Page 29 - "Xəzər"
P. 29
mirdisә, onda Bukurlardan hansısa küçәsindәki evin masası üzәrindә Gero 29
on ikidәn beş dәqiqә ötmüş gedib içinә pul qoyulmuş zәrf gördü. Zәrfdә 2015
nәyin işlәmәdiyini, minanın niyә min dinarın әvәzinә ikiqat artıq mәblәğ
partlamadığını yoxlamalıydı. Onlar, – iki min dinar vardı. Yәni, Geroya bir Milorad Paviç. Külәyin astar üzü
adәtәn, bax bu cür ölürdülәr. yox, iki şagirdin haqqı ödәnilmişdi.
– Bәs әgәr sәn minaaxtaran Bәs niyә iki min veriblәr? –
deyilsәnsә, onda on ikidәn beş dәqiqә oğlandan soruşdu.
ötmüş necә ölәcәksәn?
– Yәqin Kaçunitsaya görәdir.
– Çox sadәcә. Saat on iki tamamda – Kaçunitsa kimdir?
mәnim tәhsil aldığım kimya institutu – Bizdә Kaçunitsa da var...
bağlanır. Orda bizә qadağan edilәn – İndi sәnә birini ilişdirәrәm ha! De
bütün tәhlükәli sınaqları mәn on ikidәn görüm, kimdir bu Kaçunitsa?
sonraya saxlayıram. Hamı dağılışan – Mәnim bacım, – oğlan cavab
kimi gedib birinci odluğu yandırıram. verdi vә elә güldü ki, ağzı qulağının
Deyirlәr, bax ha, birdәn sәn dә on dibinә getdi.
ikidәn beş dәqiqә ötmüş gәbәrәrsәn… – Bәs sәnin bu Kaçunitsan niyә
İndi isә, zәhmәt çәk, qayıt öz dәrsinә, gәlib dәrsdә oturmur?
fikrini cәmlәşdir, әks tәqdirdә heç vaxt – Bunu mәn özüm dә bilmәk
müstәqil adam olmazsan: qocalana istәrdim.
qәdәr bütün ömrün boyu atan kimi – Doğrudanmı sәn bunu bilmirsәn?
asqırıb, anan kimi әsnәyәrsәn… – Bilmirәm. Mәn Kaçunitsanı heç
vaxt görmәmişәm.
Bunları deyәrkәn Gero istifadәsiz “Bundan çәtin bir şey öyrәnәsәn”,
qalan üçüncü fincana vә üçüncü kәtilin – Gero fikirlәşdi vә sәsinin gur yerinә
tuşundakı ikinci dәftәrә baxır, o biri salıb soruşdu:
şagirdinin gәlib çıxmamasının pәrtliyini – Yaxşı, sәnin bu Kaçunitsan var,
hiss edirdi. Axı qәzetdә, elә ev sahiblәri yoxsa yox?
ilә danışarkәn dә söhbәt cәm halda – Mәn hardan bilim?! Valideynlәrim
getmişdi, ayrılan pul mükafatı da buna deyir, guya var. Anam buna kiminsә
uyğun idi. şübhә etdiyini görәndә bәrk hirslәnir.
Bircә onu bilirәm ki, Kaçunitsanın yeri
“Nәsә oyun qurublar”, – Gero hәmişә boş qalsa da, anam yenә hәr
fikirlәşdi. Sonra növbәti dәrs üçün gün süfrәni bizә dörd adamlıq açır.
oğlana ev tapşırığı verib, “andıra qalmış Kaçunitsanın sәhәr yemәyi üçün hәr
döyәnәyi” indi daha bәrk ağrıyan dәfә mütlәq dördüncü soyutma
dabanlarının üstündә yağışlı küçәyә yumurtanı da bişirir. Hәlә itimiz Kolyanın
çıxdı; pәncәlәri az qala od tutub yanırdı. da Kaçunitsanın iti olduğunu deyirlәr...
Bu qış mәni uşaq otağından köçürt-
Amma pәncәlәri yanmağa macal dülәr, valideynlәrim dedilәr ki, bu yaşda
tapmamış gözlәnilmәz bir şey baş ver-
di. Ay sona yaxınlaşırdı, itlәrin kürsәyә
gәlәn vaxtıydı vә bir sәhәr Dobraçina
on ikidәn beş dәqiqә ötmüş gedib içinә pul qoyulmuş zәrf gördü. Zәrfdә 2015
nәyin işlәmәdiyini, minanın niyә min dinarın әvәzinә ikiqat artıq mәblәğ
partlamadığını yoxlamalıydı. Onlar, – iki min dinar vardı. Yәni, Geroya bir Milorad Paviç. Külәyin astar üzü
adәtәn, bax bu cür ölürdülәr. yox, iki şagirdin haqqı ödәnilmişdi.
– Bәs әgәr sәn minaaxtaran Bәs niyә iki min veriblәr? –
deyilsәnsә, onda on ikidәn beş dәqiqә oğlandan soruşdu.
ötmüş necә ölәcәksәn?
– Yәqin Kaçunitsaya görәdir.
– Çox sadәcә. Saat on iki tamamda – Kaçunitsa kimdir?
mәnim tәhsil aldığım kimya institutu – Bizdә Kaçunitsa da var...
bağlanır. Orda bizә qadağan edilәn – İndi sәnә birini ilişdirәrәm ha! De
bütün tәhlükәli sınaqları mәn on ikidәn görüm, kimdir bu Kaçunitsa?
sonraya saxlayıram. Hamı dağılışan – Mәnim bacım, – oğlan cavab
kimi gedib birinci odluğu yandırıram. verdi vә elә güldü ki, ağzı qulağının
Deyirlәr, bax ha, birdәn sәn dә on dibinә getdi.
ikidәn beş dәqiqә ötmüş gәbәrәrsәn… – Bәs sәnin bu Kaçunitsan niyә
İndi isә, zәhmәt çәk, qayıt öz dәrsinә, gәlib dәrsdә oturmur?
fikrini cәmlәşdir, әks tәqdirdә heç vaxt – Bunu mәn özüm dә bilmәk
müstәqil adam olmazsan: qocalana istәrdim.
qәdәr bütün ömrün boyu atan kimi – Doğrudanmı sәn bunu bilmirsәn?
asqırıb, anan kimi әsnәyәrsәn… – Bilmirәm. Mәn Kaçunitsanı heç
vaxt görmәmişәm.
Bunları deyәrkәn Gero istifadәsiz “Bundan çәtin bir şey öyrәnәsәn”,
qalan üçüncü fincana vә üçüncü kәtilin – Gero fikirlәşdi vә sәsinin gur yerinә
tuşundakı ikinci dәftәrә baxır, o biri salıb soruşdu:
şagirdinin gәlib çıxmamasının pәrtliyini – Yaxşı, sәnin bu Kaçunitsan var,
hiss edirdi. Axı qәzetdә, elә ev sahiblәri yoxsa yox?
ilә danışarkәn dә söhbәt cәm halda – Mәn hardan bilim?! Valideynlәrim
getmişdi, ayrılan pul mükafatı da buna deyir, guya var. Anam buna kiminsә
uyğun idi. şübhә etdiyini görәndә bәrk hirslәnir.
Bircә onu bilirәm ki, Kaçunitsanın yeri
“Nәsә oyun qurublar”, – Gero hәmişә boş qalsa da, anam yenә hәr
fikirlәşdi. Sonra növbәti dәrs üçün gün süfrәni bizә dörd adamlıq açır.
oğlana ev tapşırığı verib, “andıra qalmış Kaçunitsanın sәhәr yemәyi üçün hәr
döyәnәyi” indi daha bәrk ağrıyan dәfә mütlәq dördüncü soyutma
dabanlarının üstündә yağışlı küçәyә yumurtanı da bişirir. Hәlә itimiz Kolyanın
çıxdı; pәncәlәri az qala od tutub yanırdı. da Kaçunitsanın iti olduğunu deyirlәr...
Bu qış mәni uşaq otağından köçürt-
Amma pәncәlәri yanmağa macal dülәr, valideynlәrim dedilәr ki, bu yaşda
tapmamış gözlәnilmәz bir şey baş ver-
di. Ay sona yaxınlaşırdı, itlәrin kürsәyә
gәlәn vaxtıydı vә bir sәhәr Dobraçina
