Page 62 - "Xəzər"
P. 62
– Elədir, elədir. – Elə isə gəlsin.
– Әməlli-başlı ciddiləşib, elə deyilmi? – Yaxşı, bu gün ona yazaram.
Uşaq xasiyyətlərindən də əl çəkməyə – Məndən də salam yaz!
başlayıb. Bəli, indi uşaqlarımın hamısı – İnanmıram, buna sevinsin.
böyüyüb... – Yeri gəlmişkən, adı nədir?
“Aha, başladı!” – deyə ürəyimdən ke- – Anna Amberq.
çirdim və bir az da utandım. Gözəl bir – Amberq yaxşı soyaddır, Anna da
gün idi, taxıl zəmilərindəki al-qırmızı lalə- müqəddəslərin adıdır, ancaq bir az can-
lər alışıb-yanır, gül-çiçək adamın üzünə sıxıcıdır, çünki qısaltmaq olmur.
gülürdü. Biz yavaş-yavaş gəzişir, kö- – Anastasiya olsa, xoşuna gələrdi?
nülaçan şeylərdən danışırdıq. Yaxşı ta- – Hə, onda Stasi və ya Stasl çağır-
nıdığım cığırlar, meşələr, meyvə bağları maq olardı.
məni salamlayır, əl eləyir, keçmiş günlər Artıq sonuncu təpəyə çatmışdıq. Bir
təzədən baş qaldırır və elə parlaq, elə qayanın başında dayanıb gəldiyimiz eniş-
əsrarəngiz görünürdülər ki, deyərdin, on- li-yoxuşlu yamaclara, dar dərə boyu uza-
da hər şey gözəl, hər şey mükəmməl nan şəhərimizə baxdıq. Arxamızdakı də-
62 olub... rə-təpədə isə hərdən ensiz çəmənliklə-
– İndi səndən bir söz soruşacam, – rin, ya da mavi qaranlığın qoynunda pa-
2017 Lotte sözə başladı. – İstəyirəm, rəfiqəmi rıldayan taxıl zəmisinin “doğradığı” küknar
bir neçə həftəliyə evimizə dəvət edim. meşəsi uzanıb gedirdi. Oraya bir neçə
– Haralıdır ki? saatlıq yol qalırdı...
– Ulmdandır. İki yaş məndən böyükdür. – Heç yerdə belə gözəllik yoxdur, – fi-
Hə, nə deyirsən? Sən indi qayıdıbsan, kirli-fikirli dilləndim. Atam gülümsəyib
evdə əsas söz sahibisən, əgər xoşuna üzümə baxdı:
gəlmirsə, açıq de... – Çünki sənin vətənindir, oğlum. Doğ-
– Necə qızdır? rudan da, gözəldir...
Herman Hesse. Cavanlıq gözəl şeydir – Müəllimliyə imtahan verib. – Sənin vətənin buradan gözəldir, ata?
– Belə de... – Yox... Ancaq uşaqlığın keçən yer
– “Belə de” yox! Yaxşı qızdır, özü də həmişə gözəl, müqəddəs olur. Sən bura-
savadlı görünmək üçün əldən gedənlər- lar üçün heç darıxmırdın?
dən deyil. Yox, elələrindən deyil, heç – Hərdən darıxırdım.
müəllim də olmadı. Yaxınlıqdakı meşədə bir yer vardı,
– Niyə olmadı? uşaqlıqda orada birəbitdən quşları tutar-
– Bunu özündən soruşarsan. dım. Bir az o tərəfdə isə oğlanların daş-
– Deməli, gəlir... dan hördüyü qalanın xarabalıqları olmalı
– Heç ağıllanmadın! Səndən asılıdır. idi. Ancaq atam yorulmuşdu, bir az dincə-
Әgər desən ki, bizə heç kim mane olma- ləndən sonra başqa yolla aşağı düşdük.
sın, onda sonra gələr. Ona görə soruşu- Məmnuniyyətlə Helene Kurts haq-
ram da... qında bəzi şeyləri öyrənərdim, ancaq sözə
– Qoy onda düymələrimlə qərar ve- başlamağa cəsarət etmir, qorxurdum ki,
rim, yəni “gəlsin-gəlməsin”... içimdəkilər faş olar. Evimizdəki xoş ov-
– Yaxşısı budur, “gəlsin” de. qat, qarşıdakı tətil həftələrində rahatca
– Әməlli-başlı ciddiləşib, elə deyilmi? – Yaxşı, bu gün ona yazaram.
Uşaq xasiyyətlərindən də əl çəkməyə – Məndən də salam yaz!
başlayıb. Bəli, indi uşaqlarımın hamısı – İnanmıram, buna sevinsin.
böyüyüb... – Yeri gəlmişkən, adı nədir?
“Aha, başladı!” – deyə ürəyimdən ke- – Anna Amberq.
çirdim və bir az da utandım. Gözəl bir – Amberq yaxşı soyaddır, Anna da
gün idi, taxıl zəmilərindəki al-qırmızı lalə- müqəddəslərin adıdır, ancaq bir az can-
lər alışıb-yanır, gül-çiçək adamın üzünə sıxıcıdır, çünki qısaltmaq olmur.
gülürdü. Biz yavaş-yavaş gəzişir, kö- – Anastasiya olsa, xoşuna gələrdi?
nülaçan şeylərdən danışırdıq. Yaxşı ta- – Hə, onda Stasi və ya Stasl çağır-
nıdığım cığırlar, meşələr, meyvə bağları maq olardı.
məni salamlayır, əl eləyir, keçmiş günlər Artıq sonuncu təpəyə çatmışdıq. Bir
təzədən baş qaldırır və elə parlaq, elə qayanın başında dayanıb gəldiyimiz eniş-
əsrarəngiz görünürdülər ki, deyərdin, on- li-yoxuşlu yamaclara, dar dərə boyu uza-
da hər şey gözəl, hər şey mükəmməl nan şəhərimizə baxdıq. Arxamızdakı də-
62 olub... rə-təpədə isə hərdən ensiz çəmənliklə-
– İndi səndən bir söz soruşacam, – rin, ya da mavi qaranlığın qoynunda pa-
2017 Lotte sözə başladı. – İstəyirəm, rəfiqəmi rıldayan taxıl zəmisinin “doğradığı” küknar
bir neçə həftəliyə evimizə dəvət edim. meşəsi uzanıb gedirdi. Oraya bir neçə
– Haralıdır ki? saatlıq yol qalırdı...
– Ulmdandır. İki yaş məndən böyükdür. – Heç yerdə belə gözəllik yoxdur, – fi-
Hə, nə deyirsən? Sən indi qayıdıbsan, kirli-fikirli dilləndim. Atam gülümsəyib
evdə əsas söz sahibisən, əgər xoşuna üzümə baxdı:
gəlmirsə, açıq de... – Çünki sənin vətənindir, oğlum. Doğ-
– Necə qızdır? rudan da, gözəldir...
Herman Hesse. Cavanlıq gözəl şeydir – Müəllimliyə imtahan verib. – Sənin vətənin buradan gözəldir, ata?
– Belə de... – Yox... Ancaq uşaqlığın keçən yer
– “Belə de” yox! Yaxşı qızdır, özü də həmişə gözəl, müqəddəs olur. Sən bura-
savadlı görünmək üçün əldən gedənlər- lar üçün heç darıxmırdın?
dən deyil. Yox, elələrindən deyil, heç – Hərdən darıxırdım.
müəllim də olmadı. Yaxınlıqdakı meşədə bir yer vardı,
– Niyə olmadı? uşaqlıqda orada birəbitdən quşları tutar-
– Bunu özündən soruşarsan. dım. Bir az o tərəfdə isə oğlanların daş-
– Deməli, gəlir... dan hördüyü qalanın xarabalıqları olmalı
– Heç ağıllanmadın! Səndən asılıdır. idi. Ancaq atam yorulmuşdu, bir az dincə-
Әgər desən ki, bizə heç kim mane olma- ləndən sonra başqa yolla aşağı düşdük.
sın, onda sonra gələr. Ona görə soruşu- Məmnuniyyətlə Helene Kurts haq-
ram da... qında bəzi şeyləri öyrənərdim, ancaq sözə
– Qoy onda düymələrimlə qərar ve- başlamağa cəsarət etmir, qorxurdum ki,
rim, yəni “gəlsin-gəlməsin”... içimdəkilər faş olar. Evimizdəki xoş ov-
– Yaxşısı budur, “gəlsin” de. qat, qarşıdakı tətil həftələrində rahatca
