Page 67 - "Xəzər"
P. 67
ırdı və mən də bunların hamısında var yeni parıldamağa başlayan solğun ulduz- 67
idim. Dünya gözəl idi və fikirləşirdim ki, ların qabağını kəsirdi. Hoxştaynda dinci- 2017
görəsən, mən yaşa dolanda, kişi olanda, mizi almaq üçün dayananda, çay axan
ağıllananda bütün bunların hamısı necə dərəyə artıq qaranlıq çökmüşdü. Bu yük- Herman Hesse. Cavanlıq gözəl şeydir
görünəcək... səklikdən şəhərə, onun yanındakı kəndə,
körpülərə, dəyirmanlara, kolluqların arası
Bir gün günorta çayda bərə üzdüyünü ilə axan ensiz çaya baxarkən məni yenə
gördüm, tullanıb ona mindim, oradakı tax- axşam ovqatı, o gözəl qız haqqında
taların üstündə uzanıb, bir neçə saat ça- düşüncələr öz qoynuna aldı. Məndən ol-
yın axarı ilə üzdüm, həyətlərin, kəndlərin sa, burada tək-tənha dayanıb xəyala da-
yanından, körpülərin altından keçdim. Ba- lar, ayın çıxmasını gözləyərdim. Ancaq
şım üzərində topa-topa buludlar sürünür, alınmadı, çünki Frits artıq bağlamanı aç-
aşağıda isə çayın dupduru suyu köpüklə- mışdı və qulağımın dibində nəsə partlat-
nirdi. Birdən mənə elə gəldi ki, Kurts da dı. Bir az əsəbiləşdim. Ancaq Frits elə
yanımdadır, onu qaçırmışam. Әl-ələ ve- ləzzətlə, elə ürəkdən güldü ki, axırda
rib oturmuşuq, dünyanın buradan Hollan- özüm də ona qoşuldum. Sonra bir-birinin
diyaya qədər olan gözəlliklərini bir-birimizə dalınca üç “bomba” partlatdıq, onların gu-
göstəririk. Dərənin sonunda bərədən rultusunun əks-sədasına qulaq asdıq, alo-
düşəndə uzağa tullana bilmədim, sinəmə vun havada necə qövs cızdığına baxdıq,
qədər suya batdım. İsti havada geri qayı- axırda da fişəngləri bir-bir qaranlıq səma-
danda yaş paltarlarım elə əynimdəcə qu- ya buraxdıq.
rudu. Uzun bir yol keçəndən sonra toz-
torpağın içində, yorğun-arğın şəhərə çat- – Yaxşı, əsl fişəngin vıyıltısı dua sə-
dım və o dəqiqə də qırmızı kofta geymiş sinə oxşayır, – hərdən obrazlı danışmağı
Helene Kurtsla rastlaşdım. Şlyapamı çı- xoşlayan qardaşım dilləndi, – ya da elə
xardım, o da başını tərpətdi, bayaq necə bil gözəl bir nəğməyə qulaq asırsan... Elə
xəyala qapıldığım yadıma düşdü: onunla deyil?Təntənə belə olar!
əl-ələ tutub çayaşağı üzürük, mənə “sən”
deyə müraciət edir... Və bu axşam da o Axırıncı partlayıcını qəssabxananın
biri axşamlar kimi ümidsizliyə qapıldım, yanından keçəndə onun həyətindəki bəd-
özümü səfeh xəyalpərvər, sadəlövh he- heybət itə atdıq. O, qorxa-qorxa uladı və
sab elədim, ancaq bununla belə, yatmaz- düz on beş dəqiqə arxamızca qəzəblə
dan əvvəl üstünə otlayan iki cüyür şəkli hürdü. Әlləri qapqara, ancaq kefikök, sə-
həkk olunmuş qəlyanımı doldurdum, saat feh iş tutmuş uşaqlar kimi evə qayıtdıq,
on birə qədər Hötenin “Vilhelm Mayster”i- valideynlərimizə gözəl axşam gəzintisin-
ni oxudum. Səhəri gün axşamüstü, saat dən, dərənin mənzərəsindən, ulduzlu sə-
doqquzun yarısında qardaşım Fritslə Hoxş- madan danışdıq.
tayna getdik. Özümüzlə ağır bir bağlama
da götürmüşdük və onu növbə ilə aparır- Bir səhər pəncərənin önündə daya-
dıq. İçində çoxlu partlayıcı maddə, altı fi- nıb qəlyanımı təmizləyəndə Lotte qaça-
şəng və digər “ləvazimatlar” vardı. Hava qaça gəlib dedi:
bürkülü idi, kilsənin qülləsi, dağın zirvəsi
üzərində mavi buludlar sürünür və yeni- – Rəfiqəm saat on birdə gəlir!
– Anna Amberq?
– Әlbəttə! Gedək qarşılayaq?
– Etirazım yoxdur.
idim. Dünya gözəl idi və fikirləşirdim ki, ların qabağını kəsirdi. Hoxştaynda dinci- 2017
görəsən, mən yaşa dolanda, kişi olanda, mizi almaq üçün dayananda, çay axan
ağıllananda bütün bunların hamısı necə dərəyə artıq qaranlıq çökmüşdü. Bu yük- Herman Hesse. Cavanlıq gözəl şeydir
görünəcək... səklikdən şəhərə, onun yanındakı kəndə,
körpülərə, dəyirmanlara, kolluqların arası
Bir gün günorta çayda bərə üzdüyünü ilə axan ensiz çaya baxarkən məni yenə
gördüm, tullanıb ona mindim, oradakı tax- axşam ovqatı, o gözəl qız haqqında
taların üstündə uzanıb, bir neçə saat ça- düşüncələr öz qoynuna aldı. Məndən ol-
yın axarı ilə üzdüm, həyətlərin, kəndlərin sa, burada tək-tənha dayanıb xəyala da-
yanından, körpülərin altından keçdim. Ba- lar, ayın çıxmasını gözləyərdim. Ancaq
şım üzərində topa-topa buludlar sürünür, alınmadı, çünki Frits artıq bağlamanı aç-
aşağıda isə çayın dupduru suyu köpüklə- mışdı və qulağımın dibində nəsə partlat-
nirdi. Birdən mənə elə gəldi ki, Kurts da dı. Bir az əsəbiləşdim. Ancaq Frits elə
yanımdadır, onu qaçırmışam. Әl-ələ ve- ləzzətlə, elə ürəkdən güldü ki, axırda
rib oturmuşuq, dünyanın buradan Hollan- özüm də ona qoşuldum. Sonra bir-birinin
diyaya qədər olan gözəlliklərini bir-birimizə dalınca üç “bomba” partlatdıq, onların gu-
göstəririk. Dərənin sonunda bərədən rultusunun əks-sədasına qulaq asdıq, alo-
düşəndə uzağa tullana bilmədim, sinəmə vun havada necə qövs cızdığına baxdıq,
qədər suya batdım. İsti havada geri qayı- axırda da fişəngləri bir-bir qaranlıq səma-
danda yaş paltarlarım elə əynimdəcə qu- ya buraxdıq.
rudu. Uzun bir yol keçəndən sonra toz-
torpağın içində, yorğun-arğın şəhərə çat- – Yaxşı, əsl fişəngin vıyıltısı dua sə-
dım və o dəqiqə də qırmızı kofta geymiş sinə oxşayır, – hərdən obrazlı danışmağı
Helene Kurtsla rastlaşdım. Şlyapamı çı- xoşlayan qardaşım dilləndi, – ya da elə
xardım, o da başını tərpətdi, bayaq necə bil gözəl bir nəğməyə qulaq asırsan... Elə
xəyala qapıldığım yadıma düşdü: onunla deyil?Təntənə belə olar!
əl-ələ tutub çayaşağı üzürük, mənə “sən”
deyə müraciət edir... Və bu axşam da o Axırıncı partlayıcını qəssabxananın
biri axşamlar kimi ümidsizliyə qapıldım, yanından keçəndə onun həyətindəki bəd-
özümü səfeh xəyalpərvər, sadəlövh he- heybət itə atdıq. O, qorxa-qorxa uladı və
sab elədim, ancaq bununla belə, yatmaz- düz on beş dəqiqə arxamızca qəzəblə
dan əvvəl üstünə otlayan iki cüyür şəkli hürdü. Әlləri qapqara, ancaq kefikök, sə-
həkk olunmuş qəlyanımı doldurdum, saat feh iş tutmuş uşaqlar kimi evə qayıtdıq,
on birə qədər Hötenin “Vilhelm Mayster”i- valideynlərimizə gözəl axşam gəzintisin-
ni oxudum. Səhəri gün axşamüstü, saat dən, dərənin mənzərəsindən, ulduzlu sə-
doqquzun yarısında qardaşım Fritslə Hoxş- madan danışdıq.
tayna getdik. Özümüzlə ağır bir bağlama
da götürmüşdük və onu növbə ilə aparır- Bir səhər pəncərənin önündə daya-
dıq. İçində çoxlu partlayıcı maddə, altı fi- nıb qəlyanımı təmizləyəndə Lotte qaça-
şəng və digər “ləvazimatlar” vardı. Hava qaça gəlib dedi:
bürkülü idi, kilsənin qülləsi, dağın zirvəsi
üzərində mavi buludlar sürünür və yeni- – Rəfiqəm saat on birdə gəlir!
– Anna Amberq?
– Әlbəttə! Gedək qarşılayaq?
– Etirazım yoxdur.
