Page 45 - "Xəzər"
P. 45
a nә vaxtsa orda Pirandellonun qorunmaq lazımdır, çünki onların 45
bir әsәrinә, lap dәqiqi, öz musiqisiylә arxasında qorxulu sonluq vә ölüm 2015
tamaşanı müşayiәt edәn pianoçuya gizlәnir.
baxıbmış; pianoçu dillәrin üstünә Milorad Paviç. Külәyin astar üzü
qoyulan kitabı oxuyurmuş kimi gah Belә dә vardı. Bir neçә hәftәdәn
alәtin arxasında itib-batır, gah klaviatura sonra bu hadisә barәdә öz romalı
әlini yandırırmış kimi yerindә atılıb- dostlarımıza danışanda onlar gülә-
düşür, gah arxaya söykәnib elә görkәm gülә tәsdiqlәdilәr ki, belә şeylәr
alırmış ki, elә bil pianonun altına hәqiqәtәn olur. Düzdür, “Uşaq teatrı”
düşmüş çәkmәsini ayağıyla hiss etmәk barәdә onlar heç nә eşitmәmişdilәr,
istәyir... Hәrdәn dә öz vintli kәtilini amma bu fikirdәydilәr ki, Museyin
tәrk etmәdәn dirsәklәrini vә dizlәrini poeması әsasında tamaşanın tәqdimatı
yuxarı qaldırıb ayaqlarının ucunda öz barәdә elan verәn “İbik” teatr truppası
yerindә addımlamağa başlayırmış… öz reputasiyasını möhkәmlәtmәk üçün
bundan mәharәtlә istifadә edib. Axı
Yaxamızı çәrәnçi qocanın әlindәn kim yoxlayacaq ki, onlar bu tamaşanı
qurtaran kimi yeni ünvana yollandıq hәqiqәtәn oynayıblar, ya yox? Nәinki
vә orda hәqiqәtәn kiçik bir teatrın bu cür elanlar, hәtta oynanmamış
varlığını aşkar etdik. Gәlişimizdәn bәrk tamaşa barәdә bәzәn tәnqidçilәrin
tәәccüblәnsәlәr dә, içәri keçmәyimizә pulla yazdığı resenziyalar teatrın guya
icazә verdilәr. Otağa gircәk heyrәt- Romada, yaxud Parisdә çıxış etdiyini
dәn donub qaldıq: bu, tәkcә qupquru tәsdiqlәyir, bu cür dәlil-sübutlara malik
skeleti qalmış xalis teatr gәmisiydi. olduqda isә, lap harda desәn, dünyanın
Dәhşәt vә mәşәqqәt. Ən azı iyirmi hansı paytaxtında istәsәn, әsl
ildir bu gәmini siçovullar gәmirirdi. anqajement almaq qәti çәtin deyil.
Bura Roma çardaqlarından birisiydi. Orda isә hәqiqәtәn dә «sevgi-ölüm»
Qardaşım teatrın nә vaxtdan mövcud şәbihi çıxarda bilәrsәn.
olduğunu soruşdu vә eşitdiyi cavabdan
üşәndi. Teatr onunla yaşıd idi. Qardaşımla ürәkdәn güldük, amma
bizi güldürәn tәkcә bu mәzәli hadisә
Biz dәhşәt içәrisindә ordan aralanıb deyildi, Romada hәr ikimiz üçün belә
getdik, qardaşım mәnә tәskinlik şәn keçdiyinә görә kefimiz kök idi. Vә
vermәyә başladı: qardaşıma mәndәn üz döndәrmәyәn,
mәnә arxa çevirmәyәn bir ruzi kimi
– Bilirsәn, hәyatda ağlasığmaz, baxarkәn, axşamlar kafedә çox әla
müәmmalı, fantastik görünәnlәrin çaldığı musiqilәri dinlәyә-dinlәyә öz-
böyük әksәriyyәti özünün yalançı özümә düşünürdüm: kişilәr o sәbәbdәn
siması, zahiri pәrdәsi arxasında әn lәnәtә tuş gәliblәr ki, ehtiras vә
adi şeylәri gizlәdir. xoşbәxtliyin әn yüksәk nöqtәsindә şirin
qadın meyvәlәri onların әllәrindә
– Bu o demәkdir ki, – mәn dedim, gözlәnilmәdәn bir cüt qum kisәsinә
– adi şeylәrdәn, adi hadisәlәrdәn çevrilir…”
bir әsәrinә, lap dәqiqi, öz musiqisiylә arxasında qorxulu sonluq vә ölüm 2015
tamaşanı müşayiәt edәn pianoçuya gizlәnir.
baxıbmış; pianoçu dillәrin üstünә Milorad Paviç. Külәyin astar üzü
qoyulan kitabı oxuyurmuş kimi gah Belә dә vardı. Bir neçә hәftәdәn
alәtin arxasında itib-batır, gah klaviatura sonra bu hadisә barәdә öz romalı
әlini yandırırmış kimi yerindә atılıb- dostlarımıza danışanda onlar gülә-
düşür, gah arxaya söykәnib elә görkәm gülә tәsdiqlәdilәr ki, belә şeylәr
alırmış ki, elә bil pianonun altına hәqiqәtәn olur. Düzdür, “Uşaq teatrı”
düşmüş çәkmәsini ayağıyla hiss etmәk barәdә onlar heç nә eşitmәmişdilәr,
istәyir... Hәrdәn dә öz vintli kәtilini amma bu fikirdәydilәr ki, Museyin
tәrk etmәdәn dirsәklәrini vә dizlәrini poeması әsasında tamaşanın tәqdimatı
yuxarı qaldırıb ayaqlarının ucunda öz barәdә elan verәn “İbik” teatr truppası
yerindә addımlamağa başlayırmış… öz reputasiyasını möhkәmlәtmәk üçün
bundan mәharәtlә istifadә edib. Axı
Yaxamızı çәrәnçi qocanın әlindәn kim yoxlayacaq ki, onlar bu tamaşanı
qurtaran kimi yeni ünvana yollandıq hәqiqәtәn oynayıblar, ya yox? Nәinki
vә orda hәqiqәtәn kiçik bir teatrın bu cür elanlar, hәtta oynanmamış
varlığını aşkar etdik. Gәlişimizdәn bәrk tamaşa barәdә bәzәn tәnqidçilәrin
tәәccüblәnsәlәr dә, içәri keçmәyimizә pulla yazdığı resenziyalar teatrın guya
icazә verdilәr. Otağa gircәk heyrәt- Romada, yaxud Parisdә çıxış etdiyini
dәn donub qaldıq: bu, tәkcә qupquru tәsdiqlәyir, bu cür dәlil-sübutlara malik
skeleti qalmış xalis teatr gәmisiydi. olduqda isә, lap harda desәn, dünyanın
Dәhşәt vә mәşәqqәt. Ən azı iyirmi hansı paytaxtında istәsәn, әsl
ildir bu gәmini siçovullar gәmirirdi. anqajement almaq qәti çәtin deyil.
Bura Roma çardaqlarından birisiydi. Orda isә hәqiqәtәn dә «sevgi-ölüm»
Qardaşım teatrın nә vaxtdan mövcud şәbihi çıxarda bilәrsәn.
olduğunu soruşdu vә eşitdiyi cavabdan
üşәndi. Teatr onunla yaşıd idi. Qardaşımla ürәkdәn güldük, amma
bizi güldürәn tәkcә bu mәzәli hadisә
Biz dәhşәt içәrisindә ordan aralanıb deyildi, Romada hәr ikimiz üçün belә
getdik, qardaşım mәnә tәskinlik şәn keçdiyinә görә kefimiz kök idi. Vә
vermәyә başladı: qardaşıma mәndәn üz döndәrmәyәn,
mәnә arxa çevirmәyәn bir ruzi kimi
– Bilirsәn, hәyatda ağlasığmaz, baxarkәn, axşamlar kafedә çox әla
müәmmalı, fantastik görünәnlәrin çaldığı musiqilәri dinlәyә-dinlәyә öz-
böyük әksәriyyәti özünün yalançı özümә düşünürdüm: kişilәr o sәbәbdәn
siması, zahiri pәrdәsi arxasında әn lәnәtә tuş gәliblәr ki, ehtiras vә
adi şeylәri gizlәdir. xoşbәxtliyin әn yüksәk nöqtәsindә şirin
qadın meyvәlәri onların әllәrindә
– Bu o demәkdir ki, – mәn dedim, gözlәnilmәdәn bir cüt qum kisәsinә
– adi şeylәrdәn, adi hadisәlәrdәn çevrilir…”
