Page 74 - "Xəzər"

maz xatirələr qaldı, bir də onların hər iki- ləşdim ki, bir yol tapıb onunla təklikdə da-

sinə böyük hörmətim və dərin minnətdar- nışmalıyam. Axırda hiylə işlətdim. Yemək-

lığım... Bu günün özündə də heç kəs mə- xanaya çathaçatda çayın kənarında ot

nim gözlərimə onlar kimi təmiz, işıqlı basmış bir yerə gəlib çıxdıq. Bura bənö-

görünmür! vşə ilə dolu idi. Lottedən xahiş etdim ki,

Ancaq onda ürəyim günortadan son- bizdən əvvəl yeməkxanaya gedib qəhvə

rakı vida görüşünün yanında idi. Nahar sifariş etsin, bağda yaxşı bir stol açdırsın.

qurtaran kimi qızları da götürüb yola düzəl- Anna ilə burada gül-çiçəkdən dəstə bağ-

dim. Dağdan aşıb, meşədəki yarğana, layıb gəlirik. Lotte razılaşıb ora yollandı.

çayın sıldırımlı sahilinə tərəf getdik. Ov- Anna mamır basmış bir qayanın üstündə

qatımın pis olması əvvəlcə qızlara da tə- oturub ətrafındakı çiçəkləri dərməyə baş-

sir etdi, dinib-danışmadılar, fikrə getdilər. ladı.

Ancaq dağın başına çıxıb şam ağacları- – Hə, bu mənim burada sonuncu gü-

nın arasından dar, əyri-üyrü dərəyə, uzaq- nümdür, – deyə sözə başladım.

dakı yamyaşıl təpəyə baxanda, küləyin – Elədir... Çox təəssüf... Ancaq yə-

uzun gül kollarını necə oynatdığını görən- qin, tezliklə qayıdacaqsınız, elə deyilmi?

74 də: “Ah, gözəlliyə bax!” – deyib o bədbin- – Kim bilir?! Hər halda, gələn il olma-

liyi üstümdən atdım. Qızlar gülüşüb bir yacaq. Qayıtsam da, indiki kimi olmaya-

2017 səyyah nəğməsi oxumağa başladılar. Nəğ- caq.

mə belə başlayırdı: “Siz, ey uzaq dərələr, – Niyə olmur?

təpələr...” Anamın sevimli mahnısı idi və – Ancaq onda siz də burada olsaydı-

onu qızlarla birlikdə oxuyanda uşaqlıqda nız....

meşə gəzintiləri zamanı olmuş gülməli – Niyə, ola da bilərəm... Ancaq indi

əhvalatlar, keçmiş tətil günləri yadıma mənə görə gəlməmişdiniz.

düşdü. Mahnının son sözlərini qurtaran- – Çünki sizi tanımırdım, frölayn Anna.

dan sonra sanki sözləşibmiş kimi hamı- – Elədir... Ancaq mənə kömək eləmir-

mız onlardan, ən çox da anamdan danış- siniz. Heç olmasa, bir-iki dənə bənövşə

Herman Hesse. Cavanlıq gözəl şeydir mağa başladıq. Özü də fəxrlə, minnət- verin.

darlıq hissi ilə danışdıq, çünki bizim gözəl Özümü toplayıb dedim:

gəncliyimiz, gözəl vətənimiz olmuşdu. Lot- – Sonra nə qədər istəsəniz, dərib ve-

te ilə əl-ələ tutduq, Anna da gülüb bizə rərəm. Ancaq indi mənim üçün daha va-

qoşuldu. Dağın döşü ilə uzanan bütün cib olan bir məsələ var. İndi sizinlə bir ne-

yolu beləcə getdik. Elə bil rəqs edirdik və çə dəqiqəliyə tək qalmışam və bu anı

xoşbəxt idik... Sonra sıldırımın arası ilə bütün günü gözləmişəm. Çünki... Bilirsi-

uzanan cığıra düşüb qayaların arasından niz ki, bu gün çıxıb gedirəm... Bir sözlə,

qıjıltı ilə axan çayın sahilindəki dibi görün- sizdən soruşmaq istərdim, Anna...

məyən yarğana tərəf getdik. Bir az yuxa- Üzümə baxdı, ağıllı sifəti ciddiləşdi,

rıda, çayın kənarında açıq havada hamı- bir az da qayğılı göründü.

nın xoşladığı yeməkxana vardı və qızları – Dayanın! – deyə sözümü kəsdi. On-

ora qəhvəyə, dondurmaya, qoğala dəvət suz da nə deyəcəyimi bilmirdim. – Deyə-

etdim. Dağın ətəyi ilə çayboyu gedərkən sən, nə demək istədiyinizi bilirəm. Ancaq

yanaşı addımlamaq mümkün olmadı, mən səmimi-qəlbdən xahiş edirəm, deməyin.

Annanın arxasınca gedəsi oldum və fikir- – Deməyim?