirdi. Gördüklərindən heyrətlənmiş sayəsində.
Jentil Markeş. Portuqaliya əfsanələri Mariya zalın ortasında donub qalmışdı. Yad
adam onun çiyninə toxundu. Mariya cavab vermək istədi, ancaq kişi
yoxa çıxmışdı. Ayağının altında balaca səbət
– Gedəyin? görüb təəccübləndi.
Mariya onun yanınca getdi. Sanki “Min
bir gecə nağılları” aləminə düşmüşdü. – Bu nədi? Kömür qoyulmuş səbətə
Nənəsinin qış aylarında kaminin böyründə oxşayır. Görünür, mənim xidmətimin haqqıdır.
sehrbaz qadınlardan, ovsunlanmış mavritan Ancaq onu evə necə aparım? Xöşbəxtlikdən,
gözəllərindən danışdığı əhvalatlar yadına yağış artıq kəsib... Qoy bir yoxlayım.
düşdü. Hər şey qeyri-adi, hər şey yuxu kimi
idi. – Uf! Nə ağırdı! Yaxşısı budur, yarısını
Əllərində tutduğu çağa ağlayanda, Mariya burda qoyum, sonra qayıdıb apararam.
ona nəvazişlə baxdı. Mariya onu ölümün
pəncəsindən qurtarmışdı. Yalnız öz bacarığı, Səbəti boşaltmağa başlayanda, çayın
öz hövsələsi sayəsində. Qırmızı ağacdan qalxdığını görüb narahat oldu.
düzəldilmiş çarpayıdan, ona minnətdarlıq
yağan baxışlarla, gözəl bir qadın baxırdı. Hələ – Suyun buranı basması pis olacaq. Qalan
heç kim ağzını açıb danışmamışdı. Yad adam kömürün arxasınca gələnə qədər su götürüb
elə bil onun zəhmətini qiymətləndirib, yenə aparacaq.
ona müraciət elədi:
– Sizə çox böyük zəhmət verdik. Sizin Tanış səsi eşidəndə, Mariya titrədi.
yaxşılığı heç vaxt unutmayacağıq. – Səbətdəki, qumun üstündəki kömür
Xeyirxahlığınıza görə sizə minnətdarlığımı deyil.
bildirirəm. İndi yuxarı qayıda bilərik. Mariya döyükdü.
Mariya qəfil gördü ki, artıq yuxarıda, qaya – Senyor, siz hardasınız, sizi niyə
çıxıntısının böyründədi. Yad adam görmürəm?
gülümsəyərək yanında dayanmışdı. Onun arxasınca gələn yad adam yenə
– Siz alicənab hərəkət etdiniz! görünmədən dedi:
– Mən öz borcumu yerinə yetirdim. – Bacardığınız qədər evə aparın. Mən
– Siz düşündüyünüzdən də böyük iş gör- sizə qızıl vermişəm. Yaxşı baxın...
müsünüz. Mariya baxanda gözləri heyrətdən böyüdü.
– Necə ki? Doğrudan da, bu, qızıl idi – səbətdə qalan
– Əgər siz gəlməsəydiniz, iki nəfər məhv da, qumun üstünə tökdüyü də. O mızıldadı:
olardı. – Yəqin, yuxu görürəm. Məni oyat, Manuel!
– Mən yalnız eləməli olduğumu eləmişəm. Yenə yad adamın səsi eşidildi:
– Bu andan iki adam azad oldu. – Əriniz artıq yaxındadı. Sizi axtarır. Ancaq
Mariya təəccüblə soruşdu: unutmayın ki, hər şey yuxuda olub.
– Nədən azad oldular? O soruşdu:
– Ovsundan. – Qızıl da?
– Ovsundan? – Qızılı... təsadüfən qumda tapıbsınız.
– Bəli. Bəs siz harda olduğunuzu Ondan istifadə edə bilərsiniz, ancaq hardan
düşünürdünüz? olduğunu deməyin. Yoxsa bir də heç vaxt
– Bilmirəm. Tilsimlənmiş mavrların sarayına Teju qumlarında qızıl tapmayacaqsınız.
oxşayırdı. Yaxınlıqdan səs eşidildi:
– Mariya! Mariya! Orda nə eləyirsən? Səni
çayın sahilində atıb gedib? Danış, Mariya! O
səni incidib? O, dəli idi? Vəhşi idi?
Mariya cavab vermədi. Manuel dayı
təngnəfəs halda arvadına yaxınlaşdı.
   111   112   113   114   115   116   117   118   119   120   121