Page 57 - "Xəzər"
P. 57
andakı rahat stullara oturduq. Tütün nə əlimi sığalladı və başını elə tərpətdi ki, 57
kollarının enli, nazik yarpaqları arasından sanki demək istədi: “Günahlarını etiraf et- 2017
süzülən ilıq günəş şüaları yaşıl rəngə ça- məsən də, sənə inanıram”. Sonra paltar-
lırdı, bir neçə arı vızıldayırdı, tez-tez də larım barədə soruşdu, çünki son iki ildə Herman Hesse. Cavanlıq gözəl şeydir
uçub qayıdırdılar, deyəsən, yolu tapa bil- bu məsələ ilə özüm məşğul olmuşdum,
mirdilər. Atam papağını çıxarıb mənim gə- yumağa, yamamağa heç nə göndərmə-
lişim münasibətilə dua oxuyanda əllərimi- mişdim.
zi qaldıraraq sakitcə qulaq asdıq və adət
etmədiyim belə təntənədən sıxılsam da, – Yaxşı, sabah bir yerdə hamısına
bu qədim müqəddəs sözləri sevinclə din- baxarıq, – dedi və bununla da hesabat
lədim, minnətdarlıq hissi ilə “amin” dedim. qurtardı, imtahan sona çatdı.
Sonra atam iş otağına keçdi, bacımla Bacım gəlib məni evə apardı. “Gözəl
qardaşım da çıxıb getdilər, hər tərəfə sa- otaq”da pianonun arxasına keçdim, köhnə
kitlik çökdü və mən anamla tək qaldım. notları çıxardım. Çoxdan onları çalma-
Elə bir an gəlib çatmışdı ki, onu çox arzu- sam da, oxumasam da, unutmamışdım.
lamış, həm də qorxmuşdum. Mənim qa- Axşam yeməyinin vaxtı çatana kimi Şu-
yıtmağım hamıya nə qədər xoş gəlsə də, bertin, Şumanın mahnılarını səsləndirdik,
hamını sevindirsə də, həyatım son illərdə sonra Zilxeri götürdük, alman və əcnəbi
bir az səliqəsiz, müəmmalı olmuşdu. xalq mahnılarını oxuduq. Bacım stol aça-
na qədər tutuquşu ilə söhbət etdim. Adı
Anam o gözəl mehriban gözləri ilə qadın adı – Polli olsa da, özü erkək idi.
məni süzür, üzümdən nəyisə oxumağa Bəzi sözlər deyir, dediklərimizi yamsıla-
çalışır və bəlkə də, nə deyəcəyini, nəyi yır, gülür və hərəmizə bir çür mehribanlıq
soruşacağını dəqiqləşdirirdi. Sakitcə da- göstərirdi. Әn yaxın dostu atam idi, o nə
yanıb barmaqlarımla oynayır, məni gözlə- istəsə edə bilərdi. Sonra qardaşım, on-
yən imtahan barədə düşünürdüm: bütöv- dan sonra da anam gəlirdi. Onlardan son-
lükdə götürəndə, o qədər də uğursuz ol- ra mən idim. Lap axırda isə bacım gəlirdi,
mayacaqdı, ancaq bəzi məsələlərdə utanc çünki onunla nədənsə arası yoxdu.
gətirən qiymət alacaqdım. O, bir xeyli
gözlərimin içinə baxdı, sonra əlimi balaca Polli evimizdə saxlanan yeganə hey-
zərif əllərinin arasına aldı. van idi və iyirmi il idi ki, ona uşağımız ki-
mi baxırdıq. Söhbəti, gülüşü, musiqini çox
– Heç olmasa, hərdən dua edirdin? – xoşlayırdı, ancaq gərək heç biri yaxında
Yavaşdan soruşdu. olmayaydı. Tək qalanda və qonşu otaq-
da kimsə nəsə danışanda çox diqqətlə
– Son vaxtlar heç eləmirdim... – de- qulaq asır, eşitdiklərini təkrar edir, özünə-
yəndə anam fikirli-fikirli üzümə baxdı. məxsus sadədil bir istehza ilə gülürdü.
Bəzən heç kim ona fikir verməyəndə, tək-
– Təzədən öyrənərsən... – dedi. tənha qəfəsində oturanda, sakitlik olan-
– Bəlkə də, – dedim. da, günəşin isti şüaları evə dolanda asta,
O, bir anlığa susdu və axırda soruş- xoş bir avazla həyatı, Tanrını tərənnüm
du: edir və onda səsi ney səsinə oxşayır, elə
– Sən əsl kişi olmaq istəyirsən, elə təntənəli, elə səmimi səslənir ki, sanki
deyilmi?
Ona “hə” cavabı verə bilərdim, ancaq
anam xoşagəlməz suallar vermək əvəzi-
kollarının enli, nazik yarpaqları arasından sanki demək istədi: “Günahlarını etiraf et- 2017
süzülən ilıq günəş şüaları yaşıl rəngə ça- məsən də, sənə inanıram”. Sonra paltar-
lırdı, bir neçə arı vızıldayırdı, tez-tez də larım barədə soruşdu, çünki son iki ildə Herman Hesse. Cavanlıq gözəl şeydir
uçub qayıdırdılar, deyəsən, yolu tapa bil- bu məsələ ilə özüm məşğul olmuşdum,
mirdilər. Atam papağını çıxarıb mənim gə- yumağa, yamamağa heç nə göndərmə-
lişim münasibətilə dua oxuyanda əllərimi- mişdim.
zi qaldıraraq sakitcə qulaq asdıq və adət
etmədiyim belə təntənədən sıxılsam da, – Yaxşı, sabah bir yerdə hamısına
bu qədim müqəddəs sözləri sevinclə din- baxarıq, – dedi və bununla da hesabat
lədim, minnətdarlıq hissi ilə “amin” dedim. qurtardı, imtahan sona çatdı.
Sonra atam iş otağına keçdi, bacımla Bacım gəlib məni evə apardı. “Gözəl
qardaşım da çıxıb getdilər, hər tərəfə sa- otaq”da pianonun arxasına keçdim, köhnə
kitlik çökdü və mən anamla tək qaldım. notları çıxardım. Çoxdan onları çalma-
Elə bir an gəlib çatmışdı ki, onu çox arzu- sam da, oxumasam da, unutmamışdım.
lamış, həm də qorxmuşdum. Mənim qa- Axşam yeməyinin vaxtı çatana kimi Şu-
yıtmağım hamıya nə qədər xoş gəlsə də, bertin, Şumanın mahnılarını səsləndirdik,
hamını sevindirsə də, həyatım son illərdə sonra Zilxeri götürdük, alman və əcnəbi
bir az səliqəsiz, müəmmalı olmuşdu. xalq mahnılarını oxuduq. Bacım stol aça-
na qədər tutuquşu ilə söhbət etdim. Adı
Anam o gözəl mehriban gözləri ilə qadın adı – Polli olsa da, özü erkək idi.
məni süzür, üzümdən nəyisə oxumağa Bəzi sözlər deyir, dediklərimizi yamsıla-
çalışır və bəlkə də, nə deyəcəyini, nəyi yır, gülür və hərəmizə bir çür mehribanlıq
soruşacağını dəqiqləşdirirdi. Sakitcə da- göstərirdi. Әn yaxın dostu atam idi, o nə
yanıb barmaqlarımla oynayır, məni gözlə- istəsə edə bilərdi. Sonra qardaşım, on-
yən imtahan barədə düşünürdüm: bütöv- dan sonra da anam gəlirdi. Onlardan son-
lükdə götürəndə, o qədər də uğursuz ol- ra mən idim. Lap axırda isə bacım gəlirdi,
mayacaqdı, ancaq bəzi məsələlərdə utanc çünki onunla nədənsə arası yoxdu.
gətirən qiymət alacaqdım. O, bir xeyli
gözlərimin içinə baxdı, sonra əlimi balaca Polli evimizdə saxlanan yeganə hey-
zərif əllərinin arasına aldı. van idi və iyirmi il idi ki, ona uşağımız ki-
mi baxırdıq. Söhbəti, gülüşü, musiqini çox
– Heç olmasa, hərdən dua edirdin? – xoşlayırdı, ancaq gərək heç biri yaxında
Yavaşdan soruşdu. olmayaydı. Tək qalanda və qonşu otaq-
da kimsə nəsə danışanda çox diqqətlə
– Son vaxtlar heç eləmirdim... – de- qulaq asır, eşitdiklərini təkrar edir, özünə-
yəndə anam fikirli-fikirli üzümə baxdı. məxsus sadədil bir istehza ilə gülürdü.
Bəzən heç kim ona fikir verməyəndə, tək-
– Təzədən öyrənərsən... – dedi. tənha qəfəsində oturanda, sakitlik olan-
– Bəlkə də, – dedim. da, günəşin isti şüaları evə dolanda asta,
O, bir anlığa susdu və axırda soruş- xoş bir avazla həyatı, Tanrını tərənnüm
du: edir və onda səsi ney səsinə oxşayır, elə
– Sən əsl kişi olmaq istəyirsən, elə təntənəli, elə səmimi səslənir ki, sanki
deyilmi?
Ona “hə” cavabı verə bilərdim, ancaq
anam xoşagəlməz suallar vermək əvəzi-
