Page 117 - "Xəzər"
P. 117
– Cavab ver, arvad! Mənə belə qorxu ilə DAĞ ÇİÇƏYİ 117
baxma. O sənə nə eləyib? HAqqINDA ƏFSANƏ 2016
Mariya həyəcandan zorla nəfəs alaraq Buəhvalat Venadedə baş verib. Orada Jentil Markeş. Dağ çiçəyi haqqında əfsanə
dedi: yaxınlıqdan keçənlərin diqqətini
çəkən qəribə formalı hündür sıldırım qaya
– Mənə qızıl verdi! Bunların hamısı qızıldı, var. Bu qaya Penedu-da-Mora – Mavr qadının
zəhmətimin haqqıdı... qayası adlanır. Yol üstünə əyilən bu qayanı
görən yerli sakinlər ona baxmaqdan qorxurlar.
– Sən nə danışırsan? Buna səbəb isə indi sizə danışacağım əfsanədi.
Mariya diksindi. Sözünü tutmadığını anladı. Minhoda1 yaz gözəl olur. Çöllər yaşıllaşır,
Səhvini düzəltməyə çalışdı: kollarla örtülür. Dağlarda, yolların kənarında,
– Demək istəyirəm ki, məni burda qoyub yaraşıqlı evlərin eyvanında çiçəklər açır. Bu
getdi. Ancaq... bu qumluqda... tufan qızıl əhvalat da elə yazda baş verib.
tapmağıma kömək elədi. Mariya Klara sürünü çölə aparmışdı. Ancaq
– Xəzinə? bu dəfə həmişəkindən tez qayıtdı. Anası
– Məgər görmürsən? təəccüblənib onu sorğu-suala tutdu.
– Hə... qızıldl! Bəlkə biz yuxudayıq? Di – Nə tez gəldin?
evə gedək, bacardığımız qədər aparmağa Rapariqa, Portuqaliyada “qıza” belə
çalışaq. deyirlər, sakitcə cavab verdi:
Əfsanədə deyilir ki, Mariya hərdən çayın – Hə, ana, qayıtmışam. Axı gün artıq
sahilinə gedirmiş. Danışdığını, əl-qolunu batır.
tərpətdiyini görənlər onu dəli sayırdılar. Ancaq – Bəs sürü?
onun köhnə daxması indi dəyişmişdi. Sadə, – Otlayırlar. Sən bilirsən ki, ən əvvəl
rahat, qəşəng evə çevrilmişdi. İndi ehtiyacı sürünü yerbəyer eləyirəm, yalnız bundan
olanlar üçün də pulu var idi. Mariyanın başına sonra evə qayıdıram.
gələnlər barədə el içində qəribə şayiələr Və özünü soyuqqanlı göstərərək əlavə
dolaşırdı. Suallara Manuel dayı eyni cavabı elədi:
verirdi: – Zeni görmüsən?
– Bilmirəm nə baş verib. Yalnız onu bilirəm Mariya Klaranın anası əlini saxladı. Gözünü
ki, bir qış axşamı Mariya Teju çayının qızına zillədi. Hiss olunurdu ki, hirslənib.
qumlarında qızıl külçəsi tapıb. Biz hərdən ora – Ze... Ze... Deməli, ona görə tez
gedirik. Amma mən heç nə tapmıram. Bundan qayıtmısan? Mənim yanımda onun adını
artığını bilmirəm. Arvadım nəsə dəyişib, hətta çəkmə!
xəstələndiyini fikirləşirəm. Gecə qarabasmaları Mariya Klara qorxdu.
olur... Tilsimlənmiş mavrlarla danışır... Bunlar – Niyə?
mənə çox qəribə gəlir. Cavab gecikmədi:
Camaat da elə fikirləşirdi. Deyilənə görə, – Çünki onun xalası, qoca ifritə hər yeri
çayın qumlarında, Mariyanın tapdığı qızıldan gəzib deyir ki, o səninlə xoşbəxt olmayacaq!
axtarırdılar. Amma – boş yerə! Heç nə yox idi.
Di gəl, əvvəllər Teju çayının qumlarında qızıl
olduğuna bizim dövrdə də inanan adamlar
hələ də tapılır...
1Minho – Portuqaliyanın ən qədim və gözəl əyalətlərindən biri
baxma. O sənə nə eləyib? HAqqINDA ƏFSANƏ 2016
Mariya həyəcandan zorla nəfəs alaraq Buəhvalat Venadedə baş verib. Orada Jentil Markeş. Dağ çiçəyi haqqında əfsanə
dedi: yaxınlıqdan keçənlərin diqqətini
çəkən qəribə formalı hündür sıldırım qaya
– Mənə qızıl verdi! Bunların hamısı qızıldı, var. Bu qaya Penedu-da-Mora – Mavr qadının
zəhmətimin haqqıdı... qayası adlanır. Yol üstünə əyilən bu qayanı
görən yerli sakinlər ona baxmaqdan qorxurlar.
– Sən nə danışırsan? Buna səbəb isə indi sizə danışacağım əfsanədi.
Mariya diksindi. Sözünü tutmadığını anladı. Minhoda1 yaz gözəl olur. Çöllər yaşıllaşır,
Səhvini düzəltməyə çalışdı: kollarla örtülür. Dağlarda, yolların kənarında,
– Demək istəyirəm ki, məni burda qoyub yaraşıqlı evlərin eyvanında çiçəklər açır. Bu
getdi. Ancaq... bu qumluqda... tufan qızıl əhvalat da elə yazda baş verib.
tapmağıma kömək elədi. Mariya Klara sürünü çölə aparmışdı. Ancaq
– Xəzinə? bu dəfə həmişəkindən tez qayıtdı. Anası
– Məgər görmürsən? təəccüblənib onu sorğu-suala tutdu.
– Hə... qızıldl! Bəlkə biz yuxudayıq? Di – Nə tez gəldin?
evə gedək, bacardığımız qədər aparmağa Rapariqa, Portuqaliyada “qıza” belə
çalışaq. deyirlər, sakitcə cavab verdi:
Əfsanədə deyilir ki, Mariya hərdən çayın – Hə, ana, qayıtmışam. Axı gün artıq
sahilinə gedirmiş. Danışdığını, əl-qolunu batır.
tərpətdiyini görənlər onu dəli sayırdılar. Ancaq – Bəs sürü?
onun köhnə daxması indi dəyişmişdi. Sadə, – Otlayırlar. Sən bilirsən ki, ən əvvəl
rahat, qəşəng evə çevrilmişdi. İndi ehtiyacı sürünü yerbəyer eləyirəm, yalnız bundan
olanlar üçün də pulu var idi. Mariyanın başına sonra evə qayıdıram.
gələnlər barədə el içində qəribə şayiələr Və özünü soyuqqanlı göstərərək əlavə
dolaşırdı. Suallara Manuel dayı eyni cavabı elədi:
verirdi: – Zeni görmüsən?
– Bilmirəm nə baş verib. Yalnız onu bilirəm Mariya Klaranın anası əlini saxladı. Gözünü
ki, bir qış axşamı Mariya Teju çayının qızına zillədi. Hiss olunurdu ki, hirslənib.
qumlarında qızıl külçəsi tapıb. Biz hərdən ora – Ze... Ze... Deməli, ona görə tez
gedirik. Amma mən heç nə tapmıram. Bundan qayıtmısan? Mənim yanımda onun adını
artığını bilmirəm. Arvadım nəsə dəyişib, hətta çəkmə!
xəstələndiyini fikirləşirəm. Gecə qarabasmaları Mariya Klara qorxdu.
olur... Tilsimlənmiş mavrlarla danışır... Bunlar – Niyə?
mənə çox qəribə gəlir. Cavab gecikmədi:
Camaat da elə fikirləşirdi. Deyilənə görə, – Çünki onun xalası, qoca ifritə hər yeri
çayın qumlarında, Mariyanın tapdığı qızıldan gəzib deyir ki, o səninlə xoşbəxt olmayacaq!
axtarırdılar. Amma – boş yerə! Heç nə yox idi.
Di gəl, əvvəllər Teju çayının qumlarında qızıl
olduğuna bizim dövrdə də inanan adamlar
hələ də tapılır...
1Minho – Portuqaliyanın ən qədim və gözəl əyalətlərindən biri
