Page 93 - "Xəzər" 2017
P. 93
qan damarı – vena linqualis, yerləşir. etməyə başlayır. Məni «təcili yardım»da 93
Həb əriməyə macal tapmamış, təsiri bütün müşayiət eləyən cavan həkim qadın bütün 2017
şübhələrimi dağıtdı. Təngnəfəslik azaldı, yolboyu özü haqqında danışır, nəsə izah
bədənimdə daha buz zirehi yox idi. eləyirdi. Görünür, başımı qatmaq istəyir- Peter Nadaş. Mənim ölümüm
di. Həkim ürək əzələlərinin necə öldüyünə
Ağrı isə həmişəki kimi qalırdı. əlini əlinin üstünə qoyub sakitcə baxa bil-
Saata baxanda səkkizə on dəqiqə iş- məz. Bədənində nə baş verdiyini vecinə
ləmişdi, bu da məni heyrətləndirdi – belə almadan öz işinlə məşğul olduğun vaxt
çıxırdı ki, az qala bir saat yatmışam. ürək əzələləri gün ərzində qırx min dəfə
Nəbzimi tutdum, ancaq saymaq istə- sıxılıb-açılmalıdı. Məni həyəcanlandırma-
mədim. maq üçün o, nəsihətverici tərzdə mehri-
Ağrını hiss etmək üçün, hələ ki, hava bancasına danışırdı. Ancaq özümü sakit
kifayət qədərdi, hələ ki, huşumu itirməmi- aparmağımda bir təhlükə gizləndiyini də
şəm, həkimin səkkizə qədər qəbul etdiyi görürdü. Hamı öz qaydasında, həmişəki
küçənin o üzündəki poliklinikaya, bəlkə, kimi yeriyirdi, sən isə onların arasında
özümü çatdıra bildim. zorla ayaqlarını sürüyürsən. Belə dəyi-
Burada yeni fəsli başlaya bilərik. şiklik təşvişə düşmək üçün kifayət qədər
Damcısalanı mənə elə «təcili yardım»- əsas verirdi. Tamamilə kənar adam döş
da qoydular və maşın həyəcan siqnalı qəfəsində nələr baş verdiyini sənə izah
verə-verə Müqəddəs İohann xəstəxana- eləyir, səninsə bunlar ağlına belə gəlmir.
sına tərəf şütüdü.
Başqa dərmanları qatışdırıb, infiziya- Tarnok küçəsinin qarşı tərəfinə keç-
nın köməyilə xəstənin ağrısını kəsmək, mək asan olmadı.
qorxusunu götürmək, trombdan, spazma-
dan tıxanmış tac damarlarını genişləndir- Sanki dünya hava ilə doludu, səninsə
məyə çalışırlar. Həkimlərə buna görə yal- ciyərinə çəkməyə havan yoxdu.
nız «sağ ol» demək olar. Di gəl, ölümün
nədən – infarkt, ya onların müalicə səbə- Yol məni elə yordu ki, nəhayət, küçə-
bindən baş verdiyini heç də həmişə qa- ni keçəndən sonra evlərin divarından tu-
baqcadan bilmək olmaz. ta-tuta yeridim.
Ölümün nədən baş verdiyinin, prin-
sipcə elə bir fərqi yoxdu, intəhası, insan Xoşbəxtlikdən, heç kim buna fikir ver-
əxlaqı baxımından heç də elə deyil. mədi. Ya da kömək eləməmək üçün özlə-
Moskva meydanında tıxaca düşdük, rini görməzliyə vurdular. Mərhəmət hər
hərəkət dayandı, böyük avtomobil tıxa- adama günün istənilən vaxtında göstərilə
cında həyəcan siqnalının mənə görə be- bilən xidmət deyil. Özün kimilərin arasın-
lə var gücü ilə çalmasında təsəlliverici bir da yaşamaq, hər halda, qəribə haldı.
şey yoxdu. Zənnimcə, həyəcan siqnalı
artıq, lazımsız şeydi. Mənim başqa adamlarla əlaqəm, de-
Hələ ki, şüurum aydındı, böyük bəd- mək olar, tamam kəsilmişdi.
bəxtlik ola bilməz.
Tac damarlarında qan yaxşı işləmə- Hissi idrak yalnız o vaxt şüurumuzda
yəndə, ürək əzələləri oksigen azlığı hiss iz buraxır ki, öz təcrübəmizi başqalarınkı
ilə müqayisə edib refleks şəklində yadda-
şımıza həkk edirik. Hamı böyrümdən ötüb
harasa tələsirdi. İnsan laqeydliyinin zülmə-
tində şüurum qənaət rejiminə keçdi, ona
görə həkimin qəbuluna necə gedib çatdı-
ğımı xatırlamıram.
Həb əriməyə macal tapmamış, təsiri bütün müşayiət eləyən cavan həkim qadın bütün 2017
şübhələrimi dağıtdı. Təngnəfəslik azaldı, yolboyu özü haqqında danışır, nəsə izah
bədənimdə daha buz zirehi yox idi. eləyirdi. Görünür, başımı qatmaq istəyir- Peter Nadaş. Mənim ölümüm
di. Həkim ürək əzələlərinin necə öldüyünə
Ağrı isə həmişəki kimi qalırdı. əlini əlinin üstünə qoyub sakitcə baxa bil-
Saata baxanda səkkizə on dəqiqə iş- məz. Bədənində nə baş verdiyini vecinə
ləmişdi, bu da məni heyrətləndirdi – belə almadan öz işinlə məşğul olduğun vaxt
çıxırdı ki, az qala bir saat yatmışam. ürək əzələləri gün ərzində qırx min dəfə
Nəbzimi tutdum, ancaq saymaq istə- sıxılıb-açılmalıdı. Məni həyəcanlandırma-
mədim. maq üçün o, nəsihətverici tərzdə mehri-
Ağrını hiss etmək üçün, hələ ki, hava bancasına danışırdı. Ancaq özümü sakit
kifayət qədərdi, hələ ki, huşumu itirməmi- aparmağımda bir təhlükə gizləndiyini də
şəm, həkimin səkkizə qədər qəbul etdiyi görürdü. Hamı öz qaydasında, həmişəki
küçənin o üzündəki poliklinikaya, bəlkə, kimi yeriyirdi, sən isə onların arasında
özümü çatdıra bildim. zorla ayaqlarını sürüyürsən. Belə dəyi-
Burada yeni fəsli başlaya bilərik. şiklik təşvişə düşmək üçün kifayət qədər
Damcısalanı mənə elə «təcili yardım»- əsas verirdi. Tamamilə kənar adam döş
da qoydular və maşın həyəcan siqnalı qəfəsində nələr baş verdiyini sənə izah
verə-verə Müqəddəs İohann xəstəxana- eləyir, səninsə bunlar ağlına belə gəlmir.
sına tərəf şütüdü.
Başqa dərmanları qatışdırıb, infiziya- Tarnok küçəsinin qarşı tərəfinə keç-
nın köməyilə xəstənin ağrısını kəsmək, mək asan olmadı.
qorxusunu götürmək, trombdan, spazma-
dan tıxanmış tac damarlarını genişləndir- Sanki dünya hava ilə doludu, səninsə
məyə çalışırlar. Həkimlərə buna görə yal- ciyərinə çəkməyə havan yoxdu.
nız «sağ ol» demək olar. Di gəl, ölümün
nədən – infarkt, ya onların müalicə səbə- Yol məni elə yordu ki, nəhayət, küçə-
bindən baş verdiyini heç də həmişə qa- ni keçəndən sonra evlərin divarından tu-
baqcadan bilmək olmaz. ta-tuta yeridim.
Ölümün nədən baş verdiyinin, prin-
sipcə elə bir fərqi yoxdu, intəhası, insan Xoşbəxtlikdən, heç kim buna fikir ver-
əxlaqı baxımından heç də elə deyil. mədi. Ya da kömək eləməmək üçün özlə-
Moskva meydanında tıxaca düşdük, rini görməzliyə vurdular. Mərhəmət hər
hərəkət dayandı, böyük avtomobil tıxa- adama günün istənilən vaxtında göstərilə
cında həyəcan siqnalının mənə görə be- bilən xidmət deyil. Özün kimilərin arasın-
lə var gücü ilə çalmasında təsəlliverici bir da yaşamaq, hər halda, qəribə haldı.
şey yoxdu. Zənnimcə, həyəcan siqnalı
artıq, lazımsız şeydi. Mənim başqa adamlarla əlaqəm, de-
Hələ ki, şüurum aydındı, böyük bəd- mək olar, tamam kəsilmişdi.
bəxtlik ola bilməz.
Tac damarlarında qan yaxşı işləmə- Hissi idrak yalnız o vaxt şüurumuzda
yəndə, ürək əzələləri oksigen azlığı hiss iz buraxır ki, öz təcrübəmizi başqalarınkı
ilə müqayisə edib refleks şəklində yadda-
şımıza həkk edirik. Hamı böyrümdən ötüb
harasa tələsirdi. İnsan laqeydliyinin zülmə-
tində şüurum qənaət rejiminə keçdi, ona
görə həkimin qəbuluna necə gedib çatdı-
ğımı xatırlamıram.
