Page 27 - "Xəzər"
P. 27
çox da iyirminci әsrin iyirminci yumruladı, Dobraçina küçәsindәki altı 27
illәrindә cavan xanımlar arasında dәbә nömrәli evin üçüncü mәrtәbәsindә 2015
minmiş “it lüğәti” deyilәn lüğәtә peyda oldu. Giriş hәyәtdәn idi. Hәr
oxşayırdı. Gәnc xanımlar ora öz mәnzilin günәşli tәrәfә açılan pәncәrәsi Milorad Paviç. Külәyin astar üzü
tazılarının, pudellәrinin, bulteryerlәrinin vardı; bir pәncәrә dә külәk tutan tәrәfә
anladığı ifadәlәri qeyd edirdilәr. açılırdı. Yayda güvә burda hәtta itlәrin
dә canına daraşırdı.
Geronun lüğәtindә dә yuxu öz
sahibi ilә müxtәlif dillәrdә danışan, Qız arxasını qapıya söykәyib başını
ancaq qızın leksikonundakı müәyyәn zәngin düymәsinә sıxdı, çantasından
sözlәri öyrәnmәk qabiliyyәtindә olan çıxartdığı üzüm mәlhәminin qutusunu
heyvan kimi yozulurdu. Qız bu әcaib çevirib alt dodağını, alt dodağıyla üst
heyvanın danışıq qrammatikasını az- dodağını yağladı. Düymәnin altına
az, tәdricәn mәnimsәyirdi, hәtta o bәnd edilmiş lövhәcikdә «Simonoviç»
qәnaәtә gәlmişdi ki, yuxuların dilindә soyadını oxuyub içәri keçdi.
ismin bütün halları mövcud olsa da,
feilin bütün zamanları mövcud deyil. Mәnzilә onu tәxminәn on yaşlı bir
oğlan uşağı buraxmışdı; Gero dәrhal
Lakin bu sәhәr Geronun halı başa düşdü ki, gәlәcәk şagirdi mәhz
yuxuluq deyildi. Mart fevralın günlәrini bu uşaq olasıdır vә oğlanın arxasınca
çırpışdırırdı, kresloların üstünә gedә-gedә fikirlәşdi: “Bunun sağrısı
sәpәlәnmiş otların qoxusu da sanki kürәyindәn başlayır”.
canlı idi.
Ər-arvad Simonoviçlәr qonağı
O, hazırda tәtilә buraxılmış üçayaq kәtildә oturtdular, ilk sözlәri
şagirdlәrinin fransızca yazdıqları poçt dә dәrsә görә ayda nә qәdәr
açıqcalarında qırmızı karandaşla ödәyәcәklәrini bildirmәk oldu: hәr uşaq
düzәlişlәr aparır, yazılara qiymәt üçün min dinar. Mәblәğ cәlbedici
qoyurdu. Gero dәrslәrindәn axsayan görünürdü, Gero da razılaşdı. O,
mәktәblilәrlә mәşğul olur, bununla hörüyünü peysәrinә yığmış halda
gündәlik ruzisini qazanırdı. İntәhası, üçayaq kәtildә oturub dili ilә ağzındakı
dәrs mövsümü tәzәlikcә başa çatmışdı, dişlәri sayır vә Simonoviçin hәr dәfә
o da balıq kimi aclıq çәkir, acından az “r” sәsini tәlәffüz edәrkәn sәyriyәn sol
qala damağı zoqquldayırdı. Qәzeti bәbәyi ilә göz vurduğunu nәzәrdәn
vәrәqlәdiyi müddәtdә sol ayağı sağ qaçırmırdı. Ev sahiblәri mәqam göz-
ayağını yandırmaqdaydı. Orda belә lәyirdi, hava qaralan kimi üç uzunsov
yazılmışdı: stәkana nәsә tünd içki süzdülәr.
“Hәftәdә iki dәfә uşaqlarla mәşğul – Sizin sağlığınıza! – ev sahibi
ola bilәcәk fransız dili müәllimi axtarırıq. sanki ağzındakı sümüklәri saya-saya
Dobraçina küçәsi, 6/111”. sәyriyәn sol bәbәyi ilә iki dәfә göz
vurdu.
Gero uzun hörüyünü hәlqә kimi
başına dolayıb qulağının arxasında
illәrindә cavan xanımlar arasında dәbә nömrәli evin üçüncü mәrtәbәsindә 2015
minmiş “it lüğәti” deyilәn lüğәtә peyda oldu. Giriş hәyәtdәn idi. Hәr
oxşayırdı. Gәnc xanımlar ora öz mәnzilin günәşli tәrәfә açılan pәncәrәsi Milorad Paviç. Külәyin astar üzü
tazılarının, pudellәrinin, bulteryerlәrinin vardı; bir pәncәrә dә külәk tutan tәrәfә
anladığı ifadәlәri qeyd edirdilәr. açılırdı. Yayda güvә burda hәtta itlәrin
dә canına daraşırdı.
Geronun lüğәtindә dә yuxu öz
sahibi ilә müxtәlif dillәrdә danışan, Qız arxasını qapıya söykәyib başını
ancaq qızın leksikonundakı müәyyәn zәngin düymәsinә sıxdı, çantasından
sözlәri öyrәnmәk qabiliyyәtindә olan çıxartdığı üzüm mәlhәminin qutusunu
heyvan kimi yozulurdu. Qız bu әcaib çevirib alt dodağını, alt dodağıyla üst
heyvanın danışıq qrammatikasını az- dodağını yağladı. Düymәnin altına
az, tәdricәn mәnimsәyirdi, hәtta o bәnd edilmiş lövhәcikdә «Simonoviç»
qәnaәtә gәlmişdi ki, yuxuların dilindә soyadını oxuyub içәri keçdi.
ismin bütün halları mövcud olsa da,
feilin bütün zamanları mövcud deyil. Mәnzilә onu tәxminәn on yaşlı bir
oğlan uşağı buraxmışdı; Gero dәrhal
Lakin bu sәhәr Geronun halı başa düşdü ki, gәlәcәk şagirdi mәhz
yuxuluq deyildi. Mart fevralın günlәrini bu uşaq olasıdır vә oğlanın arxasınca
çırpışdırırdı, kresloların üstünә gedә-gedә fikirlәşdi: “Bunun sağrısı
sәpәlәnmiş otların qoxusu da sanki kürәyindәn başlayır”.
canlı idi.
Ər-arvad Simonoviçlәr qonağı
O, hazırda tәtilә buraxılmış üçayaq kәtildә oturtdular, ilk sözlәri
şagirdlәrinin fransızca yazdıqları poçt dә dәrsә görә ayda nә qәdәr
açıqcalarında qırmızı karandaşla ödәyәcәklәrini bildirmәk oldu: hәr uşaq
düzәlişlәr aparır, yazılara qiymәt üçün min dinar. Mәblәğ cәlbedici
qoyurdu. Gero dәrslәrindәn axsayan görünürdü, Gero da razılaşdı. O,
mәktәblilәrlә mәşğul olur, bununla hörüyünü peysәrinә yığmış halda
gündәlik ruzisini qazanırdı. İntәhası, üçayaq kәtildә oturub dili ilә ağzındakı
dәrs mövsümü tәzәlikcә başa çatmışdı, dişlәri sayır vә Simonoviçin hәr dәfә
o da balıq kimi aclıq çәkir, acından az “r” sәsini tәlәffüz edәrkәn sәyriyәn sol
qala damağı zoqquldayırdı. Qәzeti bәbәyi ilә göz vurduğunu nәzәrdәn
vәrәqlәdiyi müddәtdә sol ayağı sağ qaçırmırdı. Ev sahiblәri mәqam göz-
ayağını yandırmaqdaydı. Orda belә lәyirdi, hava qaralan kimi üç uzunsov
yazılmışdı: stәkana nәsә tünd içki süzdülәr.
“Hәftәdә iki dәfә uşaqlarla mәşğul – Sizin sağlığınıza! – ev sahibi
ola bilәcәk fransız dili müәllimi axtarırıq. sanki ağzındakı sümüklәri saya-saya
Dobraçina küçәsi, 6/111”. sәyriyәn sol bәbәyi ilә iki dәfә göz
vurdu.
Gero uzun hörüyünü hәlqә kimi
başına dolayıb qulağının arxasında
