Page 199 - "Xəzər" 4/2016
P. 199
sa atam ondan niyə ağızdolusu danış- inanmayasan, dizlərinin üstündə, yəni 199
sın ki? Düzdür, məktubu yazanda atam özü ilə balaca masanın arasında dəymiş 2016
xəstə idi və tezliklə öləcəyini bilirdi. Ona portağalla dolu kağız paket vardı!
görə də özü üçün, ola bilsin, həm də mə- Yusteyn Qorder. Portağal qız
nim üçün vacib saydığı məsələdən söz Әməlli-başlı diksindim. Necə
açıb. diksinməyəsən? Neçə vaxtdı axtardığım
qızı həminki narıncı anorakda, həmin
Kolanı içib, oxumağa davam elədim. portağal paketiylə görmək ilğım görmək
kimi bir şey idi. Yox, mən heç də başımı
Görəsən, Portağal Qız bir də haçan- təkcə portağalların üzərində sındırıb
sa rastıma çıxacaqmı, onunla görüşə- qalmadım. Amma, yeri gəlmişkən, bun-
cəmmi? Yəqin ki, yox. Bəlkə, o, ölkənin lar nə portağallardı belə? Bu qızılı gü-
başqa tərəfində yaşayır, Osloya da, ola nəşlərin parıltısından az qala gözlərimi
bilsin, qısa müddətə gəlmişdi. qıyacaqdım. İndiyəcən belələrini heç
yerdə görməmişdim. Adi portağallar
Şəhərə çıxanda, Froqnerə gedən belə olmur! Onların necə dəyib sulan-
hansısa tramvayı görəndə pəncərələrə ması, hətta qabığın içindən görünürdü.
baxıb, onu sərnişinlərin arasında ax-
tarmaq məndə vərdişə çevrilmişdi. Mən gözə çarpmadan sakitcə keçib,
Amma nə qədər baxsam da, onu beş addım aralıdakı masada əyləşdim.
görmədim. Bircə dəfə də görmədim. Oturub, sadəcə, ona tamaşa eləmək,
Axşamlar Froqnerdə veyillənirdim, hər bir qərara gəlməzdən öncə bu anlaşıl-
dəfə gözümə sarı ya narıncı bir şey maz varlığa doyunca baxmaq istəyirdim.
sataşanda sevinirdim ki, odur! Axtar-
dığımı, nəhayət ki, tapmışam. Gözləntim Məni gördüyünü sezməmişdim, an-
çox böyük idi, bu səbəbdən peşman- caq birdən oxuduğu kitabdan gözlərini
çılığım da ondan az olmurdu. ayırıb, düz gözlərimin içinə baxdı. Necə
deyərlər, məni cinayət başında yaxaladı,
Günlər, həftələr, beləcə, ötüb keçirdi. axı bayaqdan bəri oturub gözümü ona
Bir dəfə Karl Yuxan küçəsindəki kafe- zilləmişdim. Elə məhrəmanə gülüm-
lərdən birinə girdim. Bazar ertəsi, günor- sündü ki, inan mənə, Georq, bu
ta üstüydü. Universitet dostlarımızla, təbəssümün istisi bütün dünyanı əridə
adətən, bu kafedə yığışırdıq. Qapını bilərdi, çünki dünya bu təbəssümü
açıb içəri keçəndə yerimdəcə quruyub görsəydi, özündə güc tapıb bütün
qaldım: Portağal Qız zalda oturmuşdu! savaşları, bütün toqquşmaları dayan-
Әvvəllər onu heç vaxt burada görmə- dırar, planetimizdə ən azından uzun-
mişdim, indi isə buyur: qabağında bir müddətli sülh yaranardı.
fincan çay, masa arxasında əyləşib,
hansısa illüstrasiyalı kitabı vərəqləyir. Başqa çarə yox idi, durub yaxınlaş-
Sanki kiminsə sehrli əli qızı qəsdən malıydım. Yerimdən qalxıb ağır-ağır
gətirib həmin yerdə əyləşdirmişdi ki, ona tərəf gəldim, masaya yanaşıb boş
mən kafeyə baş çəkənəcən oturub stulda oturdum. Qız bunu tamamilə
gözləsin və bu minvalla biz yenidən təbii qarşıladı, hərçənd, üzündəki gizli
görüşək. Qızın əynində həminki köhnə ifadə tramvay hadisəsindən sonra məni
anorak idi və qulaq as, Georq, qorxuram həqiqətən tanıdığına içimdə bir şübhə
doğururdu.
sın ki? Düzdür, məktubu yazanda atam özü ilə balaca masanın arasında dəymiş 2016
xəstə idi və tezliklə öləcəyini bilirdi. Ona portağalla dolu kağız paket vardı!
görə də özü üçün, ola bilsin, həm də mə- Yusteyn Qorder. Portağal qız
nim üçün vacib saydığı məsələdən söz Әməlli-başlı diksindim. Necə
açıb. diksinməyəsən? Neçə vaxtdı axtardığım
qızı həminki narıncı anorakda, həmin
Kolanı içib, oxumağa davam elədim. portağal paketiylə görmək ilğım görmək
kimi bir şey idi. Yox, mən heç də başımı
Görəsən, Portağal Qız bir də haçan- təkcə portağalların üzərində sındırıb
sa rastıma çıxacaqmı, onunla görüşə- qalmadım. Amma, yeri gəlmişkən, bun-
cəmmi? Yəqin ki, yox. Bəlkə, o, ölkənin lar nə portağallardı belə? Bu qızılı gü-
başqa tərəfində yaşayır, Osloya da, ola nəşlərin parıltısından az qala gözlərimi
bilsin, qısa müddətə gəlmişdi. qıyacaqdım. İndiyəcən belələrini heç
yerdə görməmişdim. Adi portağallar
Şəhərə çıxanda, Froqnerə gedən belə olmur! Onların necə dəyib sulan-
hansısa tramvayı görəndə pəncərələrə ması, hətta qabığın içindən görünürdü.
baxıb, onu sərnişinlərin arasında ax-
tarmaq məndə vərdişə çevrilmişdi. Mən gözə çarpmadan sakitcə keçib,
Amma nə qədər baxsam da, onu beş addım aralıdakı masada əyləşdim.
görmədim. Bircə dəfə də görmədim. Oturub, sadəcə, ona tamaşa eləmək,
Axşamlar Froqnerdə veyillənirdim, hər bir qərara gəlməzdən öncə bu anlaşıl-
dəfə gözümə sarı ya narıncı bir şey maz varlığa doyunca baxmaq istəyirdim.
sataşanda sevinirdim ki, odur! Axtar-
dığımı, nəhayət ki, tapmışam. Gözləntim Məni gördüyünü sezməmişdim, an-
çox böyük idi, bu səbəbdən peşman- caq birdən oxuduğu kitabdan gözlərini
çılığım da ondan az olmurdu. ayırıb, düz gözlərimin içinə baxdı. Necə
deyərlər, məni cinayət başında yaxaladı,
Günlər, həftələr, beləcə, ötüb keçirdi. axı bayaqdan bəri oturub gözümü ona
Bir dəfə Karl Yuxan küçəsindəki kafe- zilləmişdim. Elə məhrəmanə gülüm-
lərdən birinə girdim. Bazar ertəsi, günor- sündü ki, inan mənə, Georq, bu
ta üstüydü. Universitet dostlarımızla, təbəssümün istisi bütün dünyanı əridə
adətən, bu kafedə yığışırdıq. Qapını bilərdi, çünki dünya bu təbəssümü
açıb içəri keçəndə yerimdəcə quruyub görsəydi, özündə güc tapıb bütün
qaldım: Portağal Qız zalda oturmuşdu! savaşları, bütün toqquşmaları dayan-
Әvvəllər onu heç vaxt burada görmə- dırar, planetimizdə ən azından uzun-
mişdim, indi isə buyur: qabağında bir müddətli sülh yaranardı.
fincan çay, masa arxasında əyləşib,
hansısa illüstrasiyalı kitabı vərəqləyir. Başqa çarə yox idi, durub yaxınlaş-
Sanki kiminsə sehrli əli qızı qəsdən malıydım. Yerimdən qalxıb ağır-ağır
gətirib həmin yerdə əyləşdirmişdi ki, ona tərəf gəldim, masaya yanaşıb boş
mən kafeyə baş çəkənəcən oturub stulda oturdum. Qız bunu tamamilə
gözləsin və bu minvalla biz yenidən təbii qarşıladı, hərçənd, üzündəki gizli
görüşək. Qızın əynində həminki köhnə ifadə tramvay hadisəsindən sonra məni
anorak idi və qulaq as, Georq, qorxuram həqiqətən tanıdığına içimdə bir şübhə
doğururdu.
