Page 13 - "Xəzər" 2017
P. 13
lmündən azad eləyənəcən Zoluşkanın Portağal Qız masa arxasında mə- 13
külünü təmizlədiyi sobaya. «Onlar» nimlə üzbəüz oturub, əlini əlimin üstünə 2017
dedim, çünki məni birinci Portağal Qız qoyub mehribancasına üzümə gülüm-
yox, saqqallı cavan gördü. (Georq, sən səyir; bir az məzəli, amma mehriban- Yusteyn Qorder. Portağal Qız
nəsə başa düşürsən? Özüm heç nə casına.
başa düşmürəm.) O, Portağal Qızın
əlindən yapışıb məni nişan verir, özü «Sən dözmədin, – deyir, – məni
də elə qışqırırdı ki, səsi bütün meydana gözləməyi bacarmadın!»
yayılırdı: «Yan Ulav! Yan Ulav!» Ləh-
cəsindən danimarkalı olduğunu kəs- «Bacarmadım, – deyirəm, – çünki
dirsəm də, qabaqlar onu heç vaxt gör- qəlbim qan ağlayır».
məmişdim.
Görürəm, hələ də gülümsəyir. Mən
Bunlar bir anın içərisində baş verdi, də gülümsəməyə çalışıram, amma alın-
amma çalış, bunu təsəvvür edəsən: mır.
Portağal Qız məni ağacın altında görür;
gözünü üzümə zilləyib meydanın tən «Belə çıxır ki, şərti pozmuşam», –
ortasındakı iri fəvvarənin böyründə əlavə edirəm.
donub-qalır. Deyəsən, donun açılması
uzun çəkir – bir, ya iki saat bundan Bir müddət fikrə gedib, sonra deyir:
xilas ola bilmir. Lakin özünə gəlir, həm «Bəzən həyat bizi gözləməyə məcbur
də çox tez. Eynən nağıldakı kimi: Yatmış edir. Mən sənə yazmışdım. İstəyirdim,
Gözəl yüz il yuxuda olmuşdu, oyananda bir az da gözləməyə gücün çatsın».
isə elə bilirdi, bir dəqiqə bundan əvvəl
yuxulayıb. Çiyinlərim əsir.
«Deməli, mən uduzmuşam», –
Tez üstümə qaçır, boynumu qucaq- deyirəm.
layıb, danimarkalının dediyini qulağıma «Hər halda, sözə baxmadın, – zorla
dönə-dönə pıçıldayır: «Yan Ulav!», «Yan gülümsəyir. – Amma ola bilər, hələ nə-
Ulav!», «Yan Ulav!» Sonra danimarka- yisə xilas etmək mümkündür».
lının növbəsi çatır. Köntöy addımlarla «Nə şəkildə?»
masaya yaxınlaşır, qüvvətli əlini mənə «Şərtlər hamısı öz qüvvəsində qalır.
uzadıb sevincək səslə deyir: «Səni sağ- Məsələ sənin səbrinin çatıb-çatmaya-
salamat gördüyümə şadam, Yan Ulav!» cağındadı?»
«Başa düşmürəm», – deyirəm.
Portağal Qız artıq masanın arxasında Ehmalca əlimi sıxır.
oturub, gənc oğlan isə əlini onun çiy– «Nəyi başa düşmürsən, Yan Ulav? –
üçüncüyəm». Bu sözləri deyə-deyə pıçıltıyla soruşur; sanki danışmır, sa-
dala çəkilib bizə əl yellədir, geri dönüb dəcə köks ötürür.
ağır addımlarla meydandan keçir. Nə- «Qaydaları, – deyirəm. – Mən
hayət, gözdən itir. Biz ondan ayrılırıq. qaydaları başa düşmürəm».
Xeyirxah mələklər hazırda mənim tə- Və aramızda uzun söhbət başlanır.
rəfimdədir. Georq! Bizim həmin axşam, həmin
gecə danışdığımız bütün sözləri təkrar
sənə yazmağa lüzum yoxdur, heç
hamısını xatırlaya da bilmərəm. Həm
də yaxşı bilirəm ki, bu dəqiqə dilinin
ucunda mənə çoxlu sualların var, sən
bu suallara tez cavab almaq istərdin.
külünü təmizlədiyi sobaya. «Onlar» nimlə üzbəüz oturub, əlini əlimin üstünə 2017
dedim, çünki məni birinci Portağal Qız qoyub mehribancasına üzümə gülüm-
yox, saqqallı cavan gördü. (Georq, sən səyir; bir az məzəli, amma mehriban- Yusteyn Qorder. Portağal Qız
nəsə başa düşürsən? Özüm heç nə casına.
başa düşmürəm.) O, Portağal Qızın
əlindən yapışıb məni nişan verir, özü «Sən dözmədin, – deyir, – məni
də elə qışqırırdı ki, səsi bütün meydana gözləməyi bacarmadın!»
yayılırdı: «Yan Ulav! Yan Ulav!» Ləh-
cəsindən danimarkalı olduğunu kəs- «Bacarmadım, – deyirəm, – çünki
dirsəm də, qabaqlar onu heç vaxt gör- qəlbim qan ağlayır».
məmişdim.
Görürəm, hələ də gülümsəyir. Mən
Bunlar bir anın içərisində baş verdi, də gülümsəməyə çalışıram, amma alın-
amma çalış, bunu təsəvvür edəsən: mır.
Portağal Qız məni ağacın altında görür;
gözünü üzümə zilləyib meydanın tən «Belə çıxır ki, şərti pozmuşam», –
ortasındakı iri fəvvarənin böyründə əlavə edirəm.
donub-qalır. Deyəsən, donun açılması
uzun çəkir – bir, ya iki saat bundan Bir müddət fikrə gedib, sonra deyir:
xilas ola bilmir. Lakin özünə gəlir, həm «Bəzən həyat bizi gözləməyə məcbur
də çox tez. Eynən nağıldakı kimi: Yatmış edir. Mən sənə yazmışdım. İstəyirdim,
Gözəl yüz il yuxuda olmuşdu, oyananda bir az da gözləməyə gücün çatsın».
isə elə bilirdi, bir dəqiqə bundan əvvəl
yuxulayıb. Çiyinlərim əsir.
«Deməli, mən uduzmuşam», –
Tez üstümə qaçır, boynumu qucaq- deyirəm.
layıb, danimarkalının dediyini qulağıma «Hər halda, sözə baxmadın, – zorla
dönə-dönə pıçıldayır: «Yan Ulav!», «Yan gülümsəyir. – Amma ola bilər, hələ nə-
Ulav!», «Yan Ulav!» Sonra danimarka- yisə xilas etmək mümkündür».
lının növbəsi çatır. Köntöy addımlarla «Nə şəkildə?»
masaya yaxınlaşır, qüvvətli əlini mənə «Şərtlər hamısı öz qüvvəsində qalır.
uzadıb sevincək səslə deyir: «Səni sağ- Məsələ sənin səbrinin çatıb-çatmaya-
salamat gördüyümə şadam, Yan Ulav!» cağındadı?»
«Başa düşmürəm», – deyirəm.
Portağal Qız artıq masanın arxasında Ehmalca əlimi sıxır.
oturub, gənc oğlan isə əlini onun çiy– «Nəyi başa düşmürsən, Yan Ulav? –
üçüncüyəm». Bu sözləri deyə-deyə pıçıltıyla soruşur; sanki danışmır, sa-
dala çəkilib bizə əl yellədir, geri dönüb dəcə köks ötürür.
ağır addımlarla meydandan keçir. Nə- «Qaydaları, – deyirəm. – Mən
hayət, gözdən itir. Biz ondan ayrılırıq. qaydaları başa düşmürəm».
Xeyirxah mələklər hazırda mənim tə- Və aramızda uzun söhbət başlanır.
rəfimdədir. Georq! Bizim həmin axşam, həmin
gecə danışdığımız bütün sözləri təkrar
sənə yazmağa lüzum yoxdur, heç
hamısını xatırlaya da bilmərəm. Həm
də yaxşı bilirəm ki, bu dəqiqə dilinin
ucunda mənə çoxlu sualların var, sən
bu suallara tez cavab almaq istərdin.
