Page 39 - "Xəzər" 2017
P. 39
rini necə cəmləşdirdiyini gördüm. Qonur uzun müddət oturub ağlaya bilməzdik. 39
gözləri narahatcasına ora-bura qaçışır, Yorgen nə fikirləşərdi? Ona həsəd apar- 2017
sanki rəqs eləyirdi. mırdım.
Yusteyn Qorder. Portağal Qız
Handan-hana dilləndi: «Çox xeyirxah «Gedək onların yanına», – dedim.
idi, çox... belə adamlar tək-tük olur. Həm Qonaq otağına girəndə özümü bir
də yaman xəyalpərvər idi, mistik həyat neçə saat əvvəlkindən – məktubu əlimə
hissiyyatı vardı, lap elə bil mif yaradı- alıb otağıma keçdiyim vaxtdakından xeyli
cısıydı... Elə hey deyirdi ki, həyat bir yaşlı hiss edirdim. O dərəcədə yaşlı ki,
nağıldır... Xalis romantik idi… amma heç hətta məni qarşılayan maraqlı baxışlara
özüm də ondan dala qalmazdım, elə ikimiz əhəmiyyət də vermədim.
də beləydik. Sonra xəstələndi. Gizlət- Böyük nahar masasının üzərinə soyuq
məyəcəm, xəstəlik ona pis təsir etmişdi, şam yeməyi düzülmüşdü: cücə, vetçina,
onu sındırmışdı. Onun nələr çəkdiyinə yaşıl salatla dolu iri nimçə, üstünə portağal
baxmaq müsibət idi, kənardan bunu dilimləri qoyulmuş valdorf salatı. Biz
izləmək dözülməz idi. Səni yaman istəyirdi, beşlikdə masa arxasına keçdik, mən stolun
elə çox istəyirdi ki… həm də səni başında oturdum.
bütləşdirirdi… hə, bütləşdirirdi. Nə səni, Evdə qonaq çox olanda, anam adətən
nə də məni itirmək halında deyildi, amma belə deyir: «Kimsə rəhbərliyi öz üzərinə
müqavimət göstərməyə də taqəti götürməlidir». İndi də oxşar vəziyyət
qalmamışdı. Xəstəlik amansızcasına onu yaranmışdı və rəhbərlik mənə keçmişdi.
bizdən qopardı. Amma taleyi ilə barışmadı, Hər halda, hamı üzümə baxırdı. Belə
heç vaxt barışmadı, axırıncı dəqiqəyəcən. çıxırdı ki, başçı mənəm.
Ona görə özündən sonra yerində qalan Bir-bir hamını nəzərdən keçirib dedim:
boşluq, belə böyükdür… bayaqdan mü- «Atamın məktubunu oxudum. Başa
nasib bir söz axtarıram…» düşürəm ki, orada nə yazıldığı hamınıza
maraqlıdır…»
«Mən tələsmirəm». Otaqda qəbir sükutu vardı. Yəqin,
«Xəyalpərvər. Biz adətən belə adamları fikirləşirdilər: görəsən, nə danışacaq,
xülyaçı, xəyalpərəst adlandırırıq. Bax, sözünün canı nə olacaq?
bunu demək istəyirdim». «Məktub mənə yazılıb, – dedim. –
İndi də mən gülümsədim. Amma atanı biz hamımız sevirdik. Sizə
«O, həm də düzgün, namuslu adam iki xəbərim var: biri şad, biri bəd. Qoy şad
idi, – dedim. – Özünü pis tanımırdı. Özünə xəbərdən başlayım. Siz hər biriniz məktubu
ironiya ilə yanaşmağı da bacarırdı. Bu tam şəkildə, əvvəldən-axıradək oxumaq
keyfiyyət heç də hamıya xas deyil». imkanı əldə edirsiniz. O cümlədən Yorgen
Anam məni sual dolu baxışlarla süzdü. də. Bəd xəbər ondan ibarətdir ki, onu heç
«Hə, yəqin, sən haqlısan. Amma bunu kəs bu axşam oxumayacaq».
haradan bilirsən?» Nənəm gərgin intizarla masanın
Barmağımı kağız qalağına tuşladım. üzərinə əyilmişdi. Onun üzündən tutqun
«Sən bunları oxumalı olacaqsan, – bir kölgə sürünüb keçdi. Bu kölgə onun
dedim. – Onda nə dediyimi bilərsən». sübutu idi ki, nənəm atamın məktubunu
Portağal Qız yenə gözlərini silməli oxumamışdı – nə indi, yəni onu tapanda,
oldu. Amma biz burada, bu otaqda beləcə
gözləri narahatcasına ora-bura qaçışır, Yorgen nə fikirləşərdi? Ona həsəd apar- 2017
sanki rəqs eləyirdi. mırdım.
Yusteyn Qorder. Portağal Qız
Handan-hana dilləndi: «Çox xeyirxah «Gedək onların yanına», – dedim.
idi, çox... belə adamlar tək-tük olur. Həm Qonaq otağına girəndə özümü bir
də yaman xəyalpərvər idi, mistik həyat neçə saat əvvəlkindən – məktubu əlimə
hissiyyatı vardı, lap elə bil mif yaradı- alıb otağıma keçdiyim vaxtdakından xeyli
cısıydı... Elə hey deyirdi ki, həyat bir yaşlı hiss edirdim. O dərəcədə yaşlı ki,
nağıldır... Xalis romantik idi… amma heç hətta məni qarşılayan maraqlı baxışlara
özüm də ondan dala qalmazdım, elə ikimiz əhəmiyyət də vermədim.
də beləydik. Sonra xəstələndi. Gizlət- Böyük nahar masasının üzərinə soyuq
məyəcəm, xəstəlik ona pis təsir etmişdi, şam yeməyi düzülmüşdü: cücə, vetçina,
onu sındırmışdı. Onun nələr çəkdiyinə yaşıl salatla dolu iri nimçə, üstünə portağal
baxmaq müsibət idi, kənardan bunu dilimləri qoyulmuş valdorf salatı. Biz
izləmək dözülməz idi. Səni yaman istəyirdi, beşlikdə masa arxasına keçdik, mən stolun
elə çox istəyirdi ki… həm də səni başında oturdum.
bütləşdirirdi… hə, bütləşdirirdi. Nə səni, Evdə qonaq çox olanda, anam adətən
nə də məni itirmək halında deyildi, amma belə deyir: «Kimsə rəhbərliyi öz üzərinə
müqavimət göstərməyə də taqəti götürməlidir». İndi də oxşar vəziyyət
qalmamışdı. Xəstəlik amansızcasına onu yaranmışdı və rəhbərlik mənə keçmişdi.
bizdən qopardı. Amma taleyi ilə barışmadı, Hər halda, hamı üzümə baxırdı. Belə
heç vaxt barışmadı, axırıncı dəqiqəyəcən. çıxırdı ki, başçı mənəm.
Ona görə özündən sonra yerində qalan Bir-bir hamını nəzərdən keçirib dedim:
boşluq, belə böyükdür… bayaqdan mü- «Atamın məktubunu oxudum. Başa
nasib bir söz axtarıram…» düşürəm ki, orada nə yazıldığı hamınıza
maraqlıdır…»
«Mən tələsmirəm». Otaqda qəbir sükutu vardı. Yəqin,
«Xəyalpərvər. Biz adətən belə adamları fikirləşirdilər: görəsən, nə danışacaq,
xülyaçı, xəyalpərəst adlandırırıq. Bax, sözünün canı nə olacaq?
bunu demək istəyirdim». «Məktub mənə yazılıb, – dedim. –
İndi də mən gülümsədim. Amma atanı biz hamımız sevirdik. Sizə
«O, həm də düzgün, namuslu adam iki xəbərim var: biri şad, biri bəd. Qoy şad
idi, – dedim. – Özünü pis tanımırdı. Özünə xəbərdən başlayım. Siz hər biriniz məktubu
ironiya ilə yanaşmağı da bacarırdı. Bu tam şəkildə, əvvəldən-axıradək oxumaq
keyfiyyət heç də hamıya xas deyil». imkanı əldə edirsiniz. O cümlədən Yorgen
Anam məni sual dolu baxışlarla süzdü. də. Bəd xəbər ondan ibarətdir ki, onu heç
«Hə, yəqin, sən haqlısan. Amma bunu kəs bu axşam oxumayacaq».
haradan bilirsən?» Nənəm gərgin intizarla masanın
Barmağımı kağız qalağına tuşladım. üzərinə əyilmişdi. Onun üzündən tutqun
«Sən bunları oxumalı olacaqsan, – bir kölgə sürünüb keçdi. Bu kölgə onun
dedim. – Onda nə dediyimi bilərsən». sübutu idi ki, nənəm atamın məktubunu
Portağal Qız yenə gözlərini silməli oxumamışdı – nə indi, yəni onu tapanda,
oldu. Amma biz burada, bu otaqda beləcə
