Page 40 - "Xəzər" 2017
P. 40
nə də məktub yazıldığı vaxt, yəni on bir il Mən onun ciddi sualı üzərində düşün-

qabaq. Bütün bu illər ərzində ağzıbağlı məyə başladım. Amma heç bir cavab

convert, həqiqətən də, mənim qırmızı tapmadım.

rəngli köhnə yarış maşınıma qoyulduğu İlk dəfə mənə aydın olurdu ki, haçansa

yerdəcə qalmışdı. özüm də bu dünyanı tərk edəcəm, mənə

Sözümü belə bitirdim: «İstəyirəm qiymətli olan hər şeylə vidalaşacam. Bu

atamın nə barədə yazdığını müzakirə barədə düşünmək ağır idi. Dözülməz

etməzdən qabaq bir müddət fasilə verək, dərəcədə ağır. Və bütün bunlara gözümü

qoy ara səngisin. Həm də düşünmək üçün atam açmışdı. Bu isə artıq başqa mə-

mənə vaxt lazımdır ki, atamın soruşduğu sələdir. İnsan onu nə gözlədiyini bilməlidir.

çox ciddi suala nə cavab verəcəyimi qərara Bu, bank hesabında pulunun nə qədər
qaldığını bilmək kimi bir şeydir. Məni se-
alım».
Hamı razılaşmalı oldu, daha heç kim vindirən o idi ki, hələ cəmisi on beş ya-
məktubla bağlı nəsə soruşmadı. Hətta şındayam.
Bununla belə, əgər doğulmasaydım,
Yorgen yerindən qalxıb mənə yaxınlaşdı,
əlini dostcasına kürəyimə vurub dedi: dünyaya gəlməsəydim, ola bilsin, daha
«Çox yaxşı fikirdir. Haqlısan, Georq, la- yaxşı olardı, çünki haçansa bütün bu
40 şeyləri qoyub gedəcəyin barədə təkcə

zımdır ki, əvvəlcə ara səngisin».
2017 «Bir azdan gecəyarı olur, – dedim. – elə düşünməyin özü adama dözülməz
əzab verir. Ancaq atamın məsləhətinə
Hamının yatmaq vaxtıdır». qulaq asıb, bu qədər ciddi sualın cavabını
Bu sözlər yaşlılara xas olan bir təm- düşünərkən səbirli olmaq, tələsməmək
qərarına gəldim.
tərəqla səsləndi. Mən artıq böyümüşdüm.
Amma gecə gözümü də yummadım. Başımı geri atıb, gözümü ulduzlu

Evə çoxdan sakitlik çökmüşdü, mənsə göylərə zillədim, özümü kosmik gəmidə
çarpayıda uzanıb pəncərə axasında uçurmuş kimi təsəvvür etməyə çalışdım.
görünən qarlı mənzərəni seyr edirdim. Bir neçə ulduz axdı. Terrasda xeyli otur-
Qar çoxdan kəsmişdi.
dum.
Gecənin bir aləmində yerimdən qalx-
Handan-hana qapı açıldı, anam terrasa
dım, isti gödəkcəmi, papağımı, şərfimi, çıxdı. Hava artıq işıqlaşmağa başlayırdı.
Yusteyn Qorder. Portağal Qız hətta qalın əlcəklərimi də geyinib ayna-
«Sən burdasan?» – elə soruşdu ki,
bənddən açıq terrasa çıxdım. Çöl fənər- guya məni görmürdü.
lərini söndürdüm. Skamyanın qarını təmiz-
«Yuxum qaçıb, yata bilmədim».

ləyib oturdum. «Mən də yata bilmədim».

Ulduzları sayrışan səmaya baxa-baxa Xahiş elədim ki, əynini qalın eləyib,

atamın dizləri üstündə oturduğum həmin gəlib mənimlə otursun.

o gecənin ruhuna köklənməyə, həmin Cəld geri qayıtdı. Ağlım kəsəndən

ovqatı bərpa etməyə çalışdım. Mənə elə əynində gördüyüm qara paltosunu

gəldi ki atamın məni özünə necə bərk- geyinmişdi, amma bunun o vaxtkı Milad

bərk sıxdığı an yadıma düşdü. Hə, elədir axşamında kilsəyə geydiyi palto olduğuna

ki var! Məni bərk-bərk qucaqlamışdı ki, əmin deyildim. Bununla belə, yanımda

kosmik gəmidən yıxılmayım. Və birdən oturanda yavaşca dedim: «İndi sənin

bu yaşlı adam hönkürməyə başladı. saçlarında bircə gümüş sancaq çatışmır».
   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45