Page 126 - "Xəzər" 2017

mişəkindən bərk öpdü. Deyəsən, başını – Həə, həkim, sizin ixtiyarınızdayam.

anasının çiyninə bu cür ağır endirməsinin – Әllərinin hər ikisini ona uzadıb azacıq

səbəbini də anladı. Uşaqlıq dövrü keçən- yana çəkildi ki, o da taxtda otura bilsin. –

dən sonra oğlunun yaralarını hissiyyatıy- Bu kresloda oturmayın, sınıqdı. Siz ki bi-

la görməyi vərdiş etmişdi. Onları bu dünya- lirsiz, bu evdə təmtəraqla kasıblıq qoşa-

da yeganə varlıq – o yaraları vuran adam dı.

sağalda bilərdi. Uzun illər cavabsız qalan Viktor Larusselin Mariya Krossu məs-

münasibətinə görə əzab çəkən arvadı isə kunlaşdırdığı şəhərkənarı evə gələndə

ehtimal edirdi ki, onun ağrıları ruhi deyil, həmişə xalçaların yırtıqlarına ilişib büdrə-

cismanidir. Hər dəfə əriylə üz-üzə əylə- yirdi, pərdələrdəsə dəliklər vardı. Mariya

şəndə kədərli sifətinə əlləriylə dayaq ve- susurdu, ancaq həkim söhbəti söz verdi-
yi etirafa gətirib çıxarsın deyə, taxtın
rib inadla təkrarlayırdı:
– Hamımız bu fikirdəyik ki, özünü üstündəki güzgünü çıxarmaq lazım idi.
Bu güzgüdə onun, demək olar, saqqal
Dülaka göstərməlisən.
– Dülak mənim bildiklərimdən əlavə basmış sifəti, mikroskopun korladığı qan-
la dolu gözləri, alnı və ordinaturaya müsa-
heç nə deməyəcək.
– Sən özünü necə müayinə edə bilər- biqədə qalib gəldiyi vaxtdan dazlaşmış
126 başı görünürdü. Bununla belə, xoşbəxtli-

sən axı?!
2017 Həkim cavab vermədi, həyəcanla döyü- yi dadmaq istəyirdi. Taxtdan sallanıb az
qala xalçaya toxunan gözəl əldən yapı-
nən ürəyinin səsinə qulaq asdı. Sanki şıb yavaşca dedi:
ürəyi kiminsə ovcundaydı və onu yüngülcə
sıxcalayırdı. Ah, əlbəttə, öz sinəsindən – Mariya...
qopan bu çırpıntıları pasiyentinin nəbzin- O, həkimə etibar etdiyinə görə əlini
çəkmədi.
dən daha yaxşı saya bilərdi. Bunlar Mari-
– Yox, həkim, hərarətim yoxdu, – dedi
yaya təslim olduğu oyunun həyəcanın- və ancaq özü haqda danışmağa öyrən-
dan doğan ürək döyüntüləriydi.
cəli olduğu üçün əlavə etdi: – Mən elə bir
Həkim yenə də onun yanına son ge- iş görmüşəm ki, dostum, yəqin, bəyənə-
dişindəki təəssüratların təlaşı içindəydi... cəksiz. Cənab Larusselə dedim ki, daha
Kareti Talans kilsəsi önündə saxladı və mənə fayton lazım deyil, onu da, atları da
Fransua Moriak. Sevgi səhrası gölməçələri bərq vuran küçəylə piyada satıb Firmenayla haqq-hesab çəksin. Siz
getdi. Alatoranlıq elə tez düşdü ki, qapı- onun necə adam olduğunu bilirsiz axı,
dan keçəndə hava artıq qaralmışdı. Xiya- nəcib niyyətləri anlaya bilmir. Qəhqəhə

banın sonunda, alçaq tikilinin birinci mər- çəkib dedi ki, bir neçə günlük şıltaqlığa

təbəsinin pəncərəsində qırmızımtıl işıq görə burada hər şeyi alt-üst etməyə ehti-

saçan fənər yanırdı. yac yoxdu. Mənsə dediyimdə israrlıyam,

Həkim zəngi basmadı, xidmətçilərdən bundan sonra istənilən havada ancaq

heç biri qarşılamağa çıxmadı və onu ye- tramvayla gedəcəyəm. Elə bu gün qəbi-

mək otağından keçirib aparmadı. Qapını ristanlıqdan qayıdanda da minmişdim. Elə

döymədən qonaq otağına girdi. Taxtda bilirdim, ürəyinizcə olacaq. Oğlumun ru-

uzanıb kitab oxuyan Mariya ayağa dur- hu qarşısında başım o qədər də aşağı

madı, hətta bir neçə saniyə oxumağa da- deyil. Özümü daha az... məşuqə sayı-

vam etdi və yalnız bundan sonra dedi: ram.