Page 96 - "Xəzər" 2017
P. 96
adam vardı, pis qoxulu ucuz tənbəki çə- – Pijamanıza nə olub, yenə islatmışı-
kən əldəndüşmüş qocalar gözlərini mənə nız. Yazıq qızınız alt paltarınızı dəyiş-
zilləmişdilər. Onların yorğun sifətində pa- məkdən bezib, hamısını batırıbsız.
rıldayan gözlərindən güc-bəla ilə sağ ol- Və onlar gülərək uzaqlaşdılar.
duğumu anladım. Kip çəkilməmiş yaşıl pərdələrin arxa-
Kar adamla danışırmış kimi, kimsə sında hansısa adamlar xırıltı-fısıltı ilə, ya
bərkdən inildəyərək öz talelərini gözləyir-
bərkdən soruşdu ki, «ona nə olub?» dilər.
– Necə yəni nə olub, görmürsən, in-
Tozlu, böyük pəncərələr bağlı idi. On-
farkt keçirib, – kar cavab verdi. ların birindən uzun dəmir borusundan fı-
– Elə danışırsız, guya özünüz bura şıltı ilə buğ çıxan qazanxana görünürdü.
infarktla düşübsüz, – başımın üstündəki Neon lampasının solğun işığında iki
adam əsəbi tərzdə dilləndi. boş çarpayı gözümə dəydi.
– Sizin də başınıza gələr, heç şübhə- Hava yox idi.
niz olmasın. Barı mənimlə belə danışdı- Cüssəli tibb bacısı geyilməkdən ge-
ğınıza görə utanaydınız. nəlmiş bozumtul çəkələklərini sürüyə-sü-
96 Onlar bir müddət böyrümdə dinməz- rüyə zala qayıtdı, pencəyimi götürüb, heç
cə fısıldadılar, sonra başqa mövzuya ke- nə demədən yoxa çıxdı.
2017 çib, bir-birinin sözünü kəsə-kəsə qışqır- Nəsə fikirləşmək, hiss eləmək halın-
mağa başladılar. da deyildim, yalnız hara düşdüyümü an-
Az sonra yekə bir xiyarı xartıldada- layırdım. Yaşıl pərdələrin arxasında mə-
xartıldada, qısa ağ xələtdə boy-buxunlu, lumatları qeyd edən, dərman maddələri,
boyalı sarışın qadın peyda oldu. Saçını kağız, mürəkkəb verən köhnə aparatlar
ayırdığı yerdən yenicə çıxmış qara tüklər titrəyir, fısıldayırdı.
Peter Nadaş. Mənim ölümüm görünürdü, yeməkdən dodağının boyası Cüssəli tibb bacısı ayaqlarını sürüyə-
yayılmışdı, iri əlləri var idi, dırnaqlarının sürüyə geri qayıtdı, sonra mənim pencə-
lakı çatlamışdı. «Təcili yardım»ın həkim- yimlə pərdələr dolanbacında itdi. Ordan
ləri uzaq küncdə gülə-gülə nəsə danış- deyindiyi eşidildi: «Bu xarabada asılqan
dıqları vaxt cüssəli qadın xiyarı xartılda- da tapılmır». Sanki öz-özünə deyinirdi, gu-
da-xartıldada təkərli xərəkdən yapışıb, ya onu heç kim eşitmirdi: «Hamınızı iti qo-
məni könülsüz halda iri zala apardı. van kimi qovmaq lazımdı». Әslində onun
sözləri mənə aid idi, bu, aydındı, məni xə-
Təkərli xərək qapıya, ya divara toxu- bərdar edir, eyhamla bildirirdi ki, burada
nanda, «damcısalanı bərk tutun» deyə gün-güzəranım bir şey olmasa da, mənə
qışqırırdı. iltifatla yanaşacaq. Sadə, köntöy adamlar
öz rəğbətlərini çox vaxt bu cür ifadə edir-
Zalın ortasında dayananda, tibb bacı- lər. O, şkafların dəmir qapılarını çırpıb, ye-
sı dedi ki, «cənab Pödreş, palataya qayı- nə uzaqlaşdı. Bütün bunları görüb- eşit-
da bilərsiz». məmək üçün gözlərimi yumdum.
Qocadan məhlul paketini alıb, stolun Kiminsə mənə zillənən baxışlarından
üstünə atdı.
– Sağ olun ki, kömək etdiniz, əhsən. diksindim.
Ardınca da qocanın əlində tutduğu O, təkərli xərəyin yanında dayanmış-
pencəyimi stolun üstünə atdı. dı; balaca və arıq, sanki uşaq idi. Xalatı-
kən əldəndüşmüş qocalar gözlərini mənə nız. Yazıq qızınız alt paltarınızı dəyiş-
zilləmişdilər. Onların yorğun sifətində pa- məkdən bezib, hamısını batırıbsız.
rıldayan gözlərindən güc-bəla ilə sağ ol- Və onlar gülərək uzaqlaşdılar.
duğumu anladım. Kip çəkilməmiş yaşıl pərdələrin arxa-
Kar adamla danışırmış kimi, kimsə sında hansısa adamlar xırıltı-fısıltı ilə, ya
bərkdən inildəyərək öz talelərini gözləyir-
bərkdən soruşdu ki, «ona nə olub?» dilər.
– Necə yəni nə olub, görmürsən, in-
Tozlu, böyük pəncərələr bağlı idi. On-
farkt keçirib, – kar cavab verdi. ların birindən uzun dəmir borusundan fı-
– Elə danışırsız, guya özünüz bura şıltı ilə buğ çıxan qazanxana görünürdü.
infarktla düşübsüz, – başımın üstündəki Neon lampasının solğun işığında iki
adam əsəbi tərzdə dilləndi. boş çarpayı gözümə dəydi.
– Sizin də başınıza gələr, heç şübhə- Hava yox idi.
niz olmasın. Barı mənimlə belə danışdı- Cüssəli tibb bacısı geyilməkdən ge-
ğınıza görə utanaydınız. nəlmiş bozumtul çəkələklərini sürüyə-sü-
96 Onlar bir müddət böyrümdə dinməz- rüyə zala qayıtdı, pencəyimi götürüb, heç
cə fısıldadılar, sonra başqa mövzuya ke- nə demədən yoxa çıxdı.
2017 çib, bir-birinin sözünü kəsə-kəsə qışqır- Nəsə fikirləşmək, hiss eləmək halın-
mağa başladılar. da deyildim, yalnız hara düşdüyümü an-
Az sonra yekə bir xiyarı xartıldada- layırdım. Yaşıl pərdələrin arxasında mə-
xartıldada, qısa ağ xələtdə boy-buxunlu, lumatları qeyd edən, dərman maddələri,
boyalı sarışın qadın peyda oldu. Saçını kağız, mürəkkəb verən köhnə aparatlar
ayırdığı yerdən yenicə çıxmış qara tüklər titrəyir, fısıldayırdı.
Peter Nadaş. Mənim ölümüm görünürdü, yeməkdən dodağının boyası Cüssəli tibb bacısı ayaqlarını sürüyə-
yayılmışdı, iri əlləri var idi, dırnaqlarının sürüyə geri qayıtdı, sonra mənim pencə-
lakı çatlamışdı. «Təcili yardım»ın həkim- yimlə pərdələr dolanbacında itdi. Ordan
ləri uzaq küncdə gülə-gülə nəsə danış- deyindiyi eşidildi: «Bu xarabada asılqan
dıqları vaxt cüssəli qadın xiyarı xartılda- da tapılmır». Sanki öz-özünə deyinirdi, gu-
da-xartıldada təkərli xərəkdən yapışıb, ya onu heç kim eşitmirdi: «Hamınızı iti qo-
məni könülsüz halda iri zala apardı. van kimi qovmaq lazımdı». Әslində onun
sözləri mənə aid idi, bu, aydındı, məni xə-
Təkərli xərək qapıya, ya divara toxu- bərdar edir, eyhamla bildirirdi ki, burada
nanda, «damcısalanı bərk tutun» deyə gün-güzəranım bir şey olmasa da, mənə
qışqırırdı. iltifatla yanaşacaq. Sadə, köntöy adamlar
öz rəğbətlərini çox vaxt bu cür ifadə edir-
Zalın ortasında dayananda, tibb bacı- lər. O, şkafların dəmir qapılarını çırpıb, ye-
sı dedi ki, «cənab Pödreş, palataya qayı- nə uzaqlaşdı. Bütün bunları görüb- eşit-
da bilərsiz». məmək üçün gözlərimi yumdum.
Qocadan məhlul paketini alıb, stolun Kiminsə mənə zillənən baxışlarından
üstünə atdı.
– Sağ olun ki, kömək etdiniz, əhsən. diksindim.
Ardınca da qocanın əlində tutduğu O, təkərli xərəyin yanında dayanmış-
pencəyimi stolun üstünə atdı. dı; balaca və arıq, sanki uşaq idi. Xalatı-
