Page 17 - "Xəzər" 2017
P. 17
arsan. Səninlə rastlaşmaq üçün də- İspaniyada oxumağa hazırlaşırdım, 17
fələrlə ora getdim. Ayrı yerlərdə də buna görə də, sərbəst olmalıydım. İki 2017
olurdum. Klyöverveyendə də olurdum, adamın iş-gücü bir-birini axtarmaqla
Hümleveyendə də. Bir dəfə evinizə də keçirsə, onların hərdənbir rastlaşma- Yusteyn Qorder. Portağal Qız
baş çəkdim. Qapı açılanda gəldiyimə sında təəccüblü şey yoxdur».
peşman oldum, amma daha gec idi.
Uşaqlıqda gördüyüm köhnə yerlərdən Mövzunu dəyişdim. Elə bil məkanı
ağlıma gələn nəsə bir şey uydurdum. da dəyişdim.
Öz adımı deyə bilməzdim, desəydim, o
saat tanıyardılar. Valideynlərin məni «Sən əvvəllər də kilsə ibadətində
içəri dəvət etdilər, tələsdiyimi bəhanə olmusan?» – soruşdum.
gətirdim. Dedim, Sevilyada təsviri sə-
nət məktəbinə qəbul olunmuşam». O, qətiyyətlə başını buladı: «Heç
vaxt. Bəs sən?»
Bunun düz olduğuna inanmaq çətin
idi. «Onlar mənə bu barədə heç nə Mən də başımı buladım.
deməyiblər», – dilimi sürüdüm. «Həmin gün ikisaatlıq ibadət vaxtı
da kilsəyə baş çəkmişdim. Sonra küçə-
İndi onun dodaqlarında sirli bir tə- də dolaşıb növbəti ibadəti gözlədim.
bəssüm vardı, lap elə bil Mona Lizaya Bu dəfə sən artıq gəlməliydin. Axı Milad
oxşadı. Yəqin, ona görə ki, təsviri sənət başlanırdı, həm də mən ölkədən get-
məktəbi yadımdan çıxmırdı. məyə hazırlaşırdım».
Deyəsən, xeyli susduq. Amma bir
«Valideynlərindən xahiş etdim ki, məsələ vardı ki, ona mütləq qayıtma-
gəlişim barədə sənə heç nə deməsinlər. lıydım. Soruşdum: «Deməli, «Toyota»-
Bundan ötrü hələ nəsə ağlabatan bir dakı Mogens deyildi?»
şey də uydurmalı oldum…» «Yox», – dedi.
«Bəs onda kim idi?»
Eşitdiyimə mat qaldım. Cəmisi bir Cavab ləngidi.
neçə gün əvvəl Sevilyadan göndərilən «Heç kim», – handan-hana dilləndi.
açıqçanı valideynlərimə göstərmişdim, «Heç kim?» – təkrar soruşdum.
üstlərinə cumub demişdim ki, evləni- «Köhnə məhəbbət kimi bir şey. Gim-
rəm. Biletpulunu niyə belə tez, belə naziyada eyni sinifdə oxumuşduq».
həvəslə vermələri mənə yalnız indi çat- Yəqin, mən gülümsədim. Çünki o
dı. Onlar heç soruşmadılar ki, cəmisi dedi: «Yan Ulav, bir-birimizin keçmişi
bir-iki dəfə Osloda rastlaşdığım qızın bizə aid deyil. Başlıca məsələ budur
ardınca semestrin ortasında durub Se- ki, bizim ortaq gələcəyimiz varmı?»
vilyaya yollanmaq nə qədər ağıllı qə- Bu yerdə ədəbsizliyi özümə rəva
rardır? gördüm; bunun ucbatından az qala or-
taq gələcəyə inamdan məhrum olacaq-
Portağal Qız sözünə davam elədi: dıq. Dedim: «To be two or not to be
«Böyük şəhərdə kimisə tapmaq çətin two? That is the question.»1
işdir. Xüsusən də əgər həmin adama Məncə, sözlərim ona bir qədər səfeh
təsadüfən küçədə rast gəlmisənsə və göründü. Təəssüratı yumşaltmaq üçün
onu tapmağı ürəkdən istəyirsənsə. başqa şeydən danışdım. «Bəs bu
Amma çox vaxt elə bu lazımdır. Mən portağallar nə məsələdir? O qədər
1«Olum, ya ölüm? Budur məsələ.» – Şeksprin «Hamlet» əsərindən
fələrlə ora getdim. Ayrı yerlərdə də buna görə də, sərbəst olmalıydım. İki 2017
olurdum. Klyöverveyendə də olurdum, adamın iş-gücü bir-birini axtarmaqla
Hümleveyendə də. Bir dəfə evinizə də keçirsə, onların hərdənbir rastlaşma- Yusteyn Qorder. Portağal Qız
baş çəkdim. Qapı açılanda gəldiyimə sında təəccüblü şey yoxdur».
peşman oldum, amma daha gec idi.
Uşaqlıqda gördüyüm köhnə yerlərdən Mövzunu dəyişdim. Elə bil məkanı
ağlıma gələn nəsə bir şey uydurdum. da dəyişdim.
Öz adımı deyə bilməzdim, desəydim, o
saat tanıyardılar. Valideynlərin məni «Sən əvvəllər də kilsə ibadətində
içəri dəvət etdilər, tələsdiyimi bəhanə olmusan?» – soruşdum.
gətirdim. Dedim, Sevilyada təsviri sə-
nət məktəbinə qəbul olunmuşam». O, qətiyyətlə başını buladı: «Heç
vaxt. Bəs sən?»
Bunun düz olduğuna inanmaq çətin
idi. «Onlar mənə bu barədə heç nə Mən də başımı buladım.
deməyiblər», – dilimi sürüdüm. «Həmin gün ikisaatlıq ibadət vaxtı
da kilsəyə baş çəkmişdim. Sonra küçə-
İndi onun dodaqlarında sirli bir tə- də dolaşıb növbəti ibadəti gözlədim.
bəssüm vardı, lap elə bil Mona Lizaya Bu dəfə sən artıq gəlməliydin. Axı Milad
oxşadı. Yəqin, ona görə ki, təsviri sənət başlanırdı, həm də mən ölkədən get-
məktəbi yadımdan çıxmırdı. məyə hazırlaşırdım».
Deyəsən, xeyli susduq. Amma bir
«Valideynlərindən xahiş etdim ki, məsələ vardı ki, ona mütləq qayıtma-
gəlişim barədə sənə heç nə deməsinlər. lıydım. Soruşdum: «Deməli, «Toyota»-
Bundan ötrü hələ nəsə ağlabatan bir dakı Mogens deyildi?»
şey də uydurmalı oldum…» «Yox», – dedi.
«Bəs onda kim idi?»
Eşitdiyimə mat qaldım. Cəmisi bir Cavab ləngidi.
neçə gün əvvəl Sevilyadan göndərilən «Heç kim», – handan-hana dilləndi.
açıqçanı valideynlərimə göstərmişdim, «Heç kim?» – təkrar soruşdum.
üstlərinə cumub demişdim ki, evləni- «Köhnə məhəbbət kimi bir şey. Gim-
rəm. Biletpulunu niyə belə tez, belə naziyada eyni sinifdə oxumuşduq».
həvəslə vermələri mənə yalnız indi çat- Yəqin, mən gülümsədim. Çünki o
dı. Onlar heç soruşmadılar ki, cəmisi dedi: «Yan Ulav, bir-birimizin keçmişi
bir-iki dəfə Osloda rastlaşdığım qızın bizə aid deyil. Başlıca məsələ budur
ardınca semestrin ortasında durub Se- ki, bizim ortaq gələcəyimiz varmı?»
vilyaya yollanmaq nə qədər ağıllı qə- Bu yerdə ədəbsizliyi özümə rəva
rardır? gördüm; bunun ucbatından az qala or-
taq gələcəyə inamdan məhrum olacaq-
Portağal Qız sözünə davam elədi: dıq. Dedim: «To be two or not to be
«Böyük şəhərdə kimisə tapmaq çətin two? That is the question.»1
işdir. Xüsusən də əgər həmin adama Məncə, sözlərim ona bir qədər səfeh
təsadüfən küçədə rast gəlmisənsə və göründü. Təəssüratı yumşaltmaq üçün
onu tapmağı ürəkdən istəyirsənsə. başqa şeydən danışdım. «Bəs bu
Amma çox vaxt elə bu lazımdır. Mən portağallar nə məsələdir? O qədər
1«Olum, ya ölüm? Budur məsələ.» – Şeksprin «Hamlet» əsərindən
