Page 467 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Baba Vÿçiroüëu

Düz qәddini әyәcәksәn,
“Hayif ondan” deyәcәksәn.
Dizlәrinә döyәcәksәn,
Mәndәn bir dә olmayacaq.

Yatma belә, hәlә oyan,
Getmә belә, hәlә dayan.
Sәni sevәn sәni duyan,
Mәndәn bir dә olmayacaq!!!

Sevirәm de sәn...
467
Alışan od olsun, yanan mәn olum,
Dağlara qış gәlsin, donan mәn olum.
Hәr sözü doğru ol, yalan mәn olum,
Tәkcә gözlәrinlә sevirәm de sәn...

Mәndәn vüqar istә, dağtәk ucalım,
Mәndәn nәğmә istә, könlümü çalım.
Sevmәk hәlә tezsә, istә, qocalım,
Tәkcә gözlәrinlә sevirәm de sәn...

Dağ olub yaşınsan, dumanın olum,
Bu ilk mәhәbbәtә gümanın olum.
Dolanım başına, qurbanın olum,
Tәkcә gözlәrinlә sevirәm de sәn...

Bulaq ol, nәğmәli daşına dönüm,
Ömür ol, yazına-qışına dönüm.
Söz nәyә gәrәkdi, başına dönüm,
Tәkcә gözlәrinlә sevirәm de sәn...

Ömrünә sevgiylә gәlәn mәn olum,
Sәninlә dәrdimi bölәn mәn olum.
Qoy bu sәadәtdәn ölәn mәn olum,
Tәkcә gözlәrinlә sevirәm de sәn!..