Page 58 - "Xəzər"

başı oynamağa qarışmış uşaq özündən – Harada olmalıdır ki? – Lotte təəccüb-

xəbərsiz oxumağa başlayıb... ləndi və mən daha heç nə soruşmadım.

Axşam yeməyindən sonra yarım saat Düz saat on tamamda evin qapıları

bağçanı sulamaqla məşğul oldum, islan- bağlandı, valideynlərim yatmağa getdi.

dım, üst-başım batdı və elə bu vəziyyət- “Gecən xeyirə qalsın”, – deyərək bir-

də evə qayıdanda, dəhlizdən, deyəsən, birimizi öpəndə atam əlini çiynimə qoyub

tanış bir qız səsi eşitdim. Tez əlimi silib pıçıldadı:

içəri girdim və başına iri həsir şlyapa qoy- – Yaxşı ki, qayıdıb gəldin! Sən də se-

muş, bənövşəyi paltarda ucaboy, qəşəng vinirsən?

bir qız gördüm. O, ayağa durub əlini mə- Hamı yatmağa getdi. Qulluqçu da bir

nə uzadanda tanıdım: bacımın rəfiqəsi az əvvəl “gecəniz xeyirə qalsın” deyib

Helene Kurts idi. Bir vaxtlar ona vurul- getmişdi və qapılar bir neçə dəfə açılıb-

muşdum... örtüləndən sonra ev sükuta qərq oldu.

– Məni tanıya bildiniz? – Şən bir ov- Ancaq mən əvvəlcədən bir parç pivə

qatla soruşdum. gətirib soyumağa qoymuşdum və indi onu

– Lotte gələcəyinizi demişdi... – qız götürüb stolun üstünə qoydum. Bizim ev-

58 mehribanlıqla cavab verdi. də siqaret çəkilmirdi, ona görə də qəlya-

Sadəcə, “bəli” desəydi, mənə daha nımı doldurub alışdırdım. Otağmın pən-
2017 xoş gələrdi. Boyu uzanmış, gözəlləşmişdi cərələrinin ikisi də qaranlıq sakit həyətə

və nə deyəcəyimi bilmədim, pəncərənin açılırdı və oradan da daş pilləkənlə bağ-

qabağındakı güllərə tərəf getdim, o isə çaya getmək olurdu. Uzaqda qapqara

anamla, Lotte ilə söhbətinə davam etdi. şam ağacları və onların başı üzərində

Gözlərim küçəyə zilləndi, barmaqla- sayrışan ulduzlar görünürdü...

rım ətirşahın yarpaqları ilə oynamağa Bir saatdan çox oturdum, pərvanələ-

başladı, ancaq fikrim başqa yerlərdə idi. rin lampanın başına necə dolandığına ta-

Gözlərim önündə soyuq, mavi bir qış ax- maşa elədim, qəlyanın tüstüsünü açıq

Herman Hesse. Cavanlıq gözəl şeydir şamı canlanmışdı, qızılağac kollarının pəncərədən çölə üfürdüm. Yeniyetmə çağ-

arası ilə donmuş çayın üzərində xizək larının şirin xatirələri yavaş-yavaş, bir-bir

sürürdüm, gözüm uzaqdakı balaca dəs- səssizcə baş qaldırdı, parladı, sonra da

tənin arasındakı qızı axtarırdı... Özü yax- dənizin üzündə əriyib yox olan dalğalar

şı xizək sürə bilmədiyi üçün rəfiqəsi ona kimi çəkilib getdi...

kömək edirdi... Səhəri gün ən yaxşı pencəyimi ge-

İndi səsi həmin səs deyildi, çox dəyiş- yindim ki, doğma şəhərimin, dost-tanışla-

mişdi, mənə tanış gəldiyi qədər də yad rımın xoşuna gəlim və hər şeyin yaxşı

idi, gənc bir xanım olmuşdu. Mənə elə olub, buraya zavallı bir bədbəxt kimi qa-

gəldi ki, onunla həmyaşıd deyiləm, hələ yıtmadığımı sübut edim. Dar dərənin ba-

də on beş yaşında oğlan kimi qalmışam. şı üzərində yay günəşinin mavi saçaqları

Çıxıb gedəndə əl verdim, yaxşı çıxmasa sayrışır, dümağ küçələrdən narın toz qal-

da, kinayəli tərzdə yüngülcə təzim etdim. xırdı. Qonşuluqdakı poçt idarəsinin qar-

– Gecəniz xeyirə qalsın, frölayn Kurts, şısında uzaq kəndlərdən gəlmiş poçt ara-

– dedim. Qız gedəndən sonra isə soruş- baları dayanmışdı və balaca uşaqlar da

dum: – O hələ evlərindədir? küçədə top-top oynayırdılar.