Page 92 - "Xəzər" 2017

yə görəsə mənim üçün hər şeydən vacibi Bunu bacardım. Bədənimə qəyyumluq

bu korrektura idi – təki mən ölənə qədər edən «başqam» mənim əvəzimə diaqno-

hazır olaydı. Məni tapacaq adamların xa- zun doğruluğuna əmin olmaq üçün iki

tirinə təmiz alt paltarı da geyindim. cəhd də eləmək istədi. Doğrudan da, pən-

Mənzildə əvvəlki kimi yenə hava ça- cərəni açandan sonra hava çoxalmadı,

tışmırdı. əksinə, azaldı. Yeridiyim zaman nə qədər

Dincəlmək üçün divana uzandım, an- enerji sərf etmişdimsə, o qədər.

caq bu vəziyyətdə çox duruş gətirməyə- Problem çətin, ya dərindən nəfəs al-

cəyimi bilirdim. Yumşaq məxmər havanı mağımda deyildi, bunu bacarırdım.

daha da azaltdı. Ancaq hərəkətsiz uzan- Mən dərindən gələn tövşüməyimi, xı-

saydım, bir müddət üçün kifayət eləyərdi. rıltılı nəfəsimi eşidirdim.

Yuxuya getməzdən əvvəl fikirləşdim Havada hava yox idi və problem, bax

ki, oyananda hər şey qaydasında olacaq bunda idi. Havanın miqdarı dəyişmirdi və

və səhifələrdə düzəlişləri rahatlıqla eləyə bu faktı şüurum heç cür izah eləyə bilmir-

biləcəyəm. Әgər dözülməz təngnəfəslik di. Hava həyati ehtiyacımı ödəmək üçün

olmasaydı, bu fikirlə də yatacaqdım. Hə- açıq-aşkar kifayət etmirdi. Ona görə və-

92 yat əhəmiyyətli funksiyaları bədənə cüzi ziyyət aydın olmurdu. Ağ ciyərim nə qə-

miqdarda oksigen çatacaq minumuma dər gərgin işləyirdisə, ürəyim o qədər
2017 endirmək olmurdu. Ürək çatışmazlığın- bərk döyünür, hava mənə bir o qədər az

dan qəfil ölümə prinsipcə etiraz eləməz- çatırdı. Bu, tamamilə yeni təcrübə, de-

dim, ancaq aydın idi ki, həkim yardımı ol- mək olar, kəşf idi. Küçədəki adamlara

madan bu davamlı ağrıya və artmaqda göz qoyurdum. Onların havası çatırdı.

olan oksigen qıtlığına tab gətirə bilməyə- Onlar havanın yerimək üçün nə qədər la-

cəyəm. zımdısa, bir o qədər olduğunu bilmirdilər.

«Daha yetər», – bu ucuz məzhəkəyə Mənim «başqam» heç də sadə olma-

son qoymaq istəyən adam kimi öz-özümə yan bu məsələni aydınlaşdırmağı qərara

dedim. aldı.

Nahardan sonrakı yuxunun məni in- Sarı dərman qutusunda, xırda şüşə-

farktdan xilas etməyəcəyini anlamağa də bir neçə qaralmış həb tapacaqsan.

Peter Nadaş. Mənim ölümüm məcbur idim. Buna baxmayaraq, tələs- Ölüm qorxusu şüurumda deşik açıb, bu-

mirdim – axı ölümdən qorxmurdum, on- nu xatırlamağıma imkan verdi. Әgər həb-

dan yalnız bədənim qorxurdu, özüm isə lər təsir etməsə, həkimə müraciət etmə-

sadəcə ağrıya, təngnəfəsliyə dözə bilmir- yə dəyməz. Məsələ onda deyildi ki, əşya-

dim. Fikirləşmək olar ki, cismani duyğula- lar, hadisələr, kənar adamlar gözümdə

rın telləri şüurumuzun olduğu yerə bağla- reallıqlarını itirmişdilər. Dərmanı çətinlik

nıb. Ancaq o, bu cür ağrı ilə mühakimə çəkmədən tapıb dilimin altına qoydum.

yürütmək gücündə ola bilərdimi? Gizlin- Peşəkar nöqteyi-nəzərdən tamamilə va-

cə ümid eləyirdim ki, bir az da dözsəm, cib olan ikili baxış mənim qavrayışımda

tale məni ani ölümlə mükafatlandırar və çox vaxt qarışıqlıq yaradırdı, ona görə

gərəksiz təlaşdan canımı qurtararam. Pən- həmişə duyğularıma inamsız yanaşırdım.

cərəni açmaq üçün divandan qalxıb, ha- Dilin kökündə damarları genişləndirən nit-

vasız otaqda birtəhər ayağımı sürüdüm. roqliserinin divarlarından asanca keçdiyi