Page 119 - "Xəzər" 2017
P. 119
an xanım Kurrej şəhadət barmağıyla qocalmadığını demək olmazdı, hərçənd 119
yuxarını göstərib: indi saçlarını qısaltmışdı və bəzək-düzə- 2017
yi də bu qışın dəbinə uyğun idi. Sanki
– Tanrının cəzasıdı! – dedi. bütün siması 19...-ci ildəki dəbin əlamət- Fransua Moriak. Sevgi səhrası
Həkim kətili gurultuyla kənara çəkdi. lərini qoruyub saxlayırdı. Mariya on beş il
Jurnalı cibinə qoyub, səssizcə qapıya sa- öncə çiçəkləmiş, indi isə asta-asta solan
rı yönəldi, addımlarını ləngitməyə çalışsa gəncliyindəydi. O, artıq cavan deyildi. Kir-
da, susub durmuş ailə üzvləri onun pillə- pikləri yenə də o zamankı kimi titrək idi.
kənləri iki-iki çıxdığını eşitdi. Bir vaxtlar Raymona: «Gözlərimiz, bacı-
«Mən nə dedim axı?» – Xanım Kurrej qardaş gözləri kimi bir-birinə oxşayır», –
lal bir sualla qayınanasına, gənc cütlüyə, demişdi.
uşaqlara və xidmətçiyə baxdı.
Hamı susmuşdu, təkcə çəngəl-bıça- ***
ğın cingiltisi, bir də Madlenanın səsi gəlir- Raymon xatırlayır ki, atasının masa-
di: nın arxasından qalxıb nümayişkaranə şə-
– Çörəyi qoparıb korlama... O sümük- kildə getdiyinin səhərisi günü tezdən, ye-
dən əl çək... mək otağında oturub qəhvə içərkən bağa
Xanım Kurrej qayınanasına diqqətlə sarı baxan pəncərə açıq olduğundan, sə-
baxıb dedi: hərin rütubətindən yüngülcə üşənirdi. Tə-
– Bu, xəstəlikdi. zəcə üyüdülmüş qəhvənin qoxusu evə
Amma burnu az qala boşqabına girən yayılmışdı. Xiyabanın çınqılı həkimin ka-
qarı sanki heç nə eşitmədi. Raymon uca- retinin təkərləri altında xırçıldadı. Həkim
dan qəhqəhə çəkdi. o səhər gecikmişdi. Bənövşəyi xalatlı, ge-
– Çıx, çöldə gül. Sakitləşəndə gələr- cə saçları yaprıxmış xanım Kurrej oğlu-
sən. nun alnından öpdü, o isə soyuqqanlıqla
Raymon salfeti tulladı. Bağçada bir səhər yeməyinə davam etdi.
rahatlıq vardı! Hə, yəqin, yazın sonlarıy- – Atan hələ düşməyib?
dı. Xatırlayır ki, havada odun böcəkləri Xanım Kurrej dedi ki, poçtla göndər-
səs-küylə uçuşurdu və çərəz kimi süfrə- məsi üçün atasına məktub vermək istə-
yə çiyələk vermişdilər. O, çəmənliyin or- yir. Ancaq Raymon onun belə tezdən pey-
tasında, hələ aşıb-daşdığını heç kimin da olmasının səbəbini anladı. Bir damın
görmədiyi fəvvarənin kənarında, ilıq da- altında yaşayan ailə üzvləri biri-birinə qa-
şın üstə oturdu. İkinci mərtəbədə atası- palı olsalar da, sirlərini asanlıqla duya bi-
nın kölgəsi pəncərədən pəncərəyə adla- lirlər. Qayınana gəlini barədə deyirdi: «O,
yırdı. Kilsə zəngləri Bodronun ətrafına ya- mənə heç vaxt heç nə deməsə də, iç
ğışdan sonra çökmüş tozlu və bürkülü to- üzünü görə bilirəm». Hər biri hesab edir-
ranlıqda aramla eşidilirdi. Bu zəng o vaxt di ki, digərinin iç üzünü görə bilsə də, özü
Raymonun yaxınlığında oturmuş, əlini görünməz, qapalı qalır. Raymon anası-
uzatsa, toxuna biləcək bu qadının ölmüş nın bura niyə gəldiyini ehtimal edirdi: «Onu
uşağı üçün çalınırdı. ələ almaq istəyir». Dünənkinə oxşar ha-
Mariya Kross şampan şərabını içərək disələrdən sonra xanım Kurrej həmişə
ürəklə Raymona baxmağa başladı, sanki ərinin həndəvərində dolanır, onun rəğbə-
artıq tanınacağından çəkinmirdi. Onun
yuxarını göstərib: indi saçlarını qısaltmışdı və bəzək-düzə- 2017
yi də bu qışın dəbinə uyğun idi. Sanki
– Tanrının cəzasıdı! – dedi. bütün siması 19...-ci ildəki dəbin əlamət- Fransua Moriak. Sevgi səhrası
Həkim kətili gurultuyla kənara çəkdi. lərini qoruyub saxlayırdı. Mariya on beş il
Jurnalı cibinə qoyub, səssizcə qapıya sa- öncə çiçəkləmiş, indi isə asta-asta solan
rı yönəldi, addımlarını ləngitməyə çalışsa gəncliyindəydi. O, artıq cavan deyildi. Kir-
da, susub durmuş ailə üzvləri onun pillə- pikləri yenə də o zamankı kimi titrək idi.
kənləri iki-iki çıxdığını eşitdi. Bir vaxtlar Raymona: «Gözlərimiz, bacı-
«Mən nə dedim axı?» – Xanım Kurrej qardaş gözləri kimi bir-birinə oxşayır», –
lal bir sualla qayınanasına, gənc cütlüyə, demişdi.
uşaqlara və xidmətçiyə baxdı.
Hamı susmuşdu, təkcə çəngəl-bıça- ***
ğın cingiltisi, bir də Madlenanın səsi gəlir- Raymon xatırlayır ki, atasının masa-
di: nın arxasından qalxıb nümayişkaranə şə-
– Çörəyi qoparıb korlama... O sümük- kildə getdiyinin səhərisi günü tezdən, ye-
dən əl çək... mək otağında oturub qəhvə içərkən bağa
Xanım Kurrej qayınanasına diqqətlə sarı baxan pəncərə açıq olduğundan, sə-
baxıb dedi: hərin rütubətindən yüngülcə üşənirdi. Tə-
– Bu, xəstəlikdi. zəcə üyüdülmüş qəhvənin qoxusu evə
Amma burnu az qala boşqabına girən yayılmışdı. Xiyabanın çınqılı həkimin ka-
qarı sanki heç nə eşitmədi. Raymon uca- retinin təkərləri altında xırçıldadı. Həkim
dan qəhqəhə çəkdi. o səhər gecikmişdi. Bənövşəyi xalatlı, ge-
– Çıx, çöldə gül. Sakitləşəndə gələr- cə saçları yaprıxmış xanım Kurrej oğlu-
sən. nun alnından öpdü, o isə soyuqqanlıqla
Raymon salfeti tulladı. Bağçada bir səhər yeməyinə davam etdi.
rahatlıq vardı! Hə, yəqin, yazın sonlarıy- – Atan hələ düşməyib?
dı. Xatırlayır ki, havada odun böcəkləri Xanım Kurrej dedi ki, poçtla göndər-
səs-küylə uçuşurdu və çərəz kimi süfrə- məsi üçün atasına məktub vermək istə-
yə çiyələk vermişdilər. O, çəmənliyin or- yir. Ancaq Raymon onun belə tezdən pey-
tasında, hələ aşıb-daşdığını heç kimin da olmasının səbəbini anladı. Bir damın
görmədiyi fəvvarənin kənarında, ilıq da- altında yaşayan ailə üzvləri biri-birinə qa-
şın üstə oturdu. İkinci mərtəbədə atası- palı olsalar da, sirlərini asanlıqla duya bi-
nın kölgəsi pəncərədən pəncərəyə adla- lirlər. Qayınana gəlini barədə deyirdi: «O,
yırdı. Kilsə zəngləri Bodronun ətrafına ya- mənə heç vaxt heç nə deməsə də, iç
ğışdan sonra çökmüş tozlu və bürkülü to- üzünü görə bilirəm». Hər biri hesab edir-
ranlıqda aramla eşidilirdi. Bu zəng o vaxt di ki, digərinin iç üzünü görə bilsə də, özü
Raymonun yaxınlığında oturmuş, əlini görünməz, qapalı qalır. Raymon anası-
uzatsa, toxuna biləcək bu qadının ölmüş nın bura niyə gəldiyini ehtimal edirdi: «Onu
uşağı üçün çalınırdı. ələ almaq istəyir». Dünənkinə oxşar ha-
Mariya Kross şampan şərabını içərək disələrdən sonra xanım Kurrej həmişə
ürəklə Raymona baxmağa başladı, sanki ərinin həndəvərində dolanır, onun rəğbə-
artıq tanınacağından çəkinmirdi. Onun
