Page 91 - "Xəzər" 2017
P. 91
Onun gözü qabağında huşumu itirə- son anda öyüməyimi saxlaya bilirdim. 91
cəyim fikrindən dəhşətə gələn ofisiant Adətən axşamlar qələbəlik olsa da, sürücü 2017
vurnuxdu; bircə o qalmışdı ki, pivəxana- taksini qovurdu. Mən isə evə mümkün
da gəbərə, yox, yaxşısı budur, qoy küçə- qədər tez çatmaq üçün onun daha bərk Peter Nadaş. Mənim ölümüm
də gəbərsin. Qorxu, qalmaqaldan qaç- sürməsini arzulayırdım. Ya da nəyəsə çır-
maq istəyi onu çaşdırmışdı. İstədi hesab- pılaydıq – qoy gurultu qopsun, dünya qa-
lasın, ancaq titrəyən barmaqları kalkul- ranlığa qərq olsun.
yatorun klavişinə zorla toxunurdu.
Hesablaşıb düşəndə yüngüllük duy-
Bayır elə də havalı deyildi, ancaq ge- dum, yenə birtəhər canımı qurtarmışdım.
nişliyə çıxdığıma, nəhayət, başqaların-
dan canımı qurtardığıma sevinirdim. Di Ehmal hərəkət eləyirdim; sürücünün
gəl, elədiklərimin hamısı əslində onların heç nə duymamasını bacardım.
xatirinə idi. Ömrünün ilk on ilini qayğı və
sevgidən məhrum olmaq qorxusundan in- Beləcə, həyətdən keçə bildim, qonşu
san öz cismani varlığının qalmaqallı tə- qadınla elə salamlaşdım ki, məni söhbə-
fərrüatlarıyla başqalarını yükləməməyə tə çəkmək həvəsi olmasın və çətinliklə
öyrəşir. Vəzifəmin öhdəsindən gəlmişdim, də olsa, ikinci mərtəbəyə qalxıb, lazım
tamaşa baş tutmuşdu və özümü qalib ki- olan açarı axtarıb tapdım.
mi hiss eləyirdim. Bu səbəbdən duydu-
ğum sevinc, şüurumla duyğularım ara- Halımın pisləşməsinə baxmayaraq,
sındakı məsafənin nə qədər böyük oldu- günəşin qızdırdığı sakit mənzildə özümü
ğunu mənə xatırlatdı. təhlükəsiz hiss elədim. Sığınacağın eti-
barlılığı havadan vacibdi. Hamıdan, hər
Beləcə, sevincək halda özümdən kə- şeydən uzaq olmaq. Necə olsa da, insan
narda dayanmışdım. öz xüdbinliyiylə barışmır, başqa sözlə de-
sək, öz heyvani hisslərindən yüksəkdə
Bununla belə, bədənimi bürüyən so- dayanır. İndi mən heç nə barədə düşün-
yuğu qətiyyən azaltmayan qurğuşun kimi mürdüm. Hava yox idi. Hətta düşünməli
ağır, isti püskürən bozumtul substansiya- olduğum adamlar haqqında da düşünmür-
nın arasından keçib hərəkət eləmək la- düm. Ölüm ayağında insan, doğrudan da,
zım idi. tək qalır, ancaq bu, onun gözəlliyidi.
Meydanın hay-küylü qələbəlik tərəfin- Hansısa qüvvə içəridən köksümü par-
dən əks tərəfə keçib, iyrənc görkəmli sarı çalamaq, kürəyimi dartıb çölə çıxartmaq
taksiyə minməyi bacardım. Tər qoxusu, istəyirdi, sanki bu qədər illər ərzində adi
ucuz tütün iyi salonu başına götürmüşdü. bir həyat yaşayan adam birdən qanad çı-
Sürücünün tüklü sifətindən pintilik yağır- xarmaq fikrinə düşmüşdü. Hər halda,
dı. Oturacağın yırtıqlarından çıxan yaylar ölümdən əvvəl, başqalarının xatirinə,
adamın, az qala dalını deşirdi. Şüşəni ölümqabağı tərimi silmək istədim. Bunu
aşağı salmağı bacardım, intəhası, dəs- da bacardım. «Başqaları» indi mənim üçün
tək əlimdə qaldı. Onu birtəhər yerinə sox- konkret adı olan konkret adamları əvəz
dum. Hava artmasa da, külək, heç olma- eləyirdi. Ağrı kəsmirdi, çiyinlərim də bərk
sa, üzümü, boynumu, köynəyin düymələ- ağrıyırdı, buna baxmayaraq, duşdan son-
rini açdığımdan sinəmi bir az sərinlətdi. ra özümdə güc hiss elədim. Yəqin, yığıl-
Hərdən-hərdən ürəyim bulanırdı, amma mış səhifələri oxumağı bacaracaqdım. Nə-
cəyim fikrindən dəhşətə gələn ofisiant Adətən axşamlar qələbəlik olsa da, sürücü 2017
vurnuxdu; bircə o qalmışdı ki, pivəxana- taksini qovurdu. Mən isə evə mümkün
da gəbərə, yox, yaxşısı budur, qoy küçə- qədər tez çatmaq üçün onun daha bərk Peter Nadaş. Mənim ölümüm
də gəbərsin. Qorxu, qalmaqaldan qaç- sürməsini arzulayırdım. Ya da nəyəsə çır-
maq istəyi onu çaşdırmışdı. İstədi hesab- pılaydıq – qoy gurultu qopsun, dünya qa-
lasın, ancaq titrəyən barmaqları kalkul- ranlığa qərq olsun.
yatorun klavişinə zorla toxunurdu.
Hesablaşıb düşəndə yüngüllük duy-
Bayır elə də havalı deyildi, ancaq ge- dum, yenə birtəhər canımı qurtarmışdım.
nişliyə çıxdığıma, nəhayət, başqaların-
dan canımı qurtardığıma sevinirdim. Di Ehmal hərəkət eləyirdim; sürücünün
gəl, elədiklərimin hamısı əslində onların heç nə duymamasını bacardım.
xatirinə idi. Ömrünün ilk on ilini qayğı və
sevgidən məhrum olmaq qorxusundan in- Beləcə, həyətdən keçə bildim, qonşu
san öz cismani varlığının qalmaqallı tə- qadınla elə salamlaşdım ki, məni söhbə-
fərrüatlarıyla başqalarını yükləməməyə tə çəkmək həvəsi olmasın və çətinliklə
öyrəşir. Vəzifəmin öhdəsindən gəlmişdim, də olsa, ikinci mərtəbəyə qalxıb, lazım
tamaşa baş tutmuşdu və özümü qalib ki- olan açarı axtarıb tapdım.
mi hiss eləyirdim. Bu səbəbdən duydu-
ğum sevinc, şüurumla duyğularım ara- Halımın pisləşməsinə baxmayaraq,
sındakı məsafənin nə qədər böyük oldu- günəşin qızdırdığı sakit mənzildə özümü
ğunu mənə xatırlatdı. təhlükəsiz hiss elədim. Sığınacağın eti-
barlılığı havadan vacibdi. Hamıdan, hər
Beləcə, sevincək halda özümdən kə- şeydən uzaq olmaq. Necə olsa da, insan
narda dayanmışdım. öz xüdbinliyiylə barışmır, başqa sözlə de-
sək, öz heyvani hisslərindən yüksəkdə
Bununla belə, bədənimi bürüyən so- dayanır. İndi mən heç nə barədə düşün-
yuğu qətiyyən azaltmayan qurğuşun kimi mürdüm. Hava yox idi. Hətta düşünməli
ağır, isti püskürən bozumtul substansiya- olduğum adamlar haqqında da düşünmür-
nın arasından keçib hərəkət eləmək la- düm. Ölüm ayağında insan, doğrudan da,
zım idi. tək qalır, ancaq bu, onun gözəlliyidi.
Meydanın hay-küylü qələbəlik tərəfin- Hansısa qüvvə içəridən köksümü par-
dən əks tərəfə keçib, iyrənc görkəmli sarı çalamaq, kürəyimi dartıb çölə çıxartmaq
taksiyə minməyi bacardım. Tər qoxusu, istəyirdi, sanki bu qədər illər ərzində adi
ucuz tütün iyi salonu başına götürmüşdü. bir həyat yaşayan adam birdən qanad çı-
Sürücünün tüklü sifətindən pintilik yağır- xarmaq fikrinə düşmüşdü. Hər halda,
dı. Oturacağın yırtıqlarından çıxan yaylar ölümdən əvvəl, başqalarının xatirinə,
adamın, az qala dalını deşirdi. Şüşəni ölümqabağı tərimi silmək istədim. Bunu
aşağı salmağı bacardım, intəhası, dəs- da bacardım. «Başqaları» indi mənim üçün
tək əlimdə qaldı. Onu birtəhər yerinə sox- konkret adı olan konkret adamları əvəz
dum. Hava artmasa da, külək, heç olma- eləyirdi. Ağrı kəsmirdi, çiyinlərim də bərk
sa, üzümü, boynumu, köynəyin düymələ- ağrıyırdı, buna baxmayaraq, duşdan son-
rini açdığımdan sinəmi bir az sərinlətdi. ra özümdə güc hiss elədim. Yəqin, yığıl-
Hərdən-hərdən ürəyim bulanırdı, amma mış səhifələri oxumağı bacaracaqdım. Nə-
