Page 37 - "Xəzər" 2017
P. 37
n hər hansı başqa bir yerdə olma- gəzintilərimizi heç cür xatırlaya bilmirəm. 37
yacam? Məndə belə bir əminlik yoxdur. Terrasdakı o sehrli-ovsunlu gecə isə ya- 2017
Çünki elə dünyanın mövcudluğu da dımdadır. Daha doğrusu, onu özüməxas
təsdiqləyir ki, ağlasığmaz sərhədlər şəkildə xatırlayıram: nağıl kimi, rəngli yuxu Yusteyn Qorder. Portağal Qız
artıq dəf edilib. Bilirsən nəyi nəzərdə kimi.
tuturam? Dünyanın mövcudluğu qar-
şısında heyrətdən elə doymuşam ki, Hə, o gecə yuxudan oyandım. Atam
əgər bu dünyadan sonra hansısa başqa aynabənddən qonaq otağına keçdi, məni
bir dünyaya düşsəm, daha heyrətlən- qucağına alıb yuxarı qaldırdı. Dedi ki, biz
məyə gücüm qalmayacaq. uçmağa başlayırıq, ulduzlara baxmağa
gedirik. Dedi ki, göyün ənginliyində, geniş
Bir neçə gün qabaq kompüter oyu- fəzada uçacağıq, ona görə qalın geyin-
nunda səninlə düz iki saatı necə əritdi- məliyəm, çünki oralar dəhşətli dərəcədə
yimiz yaxşı yadımdadır. Yəqin, bu oyun soyuqdur. Atam mənə ulduzları göstərmək
məni səndən çox əyləndirirdi, çünki istəyirdi. Deyirdi, belə imkan bir də ələ
qara-qura fikirlərdən yayınmaq istə- düşməyəcək, bu fürsətdən istifadə etmə-
yirdim. Amma biz hər dəfə «öləndə» liyik.
boş çöllük peyda olur və oyuna təzədən
başlayırdıq. Kim deyə bilər ki, bizim Atamın xəstə olduğunu bilirdim! Amma
ruhlarımız üçün də belə bir «təmiz çöl- özü bilmirdi ki, mənim bundan xəbərim
lük» mövcud deyil? Mən buna inan- var.Bu sirri mənə anam açmışdı, demişdi,
mıram. Düz sözümdür, inanmıram. atan xəstəxanada yatmalı olacaq, buna
Amma xam xəyalın öz adı var. Biz ona görə də kefi yoxdur, qəmgindir. Anam
«ümid» deyirik. bunu, deyəsən, elə həmin axşam demişdi.
Bəlkə, gecə məni yuxudan oyadan da
MӘN TERRASDAKI O CECӘNİ YAXŞI məhz bu fikir olmuşdu, yəqin, buna görə
XATIRLAYIRDIM! yuxum qaçmışdı, yata bilmirdim.
O gecə mənim beynimdə möhkəm İndi atamla terrasda oturub, kosmik
oturmuşdu. Ürəyimə həkk olunmuşdu. uçuşa yollandığımız həmin gecəni yada
İndi bu barədə oxuyanda bir neçə dəfə salıram. Deyəsən, atamın bizi tərk edə-
canımdan üşütmə keçdi, tüklərim biz-biz cəyini başa düşmüşdüm, o da bizdən
oldu. ayrılandan sonra gedəcəyi yerləri mənə
göstərmək istəyirdi.
İndiyədək sanki heç nəyi xatırlamırdım,
heç nə yadımda deyildi və bunu oxuma- Və onda, kosmosda birgə uçuşumuz
saydım, yəqin, o aylı gecəni heç vaxt vaxtı – bu haqda yazanda tüklərim biz-
xatırlaya bilməyəcəkdim. Amma indi hamısı biz olur – atam qəfildən ağladı. Niyə
yadıma düşdü, özü də tam dəqiqliyi ilə ağladığını yaxşı başa düşürdüm, amma
yadıma düşdü. VӘ BӘLKӘ, ATAM mənim başa düşdüyümü o bilmirdi. Buna
BARӘDӘ MӘNİM YEGANӘ GERÇӘK görə atama heç nə demədim. Siçovul
XATİRӘM DӘ ELӘ BUDUR. kimi sakitcə oturub səsimi çıxarmırdım,
nə barədəsə danışmaq təhlükəli idi.
Fellstölendə onun necə olduğu
yadımda deyil. Beynimi nə qədər gücə Həmin gecədən etibarən onu da yaxşı
salsam da, Soqnsvann gölünün ətrafındakı bilmişəm ki, ulduzlara güvənmək olmaz.
Әn azından, onlar bizi heç nədən qoruya
yacam? Məndə belə bir əminlik yoxdur. Terrasdakı o sehrli-ovsunlu gecə isə ya- 2017
Çünki elə dünyanın mövcudluğu da dımdadır. Daha doğrusu, onu özüməxas
təsdiqləyir ki, ağlasığmaz sərhədlər şəkildə xatırlayıram: nağıl kimi, rəngli yuxu Yusteyn Qorder. Portağal Qız
artıq dəf edilib. Bilirsən nəyi nəzərdə kimi.
tuturam? Dünyanın mövcudluğu qar-
şısında heyrətdən elə doymuşam ki, Hə, o gecə yuxudan oyandım. Atam
əgər bu dünyadan sonra hansısa başqa aynabənddən qonaq otağına keçdi, məni
bir dünyaya düşsəm, daha heyrətlən- qucağına alıb yuxarı qaldırdı. Dedi ki, biz
məyə gücüm qalmayacaq. uçmağa başlayırıq, ulduzlara baxmağa
gedirik. Dedi ki, göyün ənginliyində, geniş
Bir neçə gün qabaq kompüter oyu- fəzada uçacağıq, ona görə qalın geyin-
nunda səninlə düz iki saatı necə əritdi- məliyəm, çünki oralar dəhşətli dərəcədə
yimiz yaxşı yadımdadır. Yəqin, bu oyun soyuqdur. Atam mənə ulduzları göstərmək
məni səndən çox əyləndirirdi, çünki istəyirdi. Deyirdi, belə imkan bir də ələ
qara-qura fikirlərdən yayınmaq istə- düşməyəcək, bu fürsətdən istifadə etmə-
yirdim. Amma biz hər dəfə «öləndə» liyik.
boş çöllük peyda olur və oyuna təzədən
başlayırdıq. Kim deyə bilər ki, bizim Atamın xəstə olduğunu bilirdim! Amma
ruhlarımız üçün də belə bir «təmiz çöl- özü bilmirdi ki, mənim bundan xəbərim
lük» mövcud deyil? Mən buna inan- var.Bu sirri mənə anam açmışdı, demişdi,
mıram. Düz sözümdür, inanmıram. atan xəstəxanada yatmalı olacaq, buna
Amma xam xəyalın öz adı var. Biz ona görə də kefi yoxdur, qəmgindir. Anam
«ümid» deyirik. bunu, deyəsən, elə həmin axşam demişdi.
Bəlkə, gecə məni yuxudan oyadan da
MӘN TERRASDAKI O CECӘNİ YAXŞI məhz bu fikir olmuşdu, yəqin, buna görə
XATIRLAYIRDIM! yuxum qaçmışdı, yata bilmirdim.
O gecə mənim beynimdə möhkəm İndi atamla terrasda oturub, kosmik
oturmuşdu. Ürəyimə həkk olunmuşdu. uçuşa yollandığımız həmin gecəni yada
İndi bu barədə oxuyanda bir neçə dəfə salıram. Deyəsən, atamın bizi tərk edə-
canımdan üşütmə keçdi, tüklərim biz-biz cəyini başa düşmüşdüm, o da bizdən
oldu. ayrılandan sonra gedəcəyi yerləri mənə
göstərmək istəyirdi.
İndiyədək sanki heç nəyi xatırlamırdım,
heç nə yadımda deyildi və bunu oxuma- Və onda, kosmosda birgə uçuşumuz
saydım, yəqin, o aylı gecəni heç vaxt vaxtı – bu haqda yazanda tüklərim biz-
xatırlaya bilməyəcəkdim. Amma indi hamısı biz olur – atam qəfildən ağladı. Niyə
yadıma düşdü, özü də tam dəqiqliyi ilə ağladığını yaxşı başa düşürdüm, amma
yadıma düşdü. VӘ BӘLKӘ, ATAM mənim başa düşdüyümü o bilmirdi. Buna
BARӘDӘ MӘNİM YEGANӘ GERÇӘK görə atama heç nə demədim. Siçovul
XATİRӘM DӘ ELӘ BUDUR. kimi sakitcə oturub səsimi çıxarmırdım,
nə barədəsə danışmaq təhlükəli idi.
Fellstölendə onun necə olduğu
yadımda deyil. Beynimi nə qədər gücə Həmin gecədən etibarən onu da yaxşı
salsam da, Soqnsvann gölünün ətrafındakı bilmişəm ki, ulduzlara güvənmək olmaz.
Әn azından, onlar bizi heç nədən qoruya
