Page 86 - "Xəzər"

nәticәyә gәlә bilәm, hәr şeyi, heç ol- onlar bu dünyaya mәni aldatmaq,

masa, özüm üçün aydınlaşdıram vә mәnә rişxәnd etmәk üçün gәlmiş boz-

bütün bunların hәqiqәtәn baş verdiyinә bulanıq kölgәlәr deyil? Mәgәr mәnim

inanam – әn әsası öz inanmağımdır. duyduqlarım, gördüklәrim, beynimdәn

Çünki başqalarının inanıb-inanmama- keçәnlәr hәyatla heç bir bağlılığı ol-

sının mәnim üçün o qәdәr dә mayan irreal görüntülәr deyil?

әhәmiyyәti yoxdur. Bircә bundan çox Mәn başqaları üçün yox, çıraq

qorxuram: günlәrin birindә, lap elә işığında divara düşәn kölgәm üçün

günü sabah, özümü tanımamış bu yazıram: özümü ona tanıtmalıyam...

hәyata әlvida deyәm, bu dünyadan Bu rәzil, mәnasız dünyada ilk

köçüb gedәm. dәfәydi mәnә elә gәlirdi, hәyatımda

Hәyatdan çox dәrs almışam. Mә- bir Günәş şüası parlayıb. Əfsus! Günәş

nimlә başqa insanlar arasında necә şüası deyilmiş, göydәn düşәn bir ul-

dibsiz uçurum olduğunu da mәnә duzun işığı imiş – mәnim gözlәrimdә

86 hәyatım anladıb. Hәtta gücüm çatan bir qadın, bir mәlәk simasında
qәdәr susmağın, fikirlәrimi öz içimә cilvәlәnmişdi. Yaşadığım bütün bәd-

2015 gömmәyin nә qәdәr vacib olduğunu o bәxtliklәri o işığın bir göz qırpımı qәdәr

başa salıb mәnә. Vә әgәr indi, әlimә sürәn nurunda bircә-bircә gördüm,

qәlәm alıb yazmağa qәrar verirәmsә, hәyatımı bütün әzәmәtiylә dәrk etdim

bu yalnız özümü kölgәmә tanıtmaq vә o işıq da zülmәtin girdabına düşüb

üçündür – yan divarda belini büküb necә yox olmalı idisә, elәcә dә çәkilib

yazdıqlarımın hamısını içinә sümür- getdi. Saxlaya bilmәdim onu – o ani

Sadiq Hidayәt. Kor bayquş mәyә hazır durmuş kölgәmә. Yazsam, işığı özüm üçün tütüb saxlaya bilmәdim
tәkcә onun xәtrinә yazacağam. Yaza- ki, bilmәdim.
cağam bir görüm, kölgәmlә mәn bir-
birimizi tanıya bilirikmi. Axı dünyaya Üç ay... yox, iki ay dörd gün idi
bağlanan tellәri bircә-bircә qırdığım onun izini itirdiyim. Lakin ecazkar
zamandan bәri, özümü daha dәrindәn gözlәrinin ifadәsi, o gözlәrin içindә
tanımaq istәyirәm. çaxan öldürücü qığılcımın tilsimi
әbәdilik mәnimlә qaldı – hәyatıma bu
Boş, mәnasız şeylәrdir?! Nә deyi- qәdәr bağlı olan bir nәsnәni yadda-
rәm – olsun! Amma bu “boş, mәnasız” şımdan necә silә bilәrdim axı?
şeylәr axı mәnә sizin “mәnalı”
hәqiqәtlәrinizdәn daha ağır işgәncәlәr Yox, onun adını heç vaxt çәkmә-
verir. Yәni mәnә bәnzәyәn, havaya, yәcәyәm, çünki hәyatımı gilә-gilә әridib
buxara çevirәrәk mәni heçliyә qo-
vuşduran çәkisiz, sanki dumandan to-

suya eynәn elә mәnim qәdәr ehtiyac xunmuş incә qamәtinin, par-par yanan,

duyan bütün bu insanların fikri-zikri tәәccüb dolu gözlәrinin bu yırtıcı, mur-

yalnız mәni aldatmaq deyil? Mәgәr dar dünyaya dәxli yox idi. Yox, onun