Page 198 - "Xəzər" 4/2016
P. 198
desəm, hətta çarəsiz hiss edirəm. Bunu ladım. Axırıncı bir neçə abzası oxuyanda
gizlətmirəm, amma dərinə də getmirəm, fikirləşdim ki, bu şeylər daha mənlik deyil.
çalışıram fikir verməyim. Sən heç vaxt Hər halda, qəbiristanlığa tək gedən
atanın ağlamağını görməyəcəksən. Bu, deyiləm. Heç vaxt.
mənim qəti qərarımdır və düşünürəm Bəzən atasız böyümək elə də ağır,
ki, öz qərarımı yerinə yetirməyi bacara- elə də çətin olmur. Amma mərhum ata
cağam. birdən-birə sənə qəbirdən üz tutursa,
Ananın işdən gələn vaxtıdır, səninlə o dünyadan danışırsa, onda
hələliksə evdə ikimizik. Sən döşəmədə vəziyyət, həqiqətən, dəhşətli olur. Bəlkə,
oturub rəngli təbaşirlərlə şəkil çəkirsən, oğlunu rahat buraxması daha yaxşı olardı?
amma, çətin ki, bu, məni ovutsun. Axı təzədən xəyal kimi qayıdacağına özü
Bəlkə, belə deyil? Bəlkə, haçansa, uzun eyham vurmuşdu.
illərdən sonra, öz doğmaca atan olmuş Ovuclarımın tərlədiyini hiss etdim.
bir insanın məktubunu oxuyanda, onun Amma, heç şübhəsiz, məktubu axıracan
barəsində yaxşı şeylər düşünəcəksən. oxuyacağam. Atamın gələcəyə məktub
Bu fikir indidən ürəyimi isidir.
göndərməsi ola bilər yaxşıdır, ola bilər
198 Zaman, Georq, zaman. Nədir za- pis. Hazırda bu barədə mühakimə
man?
yürütmək tezdir.
2016 Fikirləşdim ki, hər necə olsa, atam
Yenə ölümqabağı yazılan təsirli çox qəribə adamdır. Axı yetmişinci illərin
hekayədən ayrılmaq məcburiyyətindəyəm.
Şəklə baxdım: Ən Yeni Ulduz 1987 A. sonlarındakı o payız fəslində portağal
dolu yekə paketlə trmavayda gedən
Bu foto Habbl teleskopu tərəfindən təx- hansısa qıza bu qədər əhəmiyyət verməyə
minən həmin vaxt – atam sağalmaz xəs- nə lüzum vardı? On doqquz yaşlı oğlanla
təliyə düçar olduğundan xəbər tutarkən
qızın göz-gözə gəlməsində, baxışmasında
çəkilib.
Әlbəttə, atamın halına acıyıram. Amma qeyri-adi nə var ki? Bu məsələ hələ Adəmlə
bir məsələ var: məncə, öz ağrısını mənim Həvvanın dövründən başlayıb.
Niyə o, sadəcə olaraq, qıza vuruldu-
çiyinlərimə yükləmək cəhdi onun tərəfindən
çox da düzgün hərəkət deyil. Axı mən ğunu yazmır? Yəqin ki, qız bunu atam
onda uşaq idim, gücsüz idim, məndən hələ portağal paketinin üstünə şığımazdan
Yusteyn Qorder. Portağal qız heç nə asılı deyildi. Atam başqa dövrdə qabaq anlayıbmış, atam isə, üstəlik, onun
yaşayıb, mənsə öz həyatımı yaşamalıyam. belini qucaqlayır! Bəlkə, hələ könlündən
Әgər mərhum ata-babalar özlərinin qalaq- keçirmiş ki, tramvayın içində qızla portağal
qalaq məktublarını üstümüzə töksələr, biz valsı da oynasın?
ürəyimz istəyən kimi yaşaya bilmərik. Uşaqlar vurulanda ya dalaşır, ya da
Gözlərim yaşla doldu. Acı göz yaşıyla. bir-birinin saçından tutub dartırlar. Bəziləri
Göz yaşının heç şirini də olurmu, – bil- də bir-birinə qartopu atır. Elə düşünürəm
mirəm. Amma yaş yanaqlarıma süzül- ki, on doqquz yaşlılar özlərini daha ağıllı
mürdü, bəbəklərimin qırağına yığılıb bərk aparır.
göynədirdi. Amma mən əhvalatın hələ yalnız
Anamla qəbiristanlığa gedib, atamın başlanğıcını oxumuşdum. Bəlkə, bu Por-
məzarına necə qulluq etməyimizi xatır- tağal Qız həqiqətən hansısa sirr yiyəsidir?
gizlətmirəm, amma dərinə də getmirəm, fikirləşdim ki, bu şeylər daha mənlik deyil.
çalışıram fikir verməyim. Sən heç vaxt Hər halda, qəbiristanlığa tək gedən
atanın ağlamağını görməyəcəksən. Bu, deyiləm. Heç vaxt.
mənim qəti qərarımdır və düşünürəm Bəzən atasız böyümək elə də ağır,
ki, öz qərarımı yerinə yetirməyi bacara- elə də çətin olmur. Amma mərhum ata
cağam. birdən-birə sənə qəbirdən üz tutursa,
Ananın işdən gələn vaxtıdır, səninlə o dünyadan danışırsa, onda
hələliksə evdə ikimizik. Sən döşəmədə vəziyyət, həqiqətən, dəhşətli olur. Bəlkə,
oturub rəngli təbaşirlərlə şəkil çəkirsən, oğlunu rahat buraxması daha yaxşı olardı?
amma, çətin ki, bu, məni ovutsun. Axı təzədən xəyal kimi qayıdacağına özü
Bəlkə, belə deyil? Bəlkə, haçansa, uzun eyham vurmuşdu.
illərdən sonra, öz doğmaca atan olmuş Ovuclarımın tərlədiyini hiss etdim.
bir insanın məktubunu oxuyanda, onun Amma, heç şübhəsiz, məktubu axıracan
barəsində yaxşı şeylər düşünəcəksən. oxuyacağam. Atamın gələcəyə məktub
Bu fikir indidən ürəyimi isidir.
göndərməsi ola bilər yaxşıdır, ola bilər
198 Zaman, Georq, zaman. Nədir za- pis. Hazırda bu barədə mühakimə
man?
yürütmək tezdir.
2016 Fikirləşdim ki, hər necə olsa, atam
Yenə ölümqabağı yazılan təsirli çox qəribə adamdır. Axı yetmişinci illərin
hekayədən ayrılmaq məcburiyyətindəyəm.
Şəklə baxdım: Ən Yeni Ulduz 1987 A. sonlarındakı o payız fəslində portağal
dolu yekə paketlə trmavayda gedən
Bu foto Habbl teleskopu tərəfindən təx- hansısa qıza bu qədər əhəmiyyət verməyə
minən həmin vaxt – atam sağalmaz xəs- nə lüzum vardı? On doqquz yaşlı oğlanla
təliyə düçar olduğundan xəbər tutarkən
qızın göz-gözə gəlməsində, baxışmasında
çəkilib.
Әlbəttə, atamın halına acıyıram. Amma qeyri-adi nə var ki? Bu məsələ hələ Adəmlə
bir məsələ var: məncə, öz ağrısını mənim Həvvanın dövründən başlayıb.
Niyə o, sadəcə olaraq, qıza vuruldu-
çiyinlərimə yükləmək cəhdi onun tərəfindən
çox da düzgün hərəkət deyil. Axı mən ğunu yazmır? Yəqin ki, qız bunu atam
onda uşaq idim, gücsüz idim, məndən hələ portağal paketinin üstünə şığımazdan
Yusteyn Qorder. Portağal qız heç nə asılı deyildi. Atam başqa dövrdə qabaq anlayıbmış, atam isə, üstəlik, onun
yaşayıb, mənsə öz həyatımı yaşamalıyam. belini qucaqlayır! Bəlkə, hələ könlündən
Әgər mərhum ata-babalar özlərinin qalaq- keçirmiş ki, tramvayın içində qızla portağal
qalaq məktublarını üstümüzə töksələr, biz valsı da oynasın?
ürəyimz istəyən kimi yaşaya bilmərik. Uşaqlar vurulanda ya dalaşır, ya da
Gözlərim yaşla doldu. Acı göz yaşıyla. bir-birinin saçından tutub dartırlar. Bəziləri
Göz yaşının heç şirini də olurmu, – bil- də bir-birinə qartopu atır. Elə düşünürəm
mirəm. Amma yaş yanaqlarıma süzül- ki, on doqquz yaşlılar özlərini daha ağıllı
mürdü, bəbəklərimin qırağına yığılıb bərk aparır.
göynədirdi. Amma mən əhvalatın hələ yalnız
Anamla qəbiristanlığa gedib, atamın başlanğıcını oxumuşdum. Bəlkə, bu Por-
məzarına necə qulluq etməyimizi xatır- tağal Qız həqiqətən hansısa sirr yiyəsidir?
