Page 194 - "Xəzər" 4/2016
P. 194
bu yekə paketi xilas etməliyəm. Özü könlünü qırmışdım. Hələ özümü
də indi... lap elə indicə! demirəm – öz əlimlə gələcəyimi uçurub
Görünür, taleyüklü səhvə də onda dağıtmışdım.
yol verdim. Bunun necə baş verdiyini Heyif ki, sən orda yox idin, Georq.
təsəvvür eləməyə çalış: mən əlimi cəld Orda olsaydın, qanımın arasına girib
irəli uzadıram, bir əlimlə qəhvəyi kağız məni xilas edərdin, nəsə gülməli bir
paketin altından yapışıb, o biri əlimlə söz deyib, vəziyyəti yumşaldardın.
qızın belini qucaqlayıram. Necə düşü- Amma o vaxt hələ totuq uşaq əlindən
nürsən, səncə, sonra nə baş verdi? tutmamışdım; bu, sənin dünyaya
Aydındır ki, narıncı anoraklı qız porta- gəlişindən çox-çox əvvəl olub.
ğalla dolu paketi əlindən buraxdı, ya Elə karıxmışdım ki, dizlərimi yerə
bəlkə, onu qızın qucağından mən vurub atıb çirkli çəkmələrin, ayaqqabıların
saldım, özü də qəsdən – sanki qızı bu arasından portağalları tələsik yığmağa
paketə qısqanır və istəyirdim onu başladım. Amma vur-tut bir neçəsini –
yolumdan kənarlaşdırım. Nəticə kağız paket cırıldı, başa düşdüm ki, o,
acınacaqlı oldu: otuz-qırx portağal daha heç nəyə yarayan deyil.
194 sərnişinlərin dizləri üstünə töküldü, Qəfil ayıldım ki, cavan qızın
sonra bütün tramvay boyunca diyir- qarşısında diz çökmüşəm, yəni məcazi
2016 lənməyə başladı. Həyatda səfeh yox, sözün həqiqi mənasında diz
hərəkələrim çox olub, amma buna çökmüşəm – içimi acı bir gülüş sardı.
çatanı olmaz. Rüsvayçılığın bundan Sərnişinlər pıqqıldaşmağa başladı;
betəriylə ömrümdə bir də heç vaxt adamla dolu tramvayda acıqlı sifətlər
qarşılaşmadım. də az deyildi. Aydın məsələdir ki, hamı
Deyəsən, portağallardan çox yaz- məni günahkar bilirdi, hərçənd, mənim
dım, qoy tramvayın içində özləri üçün bu hərəkətim çox da qınanılası deyildi:
o baş-bu başa diyirlənsinlər, çünki portağalların xilası üçün, sadəcə, nəcib
tramvay əhvalatında əsas olan onlar bir addım atmışdım, intəhası, cəhdim
deyil. Qız cəld mənə sarı döndü, amma uğursuz alınmışdı.
daha gülümsəmirdi. Sanki pərt olmuş- Və nəhayət, bu lənətə gəlmiş tram-
Yusteyn Qorder. Portağal qız du, hər halda, üzündən tutqun bir kölgə vaydan yadımda qalan axırıncı xatirə:
sürünüb keçdi. Bilmirəm, nə barədə bir qucaq portağalla – hələ ikisini də
düşünürdü (hardan bilim axı?), deyəsən, şalvarımın ciblərinə dürtmüşdüm –
doluxsunmuşdu, indicə ağlayacaqdı. narıncı anoraklı qızın qarşısında
Sanki paketdəki hər bir portağalın on- dayanmışam, o da düz gözlərimin içinə
dan ötrü xüsusi mənası vardı. Başa baxıb kinayə ilə deyir: “Bədbəxt nisse!”1
düşürsənmi, Georq, mənə elə gəldi, Bu, aşkar tənə idi, ancaq tez də
onların hər biri qız üçün əvəzsizdir. yumşalıb yarıməzəli, yarımülayim
Bu, uzun çəkmədi, bir an sonra məni tərzdə, bir növ barışdırıcı tonla əlavə
təhqiramiz baxışlarla süzüb, günahımı elədi: “Bəlkə, mənə, heç olmasa, bir
aydınca hiss etdirdi. Hə, mən onun portağal verəsən?”
1 Норвеч фолклорунда персонаж; адамлара йахын йердя йашайыр, адятян, йашадыьы евин сащибляриня гуллуг
эюстярир, амма тез-тез шылтаглыг едир.
də indi... lap elə indicə! demirəm – öz əlimlə gələcəyimi uçurub
Görünür, taleyüklü səhvə də onda dağıtmışdım.
yol verdim. Bunun necə baş verdiyini Heyif ki, sən orda yox idin, Georq.
təsəvvür eləməyə çalış: mən əlimi cəld Orda olsaydın, qanımın arasına girib
irəli uzadıram, bir əlimlə qəhvəyi kağız məni xilas edərdin, nəsə gülməli bir
paketin altından yapışıb, o biri əlimlə söz deyib, vəziyyəti yumşaldardın.
qızın belini qucaqlayıram. Necə düşü- Amma o vaxt hələ totuq uşaq əlindən
nürsən, səncə, sonra nə baş verdi? tutmamışdım; bu, sənin dünyaya
Aydındır ki, narıncı anoraklı qız porta- gəlişindən çox-çox əvvəl olub.
ğalla dolu paketi əlindən buraxdı, ya Elə karıxmışdım ki, dizlərimi yerə
bəlkə, onu qızın qucağından mən vurub atıb çirkli çəkmələrin, ayaqqabıların
saldım, özü də qəsdən – sanki qızı bu arasından portağalları tələsik yığmağa
paketə qısqanır və istəyirdim onu başladım. Amma vur-tut bir neçəsini –
yolumdan kənarlaşdırım. Nəticə kağız paket cırıldı, başa düşdüm ki, o,
acınacaqlı oldu: otuz-qırx portağal daha heç nəyə yarayan deyil.
194 sərnişinlərin dizləri üstünə töküldü, Qəfil ayıldım ki, cavan qızın
sonra bütün tramvay boyunca diyir- qarşısında diz çökmüşəm, yəni məcazi
2016 lənməyə başladı. Həyatda səfeh yox, sözün həqiqi mənasında diz
hərəkələrim çox olub, amma buna çökmüşəm – içimi acı bir gülüş sardı.
çatanı olmaz. Rüsvayçılığın bundan Sərnişinlər pıqqıldaşmağa başladı;
betəriylə ömrümdə bir də heç vaxt adamla dolu tramvayda acıqlı sifətlər
qarşılaşmadım. də az deyildi. Aydın məsələdir ki, hamı
Deyəsən, portağallardan çox yaz- məni günahkar bilirdi, hərçənd, mənim
dım, qoy tramvayın içində özləri üçün bu hərəkətim çox da qınanılası deyildi:
o baş-bu başa diyirlənsinlər, çünki portağalların xilası üçün, sadəcə, nəcib
tramvay əhvalatında əsas olan onlar bir addım atmışdım, intəhası, cəhdim
deyil. Qız cəld mənə sarı döndü, amma uğursuz alınmışdı.
daha gülümsəmirdi. Sanki pərt olmuş- Və nəhayət, bu lənətə gəlmiş tram-
Yusteyn Qorder. Portağal qız du, hər halda, üzündən tutqun bir kölgə vaydan yadımda qalan axırıncı xatirə:
sürünüb keçdi. Bilmirəm, nə barədə bir qucaq portağalla – hələ ikisini də
düşünürdü (hardan bilim axı?), deyəsən, şalvarımın ciblərinə dürtmüşdüm –
doluxsunmuşdu, indicə ağlayacaqdı. narıncı anoraklı qızın qarşısında
Sanki paketdəki hər bir portağalın on- dayanmışam, o da düz gözlərimin içinə
dan ötrü xüsusi mənası vardı. Başa baxıb kinayə ilə deyir: “Bədbəxt nisse!”1
düşürsənmi, Georq, mənə elə gəldi, Bu, aşkar tənə idi, ancaq tez də
onların hər biri qız üçün əvəzsizdir. yumşalıb yarıməzəli, yarımülayim
Bu, uzun çəkmədi, bir an sonra məni tərzdə, bir növ barışdırıcı tonla əlavə
təhqiramiz baxışlarla süzüb, günahımı elədi: “Bəlkə, mənə, heç olmasa, bir
aydınca hiss etdirdi. Hə, mən onun portağal verəsən?”
1 Норвеч фолклорунда персонаж; адамлара йахын йердя йашайыр, адятян, йашадыьы евин сащибляриня гуллуг
эюстярир, амма тез-тез шылтаглыг едир.
