Page 65 - "Xəzər"
P. 65
rlə dolu idi və elə xəyal edirdim ki, sa- tullanıb yerimdən qalxdım, çünki istilən- 65
bah nəsə sevindirici bir hadisə baş verə mişdim, narahat idim, yata bilməzdim. 2017
bilər, ya axşam o, yenə də bizə gələr, ya Pəncərəyə tərəf gedib bayıra baxdım.
da qəfil mənə qarşı ürəyində nəsə yara- Göy üzünə topa-topa bulud laylarından Herman Hesse. Cavanlıq gözəl şeydir
nar. Sözün qısası, indi elə bir işlə məşğul pərdə çəkilmişdi və onların da arasından
idim ki, dünyanın bütün atəşfəşanlıqla- getdikcə balacalaşan ayın solğun işığı
rından vacib və maraqlı idi. görünürdü. Həyətdəki cırcırama da oxu-
mağında idi. Hələ bir saat da bayırda
Bağdan keçib, evə girdik. Atamla anam gəzmək istəyərdim, ancaq evimizin qapı-
kart oynayırdılar. Bunların hamısı tanış sı saat onda bağlanırdı və əgər həmin
mənzərə idi, başqa cür də ola bilməzdi. vaxtdan sonra açılıb-bağlansa, evdəkilər
Ancaq onlar elə bil məndən çox uzaqda narahat olar, hamı buna qeyri-adi bir ha-
idilər. Çünki əvvəlki vətənim artıq yox idi. disə kimi baxardı. Üstəlik, açarın hara-
Qədimi ev, bağ, eyvan, yaxşı tanıdığım dan asıldığını da bilmirdim.
otaqlar, mebellər, şəkillər, qəfəsdəki tutu-
quşu, sevimli şəhərim, dərə artıq mənə Yadıma ötən illər düşdü. Yeniyetmə
yadlaşmışdı, indi heç biri mənim deyildi. çağlarım idi, evdə valideynlərimlə bir yer-
Uşaqlığımın vətəni xatirəyə, həsrətə çev- də yaşamağı köləlik hesab edirdim və əl-
rilmişdi, oraya gedən bütün yollar bağ- bəttə, vicdan əzabı çəkə-çəkə, macəra
lanmışdı. həvəsi ilə gecələr astaca aradan çıxır,
meyxanada bir şüşə pivə içirdim. Bunun
Gecə saat on birə qalanda Jan Polun üçün də bağa açılan arxa qapıdan istifa-
qalın bir kitabını oxuyurdum və balaca də edirdim, çünki o, cəftə ilə bağlanır-
lampanın işığı qəfildən öləziməyə başla- dı.Sonra hasardan aşıb qonşu bağların
dı. Titrədi, qəribə səslər çıxardı, alov qı- arası ilə uzanan cığırla küçəyə çıxırdım.
zardı, hisə qarışdı və mən piltəni buran-
da gördüm ki, nefti qurtarıb. Bu gözəl ro- Hava bürkülü olduğundan yalnız şal-
manı yarımçıq qoymağa heyifim gəldi, varımı geydim, çəkmələrimi əlimə götürüb
ancaq qaranlıq evdə əlhavasına neft ax- ayaqyalın həyətə çıxdım, hasardan aşıb
tarmağa da dəyməzdi. Tüstülənən lam- yuxuya qərq olmuş şəhərə getdim, sakit-
panı üfürdüm, narazı halda yerimə uzan- sakit qıjıldayan, titrək ay işığında parılda-
dım. Bayırda külək qalxmışdı, asta-asta yan çayboyu yavaş-yavaş gəzişdim.
ağacların, kolların yarpaqlarını sığallayır-
dı. Ot basmış həyətdə cırcırama oxuyur- Gecələr bayırda lal səmanın altında
du. Gözümə yuxu getmirdi və yenə də dayanıb sakit-sakit axan suların səsini
Heleneni düşünürdüm. İnanmırdım ki, be- dinləməkdə nəsə sehrli bir qüvvə var,
lə incə, qəşəng qızdan mənə oğrun-oğ- adamın ruhunu, iç dünyasını yerindən oy-
run baxmaqdan savayı, nəsə nəsib ol- nadır. Biz onda ilkinliyimizə qayıdırıq, hey-
sun. Ancaq bu baxmağın özü iztirablı ol- vanlarla, bitkilərlə qohum olduğumuzu du-
duğu qədər də şirin idi. Sifətini, titrəyən yuruq, tarixin hələ yazılmamış dövrünə
səsini, yerişini, bu axşam Bazar meydanı qayıdırıq. Elə bir dövrə ki, insanlar hələ
ilə gedərkən qətiyyətli addımlarının ahən- evlər tikməmiş, şəhərlər salmamışdı, köçə-
gini təsəvvürümə gətirəndə od tutub ya- ri həyat sürə-sürə meşələri, çayları, dağ-
nırdım, nə edəcəyimi bilmirdim. Axırda ları, canavarları, qırğıları özlərinə tay tu-
tur, hansınısa dostu kimi sevir, hansına-
bah nəsə sevindirici bir hadisə baş verə mişdim, narahat idim, yata bilməzdim. 2017
bilər, ya axşam o, yenə də bizə gələr, ya Pəncərəyə tərəf gedib bayıra baxdım.
da qəfil mənə qarşı ürəyində nəsə yara- Göy üzünə topa-topa bulud laylarından Herman Hesse. Cavanlıq gözəl şeydir
nar. Sözün qısası, indi elə bir işlə məşğul pərdə çəkilmişdi və onların da arasından
idim ki, dünyanın bütün atəşfəşanlıqla- getdikcə balacalaşan ayın solğun işığı
rından vacib və maraqlı idi. görünürdü. Həyətdəki cırcırama da oxu-
mağında idi. Hələ bir saat da bayırda
Bağdan keçib, evə girdik. Atamla anam gəzmək istəyərdim, ancaq evimizin qapı-
kart oynayırdılar. Bunların hamısı tanış sı saat onda bağlanırdı və əgər həmin
mənzərə idi, başqa cür də ola bilməzdi. vaxtdan sonra açılıb-bağlansa, evdəkilər
Ancaq onlar elə bil məndən çox uzaqda narahat olar, hamı buna qeyri-adi bir ha-
idilər. Çünki əvvəlki vətənim artıq yox idi. disə kimi baxardı. Üstəlik, açarın hara-
Qədimi ev, bağ, eyvan, yaxşı tanıdığım dan asıldığını da bilmirdim.
otaqlar, mebellər, şəkillər, qəfəsdəki tutu-
quşu, sevimli şəhərim, dərə artıq mənə Yadıma ötən illər düşdü. Yeniyetmə
yadlaşmışdı, indi heç biri mənim deyildi. çağlarım idi, evdə valideynlərimlə bir yer-
Uşaqlığımın vətəni xatirəyə, həsrətə çev- də yaşamağı köləlik hesab edirdim və əl-
rilmişdi, oraya gedən bütün yollar bağ- bəttə, vicdan əzabı çəkə-çəkə, macəra
lanmışdı. həvəsi ilə gecələr astaca aradan çıxır,
meyxanada bir şüşə pivə içirdim. Bunun
Gecə saat on birə qalanda Jan Polun üçün də bağa açılan arxa qapıdan istifa-
qalın bir kitabını oxuyurdum və balaca də edirdim, çünki o, cəftə ilə bağlanır-
lampanın işığı qəfildən öləziməyə başla- dı.Sonra hasardan aşıb qonşu bağların
dı. Titrədi, qəribə səslər çıxardı, alov qı- arası ilə uzanan cığırla küçəyə çıxırdım.
zardı, hisə qarışdı və mən piltəni buran-
da gördüm ki, nefti qurtarıb. Bu gözəl ro- Hava bürkülü olduğundan yalnız şal-
manı yarımçıq qoymağa heyifim gəldi, varımı geydim, çəkmələrimi əlimə götürüb
ancaq qaranlıq evdə əlhavasına neft ax- ayaqyalın həyətə çıxdım, hasardan aşıb
tarmağa da dəyməzdi. Tüstülənən lam- yuxuya qərq olmuş şəhərə getdim, sakit-
panı üfürdüm, narazı halda yerimə uzan- sakit qıjıldayan, titrək ay işığında parılda-
dım. Bayırda külək qalxmışdı, asta-asta yan çayboyu yavaş-yavaş gəzişdim.
ağacların, kolların yarpaqlarını sığallayır-
dı. Ot basmış həyətdə cırcırama oxuyur- Gecələr bayırda lal səmanın altında
du. Gözümə yuxu getmirdi və yenə də dayanıb sakit-sakit axan suların səsini
Heleneni düşünürdüm. İnanmırdım ki, be- dinləməkdə nəsə sehrli bir qüvvə var,
lə incə, qəşəng qızdan mənə oğrun-oğ- adamın ruhunu, iç dünyasını yerindən oy-
run baxmaqdan savayı, nəsə nəsib ol- nadır. Biz onda ilkinliyimizə qayıdırıq, hey-
sun. Ancaq bu baxmağın özü iztirablı ol- vanlarla, bitkilərlə qohum olduğumuzu du-
duğu qədər də şirin idi. Sifətini, titrəyən yuruq, tarixin hələ yazılmamış dövrünə
səsini, yerişini, bu axşam Bazar meydanı qayıdırıq. Elə bir dövrə ki, insanlar hələ
ilə gedərkən qətiyyətli addımlarının ahən- evlər tikməmiş, şəhərlər salmamışdı, köçə-
gini təsəvvürümə gətirəndə od tutub ya- ri həyat sürə-sürə meşələri, çayları, dağ-
nırdım, nə edəcəyimi bilmirdim. Axırda ları, canavarları, qırğıları özlərinə tay tu-
tur, hansınısa dostu kimi sevir, hansına-
