Page 64 - "Xəzər"
P. 64
layır. Mən on dörd yaşımdan ona vurul- – Bağların arası ilə də gedə bilərik,
muşdum və onun bu soyuq mehribanlı- olar?
ğından bir az məyus olurdum. İstəyimi di- Hasarların arası ilə uzanan cığıra
lə gətirmədiyimi, onun bu istəyimdən xə- düşdük. Qaranlıq olduğundan, yolda olan
bəri olmadığını isə heç fikirləşmirdim. taxta qırıntıları ilə, hasarı aşan budaqlar-
Qız ayağa duranda şlyapamı götürüb la ehtiyatlı olmaq lazım idi. Bağımıza ya-
onunla şüşə qapıya qədər getdim. xınlaşdıqca qonaq otağının hələ də ya-
– Gecəniz xeyirə qalsın, – deyəndə nan işığı görünürdü. Bu vaxt kimsə asta-
əl vermədim. dan “s...s...s...” elədi. Bacım qorxdu. Sən
– Sizi evinizə qədər ötürəcəm, – de- demə, Frits imiş, gizlənib bizi gözləyir-
dim. miş.
O güldü. – Dayanın! – O, əlindəki ötürücü məf-
– Ah, lazım deyil, təşəkkür edirəm. tilin ucuna od vurub bizə tərəf gəldi.
Belə şeylər burada dəb deyil. – Yenə atəşfəşanlıq?! – Lotte narazı-
– Doğrudan?! – Deyərək geri çəkilib lıqla soruşdu.
ona yol verdim. Həmin an bacım mavi – Partlamayacaq, – Frits bizi inandır-
64 lent sarınmış həsir şlyapasını götürdü. mağa çalışdı. – Baxın, öz ixtiramdır.
– Mən də gedirəm , – dedi.
Məftil yanıb qurtarana qədər gözlə-
2017 Üçümüz də pilləkəni düşdük. Tez qa- dik. Sonra çırtıltı eşidildi, balaca qığılcım-
bağa qaçıb ağır darvazanı açdım və biz lar nəm çəkmiş barıt kimi ətrafa səpələn-
sakit qaranlığa qarışdıq, yavaş-yavaş küçə di. Frits sevincindən işıq saçırdı.
ilə addımladıq, körpüdən, Bazar meyda-
Herman Hesse. Cavanlıq gözəl şeydir nının yanından keçdik və Helengilin dik- – İndi başlayacaq... – dedi, – lap az
dəki evlərinə tərəf getdik. Qızlar bir-biri qalıb... Әvvəlcə dümağ alov çıxacaq, ya-
ilə sərçə kimi cikkildəşir, mən də onların vaşca partlayacaq... sonra qırmızı alov
yanında olduğuma, hərdən söhbətə qa- qalxacaq. Axırda da mavi alov... Gözəl
rışdığıma sevinirdim. Bəzən də addımla- olacaq.
rımı yavaşıdır, guya havaya baxırmış ki-
mi bir addım geri qalır, arxadan Helene- Ancaq onun dediyi kimi olmadı. Әv-
nin başını necə dik tutduğuna, necə qə- vəlcə nəsə vızıldadı, sonra qığılcımlar ət-
tiyyətlə, ahəngdar, zərif addımlarla yeri- rafa səpələndi, axırda da boğuq guppultu
diyinə tamaşa edirdim. eşidildi, dümağ tüstü-duman göyə qalxdı.
Lotte güldü. Frits pərt oldu. Mən ona tə-
Evlərinə çatanda dayandı, bizə əl səlli verməyə çalışanda barıtın tüstüsü
yavaş-yavaş bağların üzərinə yayılırdı.
verdi və mən qapını arxasınca örtməz-
– Mavi rəng bir az göründü, – Frits
dən əvvəl qaranlıq girişdə şlyapasının ne- dilləndi və mən də təsdiq etdim. Sonra az
cə parıldadığını gördüm.
qala ağlaya-ağlaya bütün bunları necə
– Gözəl qızdır, elə deyilmi? – Lotte quraşdırdığını danışdı.
dilləndi. – Çox şirin qızdır... – Eybi yox, yenə düzəldərik, – dedim.
– Elədir... – dedim. – Bəs sənin rəfi- – Sabah?
qən necə oldu? Gələcək? – Yox, Frits, gələn həftə.
– Dünən yazmışam. İstəsəm, “sabah” da deyə bilərdim,
– Aydındır... Gəldiyimiz yolla qayıdaq? ancaq beynim Helene Kurtsla bağlı fikir-
muşdum və onun bu soyuq mehribanlı- olar?
ğından bir az məyus olurdum. İstəyimi di- Hasarların arası ilə uzanan cığıra
lə gətirmədiyimi, onun bu istəyimdən xə- düşdük. Qaranlıq olduğundan, yolda olan
bəri olmadığını isə heç fikirləşmirdim. taxta qırıntıları ilə, hasarı aşan budaqlar-
Qız ayağa duranda şlyapamı götürüb la ehtiyatlı olmaq lazım idi. Bağımıza ya-
onunla şüşə qapıya qədər getdim. xınlaşdıqca qonaq otağının hələ də ya-
– Gecəniz xeyirə qalsın, – deyəndə nan işığı görünürdü. Bu vaxt kimsə asta-
əl vermədim. dan “s...s...s...” elədi. Bacım qorxdu. Sən
– Sizi evinizə qədər ötürəcəm, – de- demə, Frits imiş, gizlənib bizi gözləyir-
dim. miş.
O güldü. – Dayanın! – O, əlindəki ötürücü məf-
– Ah, lazım deyil, təşəkkür edirəm. tilin ucuna od vurub bizə tərəf gəldi.
Belə şeylər burada dəb deyil. – Yenə atəşfəşanlıq?! – Lotte narazı-
– Doğrudan?! – Deyərək geri çəkilib lıqla soruşdu.
ona yol verdim. Həmin an bacım mavi – Partlamayacaq, – Frits bizi inandır-
64 lent sarınmış həsir şlyapasını götürdü. mağa çalışdı. – Baxın, öz ixtiramdır.
– Mən də gedirəm , – dedi.
Məftil yanıb qurtarana qədər gözlə-
2017 Üçümüz də pilləkəni düşdük. Tez qa- dik. Sonra çırtıltı eşidildi, balaca qığılcım-
bağa qaçıb ağır darvazanı açdım və biz lar nəm çəkmiş barıt kimi ətrafa səpələn-
sakit qaranlığa qarışdıq, yavaş-yavaş küçə di. Frits sevincindən işıq saçırdı.
ilə addımladıq, körpüdən, Bazar meyda-
Herman Hesse. Cavanlıq gözəl şeydir nının yanından keçdik və Helengilin dik- – İndi başlayacaq... – dedi, – lap az
dəki evlərinə tərəf getdik. Qızlar bir-biri qalıb... Әvvəlcə dümağ alov çıxacaq, ya-
ilə sərçə kimi cikkildəşir, mən də onların vaşca partlayacaq... sonra qırmızı alov
yanında olduğuma, hərdən söhbətə qa- qalxacaq. Axırda da mavi alov... Gözəl
rışdığıma sevinirdim. Bəzən də addımla- olacaq.
rımı yavaşıdır, guya havaya baxırmış ki-
mi bir addım geri qalır, arxadan Helene- Ancaq onun dediyi kimi olmadı. Әv-
nin başını necə dik tutduğuna, necə qə- vəlcə nəsə vızıldadı, sonra qığılcımlar ət-
tiyyətlə, ahəngdar, zərif addımlarla yeri- rafa səpələndi, axırda da boğuq guppultu
diyinə tamaşa edirdim. eşidildi, dümağ tüstü-duman göyə qalxdı.
Lotte güldü. Frits pərt oldu. Mən ona tə-
Evlərinə çatanda dayandı, bizə əl səlli verməyə çalışanda barıtın tüstüsü
yavaş-yavaş bağların üzərinə yayılırdı.
verdi və mən qapını arxasınca örtməz-
– Mavi rəng bir az göründü, – Frits
dən əvvəl qaranlıq girişdə şlyapasının ne- dilləndi və mən də təsdiq etdim. Sonra az
cə parıldadığını gördüm.
qala ağlaya-ağlaya bütün bunları necə
– Gözəl qızdır, elə deyilmi? – Lotte quraşdırdığını danışdı.
dilləndi. – Çox şirin qızdır... – Eybi yox, yenə düzəldərik, – dedim.
– Elədir... – dedim. – Bəs sənin rəfi- – Sabah?
qən necə oldu? Gələcək? – Yox, Frits, gələn həftə.
– Dünən yazmışam. İstəsəm, “sabah” da deyə bilərdim,
– Aydındır... Gəldiyimiz yolla qayıdaq? ancaq beynim Helene Kurtsla bağlı fikir-
