Page 470 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû

Adaşım balabançı kor Әlisәmid

Bir adaşım yaşayır Kürdәmirdә –
Muradxanlı kәndindә.
Gecәyarı ekranda gördüm
“Xәzәr” te.ve.dә.
Әvvәl-әvvәl danışmadı, dinmәdi,
Dizlәrinin üstә
gözlәri yol çәkdi barmaqlarının.
Sonra adamlar yığışıb
könlünü aldılar onun.
Ovutdular…
Çıxartdı mücrüdәn balabanı,
Dedi: – Mәnim işim balabanla,
470 neylәdi, –
Adaşım balabançı kor Әlisәmid.

Sonra gör neylәdi,
Adaşım balabançı kor Әlisәmid.
Qәfil nәfәs verdi balabana,
Sığalladı asta-asta,
bala-bala,
asta çaldı balabanı,
tәlәsdi yavaş-yavaş,
bala-bala.

Dağı arana daşıdı, aranı-dağa,
Anasızın balasını ağlatdı,
balasızın anasını ağlatdı,
Qәribi çağırdı qürbәtdәn
hәsrәti – yola-yolağa.
… Qәfil balabanı qoydu qırağa.

… Ürәyinin işığı üzündә,
üzü nur – üzü pir Әlisәmid.
Çalğı çoxdan qurtarıb.
Nә baxırsan әllәri üzündә

gözlәri barmaqlarının ucunda
Adaşım balabançı kor Әlisәmid.