Page 110 - "Xəzər"
P. 110
bacarmırdım. Qapı döyüləndə öz-özümə Corc getmədi, başını yelləyib amiranə
“yox, yox” deyirdim. Amma hər dəfə də bir tərzdə dedi:
durub qapını açırdım. O, əsl qadın idi. – Axıracan danışın. Sonra nə oldu,
Yetkin, gözəl. O, hər gün yanıma gələndə nə baş verdi? Mən bilmək istəyirəm.
gözümdə daha da ucalırdı. Enok ayağa qalxdı. Pəncərəyə
Enok Robinson gözlərini Corc Villarda yaxınlaşıb, çölə, yağışlı və bomboş küçəyə
zillədi və onun uşaq gözlərinə bənzəyən baxdı. Corc da onun yanına gəldi. İndi
mavi gözləri lampa işığında pəncərənin önündə iki nəfər durmuşdu.
parıldadı.Yenidən bədəni titrəməyə başladı. Ruhən kişi olan hündürboylu cavan oğlan
– Hərdən ürəyim onu lap çox istəyirdi, və üzünü qırışlar basmış ruhən uşaq olan
hərdən də onu görmək belə istəmirdim. qoca kişi. Uşaq səsinə bənzər səs yenidən
Sonra yavaş-yavaş ona evimdəki həmin hekayənin davamını danışmağa başladı:
adamlar haqqında danışmağa başladım. – Mən onu söydüm. Çox pis şeylər
Özümə mane olmağa, susmağa, heç nə dedim. Üstünə qışqırıb dedim ki, getsin,
deməməyə çalışsam da bacarmadım. bir də gəlməsin. İlahi, ona nələr dedim?!
Bəzən elə istəyirdim ki, o çıxıb getsin, bir Әvvəlcə özünü elə göstərdi ki, guya heç
nə başa düşmür. Ayağımı yerə döyə-döyə
110 də heç vaxt qayıtmasın.
Qoca kişi ayağa qalxdı və səsi qışqırmağa, onu söyməyə davam edirdim.
2016 həyəcandan titrədi. Ev az qalırdı mənim səsimdən,
– Onun məni başa düşməsini çox söyüşlərimdən uçub dağılsın. Onu bir də
istəyirdim! İçimdə dəli bir həvəs var idi ki, görmək istəmirdim. Onsuz da bilirdim ki,
ona hər şeyi başa sala bilim, necə böyük, o sözlərdən sonra bir də onu heç vaxt
görə bilməyəcəyəm.
hörmətli adam olduğumu ona deyim. Bir O, biranlıq dayandı, sonra başını
gecə mənim uzun-uzadı söhbətlərimi
dinləyəndən sonra durub getmək istədi. yelləyə-yelləyə sakit və yazıq bir səslə
Mən də hər şeyi korladım. Dalınca qaçıb, dedi:
– Hər şeyi korladım. O, qapını açıb
qapını bağladım. Təzədən danışmağa otaqdan çıxdı. Mənim həyatım da onun
başladım. Onun gözlərində qəribə bir ifadə arxasınca düşüb getdi. Həmin vaxta qədər
var idi. Fikirləşirdim ki, məni başa düşür. otağımda mənimlə yaşayan bütün adamlar
Bəlkə də, əvvəldən məni başa düşürdü. da, elə bil ard-arda düzülüb onun arxasınca
Şervud Anderson. Tənhalıq Yavaş-yavaş əsəbiləşirdim. Dözə bilmirdim, bir-bir otaqdan çıxdılar. O, hamını özü ilə
istəyirdim ki, ona hər şeyi başa salım, apardı, hamı çıxıb getdi. Hamı ona qoşulub
amma başa sala bilmirdim. Heç cür başa getdi. Tək qaldım, tək.
sala bilmirdim. Corc üzünü çevirib, otaqdan çıxdı.
Qoca kişi lampanın yanındakı stulda Qapıya tərəf gedəndə, o qoca və zərif
oturdu. Corc qorxu və təəccüb içində onu səsin ağlamsına-ağlamsına dediyi sözləri
dinləyirdi. hələ də eşidirdi.
– Yaxşı, indi get, cavan oğlan, çıx – Mən burda tənhayam, çox tənha-
get, – qoca dilləndi, – çıx get, qoy tək yam, – o səs deyirdi, – orda, o otaqda
qalım bir az. Elə bilirdim ki, sənə desəm, xoşbəxt idim, orda dostlarım var idi. İndi
bir az rahatlanaram. Amma yanılmışam. tək qalmışam. İndi tənhayam, çox tən-
Dur get, dur. hayam, tənha, tənha, tənha...
“yox, yox” deyirdim. Amma hər dəfə də bir tərzdə dedi:
durub qapını açırdım. O, əsl qadın idi. – Axıracan danışın. Sonra nə oldu,
Yetkin, gözəl. O, hər gün yanıma gələndə nə baş verdi? Mən bilmək istəyirəm.
gözümdə daha da ucalırdı. Enok ayağa qalxdı. Pəncərəyə
Enok Robinson gözlərini Corc Villarda yaxınlaşıb, çölə, yağışlı və bomboş küçəyə
zillədi və onun uşaq gözlərinə bənzəyən baxdı. Corc da onun yanına gəldi. İndi
mavi gözləri lampa işığında pəncərənin önündə iki nəfər durmuşdu.
parıldadı.Yenidən bədəni titrəməyə başladı. Ruhən kişi olan hündürboylu cavan oğlan
– Hərdən ürəyim onu lap çox istəyirdi, və üzünü qırışlar basmış ruhən uşaq olan
hərdən də onu görmək belə istəmirdim. qoca kişi. Uşaq səsinə bənzər səs yenidən
Sonra yavaş-yavaş ona evimdəki həmin hekayənin davamını danışmağa başladı:
adamlar haqqında danışmağa başladım. – Mən onu söydüm. Çox pis şeylər
Özümə mane olmağa, susmağa, heç nə dedim. Üstünə qışqırıb dedim ki, getsin,
deməməyə çalışsam da bacarmadım. bir də gəlməsin. İlahi, ona nələr dedim?!
Bəzən elə istəyirdim ki, o çıxıb getsin, bir Әvvəlcə özünü elə göstərdi ki, guya heç
nə başa düşmür. Ayağımı yerə döyə-döyə
110 də heç vaxt qayıtmasın.
Qoca kişi ayağa qalxdı və səsi qışqırmağa, onu söyməyə davam edirdim.
2016 həyəcandan titrədi. Ev az qalırdı mənim səsimdən,
– Onun məni başa düşməsini çox söyüşlərimdən uçub dağılsın. Onu bir də
istəyirdim! İçimdə dəli bir həvəs var idi ki, görmək istəmirdim. Onsuz da bilirdim ki,
ona hər şeyi başa sala bilim, necə böyük, o sözlərdən sonra bir də onu heç vaxt
görə bilməyəcəyəm.
hörmətli adam olduğumu ona deyim. Bir O, biranlıq dayandı, sonra başını
gecə mənim uzun-uzadı söhbətlərimi
dinləyəndən sonra durub getmək istədi. yelləyə-yelləyə sakit və yazıq bir səslə
Mən də hər şeyi korladım. Dalınca qaçıb, dedi:
– Hər şeyi korladım. O, qapını açıb
qapını bağladım. Təzədən danışmağa otaqdan çıxdı. Mənim həyatım da onun
başladım. Onun gözlərində qəribə bir ifadə arxasınca düşüb getdi. Həmin vaxta qədər
var idi. Fikirləşirdim ki, məni başa düşür. otağımda mənimlə yaşayan bütün adamlar
Bəlkə də, əvvəldən məni başa düşürdü. da, elə bil ard-arda düzülüb onun arxasınca
Şervud Anderson. Tənhalıq Yavaş-yavaş əsəbiləşirdim. Dözə bilmirdim, bir-bir otaqdan çıxdılar. O, hamını özü ilə
istəyirdim ki, ona hər şeyi başa salım, apardı, hamı çıxıb getdi. Hamı ona qoşulub
amma başa sala bilmirdim. Heç cür başa getdi. Tək qaldım, tək.
sala bilmirdim. Corc üzünü çevirib, otaqdan çıxdı.
Qoca kişi lampanın yanındakı stulda Qapıya tərəf gedəndə, o qoca və zərif
oturdu. Corc qorxu və təəccüb içində onu səsin ağlamsına-ağlamsına dediyi sözləri
dinləyirdi. hələ də eşidirdi.
– Yaxşı, indi get, cavan oğlan, çıx – Mən burda tənhayam, çox tənha-
get, – qoca dilləndi, – çıx get, qoy tək yam, – o səs deyirdi, – orda, o otaqda
qalım bir az. Elə bilirdim ki, sənə desəm, xoşbəxt idim, orda dostlarım var idi. İndi
bir az rahatlanaram. Amma yanılmışam. tək qalmışam. İndi tənhayam, çox tən-
Dur get, dur. hayam, tənha, tənha, tənha...
