Page 120 - "Xəzər"
P. 120
Qarı təlaşlandı: – Allaha şükür! Bu, Ze Kintaodu!
2016 – Nədi, ağlını yellər aparıb? Sənin səfeh Gedib qapını açdı. Oğlan içəri girdi.
başına bu fikri kim salıb? O, həyəcanla Mariya Klaranın alnından,
Jentil Markeş. Dağ çiçəyi haqqında əfsanə – Qayadakı mavr şahzadə xanım! gözlərindən öpdü. Qız ağır-ağır nəfəs alırdı.
Və ona heyrətlə, qorxu ilə baxan qarıya Ancaq yerindən tərpənmədi, ağzını açıb
arxasını çevirib, Mariya Klara evə tələsdi. danışmadı. Ze Kintao yenə dilləndi:
Mayanı götürüb, əvvəlki kimi qaçaraq dağa – Mariya Klara! Sənə Dağ çiçəyi deyirlər.
qalxmağa başladı. Ancaq çiçəklər solanda ölürlər... Sən isə
Ze Kintaonun xalasının macal tapıb hadisə yaşamalısan! Senyor prior bu bazar günü bizi
barədə xəbər verdiyi başqa qadınlar bu arada gözləyəcək.
Flor duj Monteş – Dağ çiçəyi deyə çağırılan Flor duj Monteşin ifadəsiz sifəti cana gəldi.
qızın arxasınca düşdülər. Yumulu gözlərindən yanağına göz yaşları
Yorğunluqdan tövşüyən qız, sürünün axdı.
özbaşına arxaca qayıtdığını sezmədi. Qayanın, Anası bərkdən dedi:
az qala, işıq saçmadığını gördü. Şahzadə – Allah, sənə şükür!
xanım orada yox idi! Çaşqınlıqla ətrafına baxdı Ze Kintao təkid elədi:
və onun arxasıyla dağa qalxan qadınların, – Sən özünə gəlməlisən! Vur-tut üç gün
uşaqların səsini elə bu vaxt eşitdi. Hər şeyi qalıb!
birdən dərk elədi: o axı mavra verdiyi sözü Mariya Klara yerində dikəldi. Qaça-qaça
tutmamışdı! Lovğalıq, incikliyə görə acıq evə qayıtdığı həmin o başıbəlalı axşamdan
çıxmaq istəyi ağlını almış, verdiyi vədi ona bəri ilk dəfə danışdı:
unutdurmuşdu. Şahzadə xanım yox olmuşdu. – Ze... Sən priorla danışmısan?.. Sən...
O isə həmişəki kimi kasıb olacaqdı, üstəlik, hələ də mənimlə evlənmək istəyirsən?..
öz təkəbbürü ucbatından utanacaqdı. Ze özünü təəccüblənmiş kimi göstərdi.
Qızın karıxdığını, özünü itirdiyini görüb, – Nəyə görə soruşursan? Məgər bu barədə
hamı ona güldü. Biçarə qız dağdan öz danışmamışıq?
daxmalarına doğru qaçmağa başladı. – Hə, danışmışıq... ancaq...
Xoş keçən günü qüssəyə bürüyürmüş – Ancaq mənə söz verməlisən ki, bir də
kimi, get-gedə şər qarışırdı. Öz yatağında heç vaxt o qayanın yamına tək getməyəcəksən!
uzanmış Mariya Klara gözünü tavana zilləmişdi. Mariya gözlərini yumub, olanları unutmaq
O, danışmırdı, yuxusu qaçmışdı, yemək istəyərək, zorla pıçıldadı:
istəmirdi. Anası böyründə için-için ağlayırdı. – Söz verirəm!.. Heç vaxt! Heç vaxt!
Qonşu arvadların onlardan ayağı kəsilmişdi. Ze Kintao qızı öz enli sinəsinə sıxdı. Onun
Hətta Ze Kintao da görünmürdü. Günlər beləcə da gözləri yaşarmışdı və bunu qızdan
keçib gedirdi... Mariya Klara saralıb solurdu... gizlətməyə çalışırdı.
Ancaq dəyişiklik gətirən axşam yetişdi. Alatoran sanki bu anı gözləyirdi ki, gecənin
Bayırdan səs eşidildi: hər yana qanad gərməsinə işarə versin. Amma
– Flor duj Monteş! gecə nə qədər tələssə də, sevgililəri bir-birinin
Mariya Klaranın gözləri böyüdü. Anası isə ağuşunda tapdı.
hönkürdü.
– Dağ çiçəyi! – həmin səs yenə eşidildi.
Qızın anası ümidlə dilləndi:
2016 – Nədi, ağlını yellər aparıb? Sənin səfeh Gedib qapını açdı. Oğlan içəri girdi.
başına bu fikri kim salıb? O, həyəcanla Mariya Klaranın alnından,
Jentil Markeş. Dağ çiçəyi haqqında əfsanə – Qayadakı mavr şahzadə xanım! gözlərindən öpdü. Qız ağır-ağır nəfəs alırdı.
Və ona heyrətlə, qorxu ilə baxan qarıya Ancaq yerindən tərpənmədi, ağzını açıb
arxasını çevirib, Mariya Klara evə tələsdi. danışmadı. Ze Kintao yenə dilləndi:
Mayanı götürüb, əvvəlki kimi qaçaraq dağa – Mariya Klara! Sənə Dağ çiçəyi deyirlər.
qalxmağa başladı. Ancaq çiçəklər solanda ölürlər... Sən isə
Ze Kintaonun xalasının macal tapıb hadisə yaşamalısan! Senyor prior bu bazar günü bizi
barədə xəbər verdiyi başqa qadınlar bu arada gözləyəcək.
Flor duj Monteş – Dağ çiçəyi deyə çağırılan Flor duj Monteşin ifadəsiz sifəti cana gəldi.
qızın arxasınca düşdülər. Yumulu gözlərindən yanağına göz yaşları
Yorğunluqdan tövşüyən qız, sürünün axdı.
özbaşına arxaca qayıtdığını sezmədi. Qayanın, Anası bərkdən dedi:
az qala, işıq saçmadığını gördü. Şahzadə – Allah, sənə şükür!
xanım orada yox idi! Çaşqınlıqla ətrafına baxdı Ze Kintao təkid elədi:
və onun arxasıyla dağa qalxan qadınların, – Sən özünə gəlməlisən! Vur-tut üç gün
uşaqların səsini elə bu vaxt eşitdi. Hər şeyi qalıb!
birdən dərk elədi: o axı mavra verdiyi sözü Mariya Klara yerində dikəldi. Qaça-qaça
tutmamışdı! Lovğalıq, incikliyə görə acıq evə qayıtdığı həmin o başıbəlalı axşamdan
çıxmaq istəyi ağlını almış, verdiyi vədi ona bəri ilk dəfə danışdı:
unutdurmuşdu. Şahzadə xanım yox olmuşdu. – Ze... Sən priorla danışmısan?.. Sən...
O isə həmişəki kimi kasıb olacaqdı, üstəlik, hələ də mənimlə evlənmək istəyirsən?..
öz təkəbbürü ucbatından utanacaqdı. Ze özünü təəccüblənmiş kimi göstərdi.
Qızın karıxdığını, özünü itirdiyini görüb, – Nəyə görə soruşursan? Məgər bu barədə
hamı ona güldü. Biçarə qız dağdan öz danışmamışıq?
daxmalarına doğru qaçmağa başladı. – Hə, danışmışıq... ancaq...
Xoş keçən günü qüssəyə bürüyürmüş – Ancaq mənə söz verməlisən ki, bir də
kimi, get-gedə şər qarışırdı. Öz yatağında heç vaxt o qayanın yamına tək getməyəcəksən!
uzanmış Mariya Klara gözünü tavana zilləmişdi. Mariya gözlərini yumub, olanları unutmaq
O, danışmırdı, yuxusu qaçmışdı, yemək istəyərək, zorla pıçıldadı:
istəmirdi. Anası böyründə için-için ağlayırdı. – Söz verirəm!.. Heç vaxt! Heç vaxt!
Qonşu arvadların onlardan ayağı kəsilmişdi. Ze Kintao qızı öz enli sinəsinə sıxdı. Onun
Hətta Ze Kintao da görünmürdü. Günlər beləcə da gözləri yaşarmışdı və bunu qızdan
keçib gedirdi... Mariya Klara saralıb solurdu... gizlətməyə çalışırdı.
Ancaq dəyişiklik gətirən axşam yetişdi. Alatoran sanki bu anı gözləyirdi ki, gecənin
Bayırdan səs eşidildi: hər yana qanad gərməsinə işarə versin. Amma
– Flor duj Monteş! gecə nə qədər tələssə də, sevgililəri bir-birinin
Mariya Klaranın gözləri böyüdü. Anası isə ağuşunda tapdı.
hönkürdü.
– Dağ çiçəyi! – həmin səs yenə eşidildi.
Qızın anası ümidlə dilləndi:
