Page 214 - "Xəzər"
P. 214
şimalındakı sarayında, vətəninə yaxın yer- Ancaq onu məqsədinə aparan bu hiyləgər
də yaşamağı üstün tutdu. dolanbac yollar qılıncdan etibarlı olsa da,
Alfonso bu barədə heç kimə, heç nə ona çox uzun, cansıxıcı görünürdü. O,
deməsə də, Donna Leonoranın indi Tole- hesabdar yox, əsgər idi və həmişə də
doya niyə gəldiyini yaxşı bilirdi. Yəqin ki, belə qalacaqdı! Həm də, Allahın xristian
Don Manrikonun xahişi ilə gəlmişdi. Baş hökmdarları qarşısında kafirlərə qarşı
nazir, həm də dostu fikirləşmişdi ki, onun mübarizə aparmaq vazifəsi qoyduğu bir
köməyi olmadan kafir İbrahimi sarayda zəmanədə bu daha yaxşı idi.
kansler vəzifəsinə götürməyin vacibliyinə Donna Leonora da öz aləmindəydi.
Alfonsonu inandıra bilməyəcək. Ancaq Don Alfonsonun daxilindəki ziddiyyətləri
özü də həmin dəqiqə başa düşmüşdü ki, üzündən oxuyurdu: gah deyilənləri anlayır,
bu işə getməlidir və Donna Leonoranın onlarla razılaşır, gah da dişlərini qıcadır,
gəlməsinə ehtiyac yoxdu. Bununla belə, özündən çıxırdı. Don Alfonso dövlət xadimi
bu vaxta qədər inad etdiyinə sevinirdi, deyildi və bir kral, kraliça qızı kimi bunu
çünki Donna Leonoranın yanında olması hamıdan yaxşı o bilirdi. Neçə illər idi ki,
ona çox xoş idi. bütün dünya onun valideynlərinin apardığı
214 O necə də gözəl geyinmişdi! Halbuki hiyləgər, cəsarətli siyasətə heyran qalmışdı.
vəfalı Manriko adicə bir məlumat verirdi, Alfonso istəyəndə, çox ağıllı olurdu, ancaq
2016 vəssalam! Donna Leonora həmişə çalışırdı daxilindəki çılğınlıq baş qaldıran kimi
ki, həm cazibədar, həm də şahanə olsun. zəkasının bənd-bərəsini vurub dağıdırdı.
Bu, Alfonsoya bir az gülməli görünsə də, Donna Leonora da onu məhz bu coş-
xoşuna gəlirdi. On beş il əvvəl atası İngilis qunluğuna, çılğınlığına görə sevirdi.
Haynrixin sarayından buraya gəlin köçəndə – Görürsənmi, əlahəzrət, sən də
lap uşağa oxşayırdı. Müharibəsi əskik ol- görürsənmi, Donna?
mayan bu kasıb, amansız Kastiliyada Leonora, – Don Manrike dediklərini
Lion Feyxtvanger. Toledolu yəhudi qız macəraçılığa vaxt qalmasa da, vətəninin yekunlaşdırdı, – o, şərtlərinin heç birində
zərif saray ədalarını qoruyub saxlamışdı. güzəştə getmir, ancaq verdiyi başqa-
Artıq iyirmi doqquz yaşı olmasına bax- larınınkından çoxdur.
mayaraq, bu ağır, dəbdəbəli geyimdə də Don Alfonso qəzəbləndi:
uşağa oxşayırdı. Ucaboylu deyildi, amma – Hələ Kastiliyanı da istəyir! Özü də
sarışın gur saçları onu qamətli göstərirdi. Albaroq kimi!
Qalın, yaraşıqlı qaşlarının altında iri, ağıllı O vaxtlar müqavilə imzalanandan
göy gözləri parıldayırdı. Baxışlarında nəsə sonra hörmət əlaməti kimi üstündə verilən
bir soyuqluq, inamsızlıq duyulsa da, sakit hədiyəyə “Albaroq” deyirdilər.
çöhrəsində dolaşan mübhəm təbəssüm – Xeyr, əlahəzrət, – Don Manriko etiraz
onu istiqanlı, mehriban göstərirdi. etdi. – Bağışla, yadımdan çıxıb demə-
Qoy sevimli Donna Leonorası nə qədər mişəm, Kastilonu hədiyyə kimi istəmir.
istəyir, ona gülsün! Allah Alfonsoya ağıl Satın alır. Min qızıl maravedə...
vermişdi və arvadından da, Bu çox böyük məbləğ idi, belə xarabalıq
qayınatasından da yaxşı başa düşürdü heç onun yarısınada dəyməzdi. Bu
ki, indiki zəmanədə ölkənin iqtisadiyyatı “səxavət”,bu əliaçıqlıq böyük adamlara
hərbi gücündən az əhəmiyyət kəsb eləmir. yaraşardı! Sevilyalı İbrahim kimi bir tacirin
də yaşamağı üstün tutdu. dolanbac yollar qılıncdan etibarlı olsa da,
Alfonso bu barədə heç kimə, heç nə ona çox uzun, cansıxıcı görünürdü. O,
deməsə də, Donna Leonoranın indi Tole- hesabdar yox, əsgər idi və həmişə də
doya niyə gəldiyini yaxşı bilirdi. Yəqin ki, belə qalacaqdı! Həm də, Allahın xristian
Don Manrikonun xahişi ilə gəlmişdi. Baş hökmdarları qarşısında kafirlərə qarşı
nazir, həm də dostu fikirləşmişdi ki, onun mübarizə aparmaq vazifəsi qoyduğu bir
köməyi olmadan kafir İbrahimi sarayda zəmanədə bu daha yaxşı idi.
kansler vəzifəsinə götürməyin vacibliyinə Donna Leonora da öz aləmindəydi.
Alfonsonu inandıra bilməyəcək. Ancaq Don Alfonsonun daxilindəki ziddiyyətləri
özü də həmin dəqiqə başa düşmüşdü ki, üzündən oxuyurdu: gah deyilənləri anlayır,
bu işə getməlidir və Donna Leonoranın onlarla razılaşır, gah da dişlərini qıcadır,
gəlməsinə ehtiyac yoxdu. Bununla belə, özündən çıxırdı. Don Alfonso dövlət xadimi
bu vaxta qədər inad etdiyinə sevinirdi, deyildi və bir kral, kraliça qızı kimi bunu
çünki Donna Leonoranın yanında olması hamıdan yaxşı o bilirdi. Neçə illər idi ki,
ona çox xoş idi. bütün dünya onun valideynlərinin apardığı
214 O necə də gözəl geyinmişdi! Halbuki hiyləgər, cəsarətli siyasətə heyran qalmışdı.
vəfalı Manriko adicə bir məlumat verirdi, Alfonso istəyəndə, çox ağıllı olurdu, ancaq
2016 vəssalam! Donna Leonora həmişə çalışırdı daxilindəki çılğınlıq baş qaldıran kimi
ki, həm cazibədar, həm də şahanə olsun. zəkasının bənd-bərəsini vurub dağıdırdı.
Bu, Alfonsoya bir az gülməli görünsə də, Donna Leonora da onu məhz bu coş-
xoşuna gəlirdi. On beş il əvvəl atası İngilis qunluğuna, çılğınlığına görə sevirdi.
Haynrixin sarayından buraya gəlin köçəndə – Görürsənmi, əlahəzrət, sən də
lap uşağa oxşayırdı. Müharibəsi əskik ol- görürsənmi, Donna?
mayan bu kasıb, amansız Kastiliyada Leonora, – Don Manrike dediklərini
Lion Feyxtvanger. Toledolu yəhudi qız macəraçılığa vaxt qalmasa da, vətəninin yekunlaşdırdı, – o, şərtlərinin heç birində
zərif saray ədalarını qoruyub saxlamışdı. güzəştə getmir, ancaq verdiyi başqa-
Artıq iyirmi doqquz yaşı olmasına bax- larınınkından çoxdur.
mayaraq, bu ağır, dəbdəbəli geyimdə də Don Alfonso qəzəbləndi:
uşağa oxşayırdı. Ucaboylu deyildi, amma – Hələ Kastiliyanı da istəyir! Özü də
sarışın gur saçları onu qamətli göstərirdi. Albaroq kimi!
Qalın, yaraşıqlı qaşlarının altında iri, ağıllı O vaxtlar müqavilə imzalanandan
göy gözləri parıldayırdı. Baxışlarında nəsə sonra hörmət əlaməti kimi üstündə verilən
bir soyuqluq, inamsızlıq duyulsa da, sakit hədiyəyə “Albaroq” deyirdilər.
çöhrəsində dolaşan mübhəm təbəssüm – Xeyr, əlahəzrət, – Don Manriko etiraz
onu istiqanlı, mehriban göstərirdi. etdi. – Bağışla, yadımdan çıxıb demə-
Qoy sevimli Donna Leonorası nə qədər mişəm, Kastilonu hədiyyə kimi istəmir.
istəyir, ona gülsün! Allah Alfonsoya ağıl Satın alır. Min qızıl maravedə...
vermişdi və arvadından da, Bu çox böyük məbləğ idi, belə xarabalıq
qayınatasından da yaxşı başa düşürdü heç onun yarısınada dəyməzdi. Bu
ki, indiki zəmanədə ölkənin iqtisadiyyatı “səxavət”,bu əliaçıqlıq böyük adamlara
hərbi gücündən az əhəmiyyət kəsb eləmir. yaraşardı! Sevilyalı İbrahim kimi bir tacirin
