Page 60 - "Xəzər"
P. 60
qamaşdırdığı çinsayağı balaca qonaq Heyrәtimdәn donub qalmışdım,
otağında masanın üzәrinә ildırım doktor Vejbitski isә yerindә dinmәzcә
sürәtiylә düzülәn qәhvә vә pirojnalarla oturub altdan-altdan qımışırdı. Bunu
birlikdә süfrәyә qarpız da verilmişdi. görәndә mәn dә öz qaşığımı әlimdә
Çürümәsin deyә yaxşı-yaxşı әhәng- çevirib, fransızca birnәfәsә soruşdum:
lәnib ağzınacan doldurulmuş buğda – Siz nә danışırsız? Müqәddәs
qutusunda saxlanan bu qarpızdan Pasxa әrәfәsindә?
ardıc ağacının әtri gәlirdi vә mәn sanki İkisi dә ürәkdәn şaqqanaq çәkdi.
musiqi alәtlәrinin qoxusunu içimә Nәhayәt, mәnә dә hәr şey aydın
çәkirmiş kimi qәfildәn hiss etdim ki, olmuşdu. Şam yemәyi vaxtı onlar
çoxdan unutduğum kvartetin ikinci bizimlә danışmağı heç düşünmürdü-
hissәsini dә yada sala bilәrәm – dostum lәr dә. Bu bir oyun idi – özlәrinә bәlli
Manassiya Bukurun ifa etdiyi skripka olan, bizimsә bilmәdiyimiz oyun. Oyu-
partiyasının ikinci hissәsini. Amma gec nun gedişatında, sadәcә, gümüş
idi, çox gec. Artıq bizim kvartetin mәtbәx lәvazimatlarına hәkk olunmuş
әlçatmaz olan digәr iki hissәsi, Allah yazıları oxumaq lazım idi. Bu qeydlәrin
60 bilir, harda itib-batmışdı. O hissәlәr bizim gümüş çәngәl-bıçaqlarımıza
2015 ömürlük yoxa çıxmışdı vә artıq aydın hardan gәldiyini xatırlayıb, indi bunu
idi ki, qırmızı sap mәnim Müqәddәs nәhayәt, özüm dә elәmişdim.
dağa giriş vizamı tәsdiqlәmәkdәn ötrü
möhürün dörd parçasından – üç kişi Bunlar Yan Pototskinin «Saraqosa-
vә bir qadın – dördünü dә bir-birinә da tapılmış әlyazma» kitabındakı di-
birlәşdirmәyәcәk, heç vaxt birlәşdir- aloqlardan ayrı-ayrı parçalar idi.
mәyәcәk. Mәnim mәsәlәm bu cür Oymaçı yüzlәrlә gümüş әşyanı mәhz
oldu… Bukura gәlincә, onun işindә bu fraqmentlәrlә naxışlamışdı.
hәlә ki, heç bir müәyyәnlik yox idi, Pototskidәn götürülmüş vә çәngәllәrә,
mәn isә mәhz mәsәlәnin aydınlaş- qaşıqlara, gümüş salfet hәlqәlәrinә
hәkk edilmiş bu kәlamların içindә
Milorad Paviç. Külәyin astar üzü masını gözlәyirdim.
İnadkarlığım son hәddә çatıb Manassiyanın sualına bizim hәr ikimizin
dәhşәtli yorğunluğa çevrildi. Elә yorğun başa düşdüyümüz sehirli cavab da
idim ki, elә bil bütün ömrüm boyu vardı. Dostumun öz doğma bacısı
göydә buludları, ağzımda sümüklәri Gerodan gözlәdiyi cavab.
– Mәnim әzizim, belә düşünürәm
saymışdım. Axırıncı qüvvәmi toplayıb
bir dә söhbәtә qoşuldum – söhbәt ki, bu çox pis, çox rәzil hәrәkәtdir!
dondurma qaşıqlarını әlimizә alan kimi
tәzәdәn canlanmışdı. ***
– Sizә mәslәhәt görürәm ki, yataq Hәmin dәqiqә ev sahiblәriylә
otağıma buyurub, gecәni mәnimlә xudahafizlәşdim; bilirdim ki, Bukur indi
keçirәsiniz, – gümüş qaşığı әlindә oy- dodaqlarındakı bu sözlәrlә hardasa
nadan ev sahibәsi yenidәn fransızcaya can verir vә gümüş mәtbәx lәvazimat-
keçib üzümә gülümsәdi. larının sirrini açmaqla onu yalnız mәn
otağında masanın üzәrinә ildırım doktor Vejbitski isә yerindә dinmәzcә
sürәtiylә düzülәn qәhvә vә pirojnalarla oturub altdan-altdan qımışırdı. Bunu
birlikdә süfrәyә qarpız da verilmişdi. görәndә mәn dә öz qaşığımı әlimdә
Çürümәsin deyә yaxşı-yaxşı әhәng- çevirib, fransızca birnәfәsә soruşdum:
lәnib ağzınacan doldurulmuş buğda – Siz nә danışırsız? Müqәddәs
qutusunda saxlanan bu qarpızdan Pasxa әrәfәsindә?
ardıc ağacının әtri gәlirdi vә mәn sanki İkisi dә ürәkdәn şaqqanaq çәkdi.
musiqi alәtlәrinin qoxusunu içimә Nәhayәt, mәnә dә hәr şey aydın
çәkirmiş kimi qәfildәn hiss etdim ki, olmuşdu. Şam yemәyi vaxtı onlar
çoxdan unutduğum kvartetin ikinci bizimlә danışmağı heç düşünmürdü-
hissәsini dә yada sala bilәrәm – dostum lәr dә. Bu bir oyun idi – özlәrinә bәlli
Manassiya Bukurun ifa etdiyi skripka olan, bizimsә bilmәdiyimiz oyun. Oyu-
partiyasının ikinci hissәsini. Amma gec nun gedişatında, sadәcә, gümüş
idi, çox gec. Artıq bizim kvartetin mәtbәx lәvazimatlarına hәkk olunmuş
әlçatmaz olan digәr iki hissәsi, Allah yazıları oxumaq lazım idi. Bu qeydlәrin
60 bilir, harda itib-batmışdı. O hissәlәr bizim gümüş çәngәl-bıçaqlarımıza
2015 ömürlük yoxa çıxmışdı vә artıq aydın hardan gәldiyini xatırlayıb, indi bunu
idi ki, qırmızı sap mәnim Müqәddәs nәhayәt, özüm dә elәmişdim.
dağa giriş vizamı tәsdiqlәmәkdәn ötrü
möhürün dörd parçasından – üç kişi Bunlar Yan Pototskinin «Saraqosa-
vә bir qadın – dördünü dә bir-birinә da tapılmış әlyazma» kitabındakı di-
birlәşdirmәyәcәk, heç vaxt birlәşdir- aloqlardan ayrı-ayrı parçalar idi.
mәyәcәk. Mәnim mәsәlәm bu cür Oymaçı yüzlәrlә gümüş әşyanı mәhz
oldu… Bukura gәlincә, onun işindә bu fraqmentlәrlә naxışlamışdı.
hәlә ki, heç bir müәyyәnlik yox idi, Pototskidәn götürülmüş vә çәngәllәrә,
mәn isә mәhz mәsәlәnin aydınlaş- qaşıqlara, gümüş salfet hәlqәlәrinә
hәkk edilmiş bu kәlamların içindә
Milorad Paviç. Külәyin astar üzü masını gözlәyirdim.
İnadkarlığım son hәddә çatıb Manassiyanın sualına bizim hәr ikimizin
dәhşәtli yorğunluğa çevrildi. Elә yorğun başa düşdüyümüz sehirli cavab da
idim ki, elә bil bütün ömrüm boyu vardı. Dostumun öz doğma bacısı
göydә buludları, ağzımda sümüklәri Gerodan gözlәdiyi cavab.
– Mәnim әzizim, belә düşünürәm
saymışdım. Axırıncı qüvvәmi toplayıb
bir dә söhbәtә qoşuldum – söhbәt ki, bu çox pis, çox rәzil hәrәkәtdir!
dondurma qaşıqlarını әlimizә alan kimi
tәzәdәn canlanmışdı. ***
– Sizә mәslәhәt görürәm ki, yataq Hәmin dәqiqә ev sahiblәriylә
otağıma buyurub, gecәni mәnimlә xudahafizlәşdim; bilirdim ki, Bukur indi
keçirәsiniz, – gümüş qaşığı әlindә oy- dodaqlarındakı bu sözlәrlә hardasa
nadan ev sahibәsi yenidәn fransızcaya can verir vә gümüş mәtbәx lәvazimat-
keçib üzümә gülümsәdi. larının sirrini açmaqla onu yalnız mәn
