Page 618 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 618

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû


                        Dәrbari-şahinin qapısında fәrraşlar Yusif Sәrracı atdan düşürdülәr.
                    Mollabaşı vә sәrdar Zaman xan qolundan yapışıb kәmali-tәzim ilә imarәtin
                    otağına daxil etdilәr vә sәltәnәt tәxtinin üstündә oturtdular. Әrkani-dövlәt,
                    ülәma vә sadat, әyan vә әşraf vә әrbabi-mәnasib otağın qabağında sәf çәkib
                    әl-әl üstә durdular. Mollabaşı dua oxuyub taci-sәltәnәti qoydu Yusif Sәrracın
                    başına, şәmşir vә kәmәri-mürәssәini bağladı belinә, cәvahir bazubәndlәri
                    asdı qollarından, mükәllәl toppuzu verdi әlinә, genә bir dua oxuyub, üzün
                    xәlqә tutub dedi:
                        – Mübarәkbad edin!
                        Mübarәkbad sәdası xalqdan asimanә bülәnd oldu vә bargahın imarәt -
                    lәrindәn әksi tәkrar tapdı. Kәrrәnayi-şadiyanә başlandı çalınmağa. Bu halda
                    sәrayi-şahidәn göyә bir fişәng buraxdılar. Bu әlamәtә görә, şәhәrdәn xaric
                    qәlә toplarından yüz on tir şәnlik topu atdılar.
                        Әgәrçi Sәdi vә hafizdәn sonra İranda şeir qayәtdә tәnәzzülә düşüb
               42
                    şüәranın әşarı küllәn bimәzmun vә mәhz puç lәffazlıq olmuşdu, amma genә
                    әlhәmdü-lillah o halda bir neçә nәfәr sahibi-cövhәr şair peyda oldu ki,
                    bәdahәtәn cülusi-hümayun üçün qәsaidi-qәrra inşa edib, Yusif şahın tәxtә
                    çıxmağını tәrif vә özünü hikmәtdә – Süleymana, sәxavәtdә – Hatәmә,
                    şücaәtdә – Rüstәmә, qüdrәtdә – qәza vә qәdәrә tәşbeh elәyib nәzәrdәn
                    keçirdilәr vә tarixi-cülusunu nüktәsәn-cani-Qәzvin belә tapdılar:

                               “Şahi-xu ban nәbud Yusifi-ma,
                               Leyk u şahi-mülki-İran şod”. 1

                        Elә ki bu әmal tamam oldu, mollabaşı xalqa elan etdi ki:
                        – Mürәxxәssiniz!
                        Hamı dәrbari-şahidәn çıxdı, ancaq Yusif şah qaldı tәxtin üstündә,
                    qabağında xacә Mübarәk, başqa bir neçә xacә ilә vә Әzim bәy pişxidmәtbaşı
                    vә bir neçә pişxidmәt vә otaqdan dişrә fәrraşlar.
                        Yusif şah tәhәyyür alәmindә fikrә piçidә oldu. Bir neçә dәqiqәdәn
                    sonra xacә Mübarәkә üzün tutub soruşdu:
                        – Siz kimsiniz?
                        Xacә Mübarәk cavab verdi ki:
                        – Biz sizin çakәrani-müxlisiniz; xacәgani-hәrәmik, mәn buların
                    böyüyü vә bular da mәnim zirdәstlәrimdirlәr.
                        Sonra pişxidmәtlәrә üzün çevirib soruşdu ki:



                    1  Bizim Yusif gö  zәl lәrin şahı deyildi,
                     Amma İran mülkünün şahı oldu.
   613   614   615   616   617   618   619   620   621   622   623