Page 70 - "Xəzər"

tez-tez xatırlayası oldum: “Gecə yuxusuz dəstə uşaq yığışmışdı, onların da arasın-

qalmaq çox pisdir. Ancaq yaxşı şeylər da, ağ atın belində al-qırmızı geyinmiş

barədə fikirləşəndə ona dözmək olur. O şeypurçu oturmuşdu və əlindəki şeypur

da var ki, uzanandan sonra gözünə yuxu da, paltarı da par-par yanırdı. O qəribə

getməyəndə adam o dəqiqə əsəbiləşir, adam şeypur çala-çala pəncərələrə ba-

pis şeylər barədə düşünür. Ancaq iradəni xır, sanki qəhvəyi rəngə çalan sifətini,

toplayıb yaxşı şeylər barədə də düşünə macarlara xas qəşəng bığını nümayiş et-

bilərsən!” dirirdi. O, bütün pəncərələr açılana, hamı

– Doğrudan, belə eləmək olar? – So- da maraqla onun qarşısına yığışana qə-

ruşdum, çünki son illərdə iradə məsələsi- dər ara vermədən, vurğunluqla, özü də

nə bir az şübhə eləməyə başlamışdım. ağlına gələni çaldı. Sonra aləti aşağı sal-

– Olar, olar... – atam fikirli-fikirli cavab dı, bığını tumarladı, sol əlini belinə qoy-

verdi. du, sağ əli ilə bir yerdə dayanmaq istə-

Adamlara yovuşmadığım o ağrı-acılı məyən atın cilovunu çəkdi və nitqinə baş-

günlərdən sonra dərdimi unudub təzə- ladı. Dedi ki, onun dünya şöhrətli truppa-

dən şənlənməyə başladığım günü yaxşı sı səfərə çıxıb, buradan keçdiyi üçün bir-

70 xatırlayıram. Nahardan sonra hamımız cə günlüyə bu balaca şəhərdə qalacaq
evdə oturub qəhvə içirdik, yalnız Frits yox və çoxsaylı xahişləri nəzərə alaraq ax-

2017 idi. Hamı şən idi, söhbət qızışmışdı, an- şam Brüeldə “öyrədilmiş atlarla, peşəkar

caq mən dinib-danışmırdım, halbuki ürə- akrobatlarla pantomim qala tamaşalar”

yimdən onlara qoşulmaq, danışmaq ke- göstərəcəklər. Böyüklər iyirmi pfenniq,

çirdi. Bütün cavanlarda olduğu kimi, mən uşaqlar isə onun yarısını verəcəklər. Biz

də iztirablarıma sükutdan, inadkarlıqdan onun dediklərini başa düşər-düşməz atlı

qalın hasar çəkmişdim və evimizdəki ənə- şeypurla bir daha qıy vurub uşaqların,

nəyə uyğun olaraq hamı məni sakit bura- yerdən qalxan qatı toz-dumanın arası ilə

xır, hiss olunacaq dərəcədə korlanmış uzaqlaşdı.

Herman Hesse. Cavanlıq gözəl şeydir əhvali-ruhiyyəmə hörmətlə yanaşırdı. Mən Atlının verdiyi elanın evimizdə yarat-

isə özüm tikdiyim bu hasarı uçura bilmir, dığı gülüş, şən ovqat xeyirimə oldu. Fürsət-

indiki halda təbii, vacib olan rolumu oyna- dən istifadə edib o dəhşətli qaradinməzli-

yır, ancaq özüm də darıxır, tərki-dünyalı- yə son qoydum, hamıya qoşulub şənlən-

ğımın belə tez sona çatdığına utanırdım. dim. Elə həmin dəqiqə qızları tamaşaya

Bizim bu sakit, rahat qəhvə məclisini dəvət elədim, atam da bir az etiraz edən-

uca şeypur səsləri pozdu. Kəsik-kəsik, dən sonra razılıq verdi. Tamaşaya necə

tez-tez ucalan bu səslər hamımızı yeri- hazırlaşdıqlarına baxmaq üçün veyillənə-

mizdən qaldırdı. veyillənə Brüelə tərəf getdik. Gördük ki,

– Nəsə yanır! – Bacım qorxu içində iki kişi dəyirmi səhnə düzəldib ətrafına

qışqırdı. kəndir çəkirlər. Sonra səhnədə nəsə

– Yanğın üçün əcəb həyəcan siqnalı- hündür bir şey quraşdırmağa başladılar.

dır! Yaxındakı yaşıl rəngli vaqon-mənzilin sı-

– Onda təzə köç gəlib! nıq-salxaq pilləkənində çox kök olan bir

Artıq hamımız pəncərənin önünə yı- qarı oturub nəsə toxuyurdu. Ayaqlarının

ğışmışdıq. Küçədə bizim evlə üzbəüz bir yanında qəşəng bir pudel uzanmışdı. Biz