Page 23 - "Xəzər"
P. 23
zlәrini yayındırdı, ancaq bilmirdi bunda pis nə var idi ki! İstəyirdim o 23
baxışlarını harda gizlәtsin, әllәrini axtara- məni sevsin, lap Nərgiz olmasın, kimsə 2015
axtara, sәsi titrәyә-titrәyә: “Niyә ki, olur, məni sevsin, dünyadan, özümdən,
– dedi, – hәr şey olur”. Nәrgizin sәsindә adilikdən bezəndə, darıxanda sığınma- Saday Budaqlı. Yaxşı oğlan
mәzәmmәt sezdi: “Elә bilirdim, acığın ğa, üz tutmağa bir yerim olsun, yadıma
tutacaq, mәni danlayacaqsan, abrımı salım ki, kimsə bu saat məni arzulayır,
tökәcәksәn”. Gәrәk ehtiyatlı olaydı, məni görmək istəyir, bu saat hardasa,
içini dolduran sevinci tez-tәlәsik büruzә kimsə məni düşünür, dünyada mən
vermәyәydi. O bu anı çox gözlәmişdi, ona hamıdan əzizəm, doğmayam. Axı
yuxularında, işdәn sonra qaldığı boş bunda pis nə var idi ki.
otaqda vurnuxa-vurnuxa bu anı, bir-
birlәrini başa düşәcәklәri anı çox Sonra avtobus basabasında fikir-
yaşamışdı. İndi hәr şey fikirlәşdiyi lәşdi ki, daha hәr şey qurtardı, daha
kimiydi, özü dilә gәlmişdi, birinci özü telefon zәngi onu diksindirmәyәcәk,
ürәyini açmışdı. Nәrgiz hәlә dә gözlәrini sәhәrlәrdәn heç nә ummayacaq,
ondan çәkmәmişdi; utancaqlıqla, axşamlar şöbәdә tәk-tәnha qalmaq
narahatlıqla azca qıyılmış qonur gözlәr cәhәnnәm әzabına dönәcәk. Sonra
onun nә deyәcәyini gözlәyirdi. Yenә onu da fikirlәşdi ki, görәn, öz adını
özünü saxladı, şübhәdәn biryolluq eşitsәydi, hәmin an nә deyәcәkdi, nә
qurtulmaq üçün cavabında nә elәyәcәkdi. Yәqin xoşbәxtlik deyilәn
eşidәcәyini bilә-bilә, bayaqdan beynindә şeyi hiss elәyәcәkdi, indiyә kimi nәlәr
fırlatdığı sözü axır ki, dilinә gәtirdi: “O keçirdiyini, onu necә gözlәdiyini, ondan
kimdi, mәn onu tanıyırammı?” ötrü necә darıxdığını deyәcәkdi. Bәlkә
dә xoşbәxt-xoşbәxt susacaqdı, istәdiyini
Özümə heç belə yazığım gəlmə- almış adam rahatlığı ilә özünü quru-
mişdi, elə bil hamının qabağında döy- dacaqdı; guya bu onun üçün gözlәnil-
müşdülər məni, yaxşıca əzişdirmişdilər, mәzdi, bunu heç ağlına da gәtirmirmiş,
alçaltmışdılar, gözümün içinə demişdilər yәqin hәlә ona ağıl da verәcәkdi,
ki, mən heç nəyəm, heç nəyə dəymə- deyәcәkdi, gәl gözlәyәk, hәr şeyi belәcә
rəm. Başqa ad eşidəndə, tezcə üzümü dә saxlayaq, elә bilәk aramızda bu
əllərimlə qapadım ki, necə pörtdüyümü, söhbәt olmayıb, sәn dә öz ürәyinә
gözlərimin yaşsız-filansız ağladığını qulaq as, yaxşı-yaxşı düşün, bәlkә ötәri
görməsin. İntəhası, ola bilməzdi, danı- bir hissdi, keçib-gedәcәk, unudulacaq.
şığımdan, sir-sifətimdən haldan-hala Bәs sonra? Sonrasını belәcә düzüb-
düşdüyümü, ürəyimdən nələr keçdiyini qoşa bilәrdi, yәqin hәlә çox düzüb-
duymamış olsun. Yəqin indi onun da qoşacaqdı da. Ancaq bir şeyi yaxşı
mənə yazığı gəlirdi, bəlkə, üstəlik, acığı başa düşürdü ki, bunların hamısı yalan
da tuturdu, fikirləşirdi ki, yaxşılıqdan, olacaqdı vә heç biri ürәyinә toxtaqlıq
xeyirxahlıqdan, adamlıqdan dəm vu- gәtirmәyәcәkdi.
rurdu, demə, hamısı hoqqaymış, ağlın-
dakı tamam başqa şeymiş. Ancaq
baxışlarını harda gizlәtsin, әllәrini axtara- məni sevsin, lap Nərgiz olmasın, kimsə 2015
axtara, sәsi titrәyә-titrәyә: “Niyә ki, olur, məni sevsin, dünyadan, özümdən,
– dedi, – hәr şey olur”. Nәrgizin sәsindә adilikdən bezəndə, darıxanda sığınma- Saday Budaqlı. Yaxşı oğlan
mәzәmmәt sezdi: “Elә bilirdim, acığın ğa, üz tutmağa bir yerim olsun, yadıma
tutacaq, mәni danlayacaqsan, abrımı salım ki, kimsə bu saat məni arzulayır,
tökәcәksәn”. Gәrәk ehtiyatlı olaydı, məni görmək istəyir, bu saat hardasa,
içini dolduran sevinci tez-tәlәsik büruzә kimsə məni düşünür, dünyada mən
vermәyәydi. O bu anı çox gözlәmişdi, ona hamıdan əzizəm, doğmayam. Axı
yuxularında, işdәn sonra qaldığı boş bunda pis nə var idi ki.
otaqda vurnuxa-vurnuxa bu anı, bir-
birlәrini başa düşәcәklәri anı çox Sonra avtobus basabasında fikir-
yaşamışdı. İndi hәr şey fikirlәşdiyi lәşdi ki, daha hәr şey qurtardı, daha
kimiydi, özü dilә gәlmişdi, birinci özü telefon zәngi onu diksindirmәyәcәk,
ürәyini açmışdı. Nәrgiz hәlә dә gözlәrini sәhәrlәrdәn heç nә ummayacaq,
ondan çәkmәmişdi; utancaqlıqla, axşamlar şöbәdә tәk-tәnha qalmaq
narahatlıqla azca qıyılmış qonur gözlәr cәhәnnәm әzabına dönәcәk. Sonra
onun nә deyәcәyini gözlәyirdi. Yenә onu da fikirlәşdi ki, görәn, öz adını
özünü saxladı, şübhәdәn biryolluq eşitsәydi, hәmin an nә deyәcәkdi, nә
qurtulmaq üçün cavabında nә elәyәcәkdi. Yәqin xoşbәxtlik deyilәn
eşidәcәyini bilә-bilә, bayaqdan beynindә şeyi hiss elәyәcәkdi, indiyә kimi nәlәr
fırlatdığı sözü axır ki, dilinә gәtirdi: “O keçirdiyini, onu necә gözlәdiyini, ondan
kimdi, mәn onu tanıyırammı?” ötrü necә darıxdığını deyәcәkdi. Bәlkә
dә xoşbәxt-xoşbәxt susacaqdı, istәdiyini
Özümə heç belə yazığım gəlmə- almış adam rahatlığı ilә özünü quru-
mişdi, elə bil hamının qabağında döy- dacaqdı; guya bu onun üçün gözlәnil-
müşdülər məni, yaxşıca əzişdirmişdilər, mәzdi, bunu heç ağlına da gәtirmirmiş,
alçaltmışdılar, gözümün içinə demişdilər yәqin hәlә ona ağıl da verәcәkdi,
ki, mən heç nəyəm, heç nəyə dəymə- deyәcәkdi, gәl gözlәyәk, hәr şeyi belәcә
rəm. Başqa ad eşidəndə, tezcə üzümü dә saxlayaq, elә bilәk aramızda bu
əllərimlə qapadım ki, necə pörtdüyümü, söhbәt olmayıb, sәn dә öz ürәyinә
gözlərimin yaşsız-filansız ağladığını qulaq as, yaxşı-yaxşı düşün, bәlkә ötәri
görməsin. İntəhası, ola bilməzdi, danı- bir hissdi, keçib-gedәcәk, unudulacaq.
şığımdan, sir-sifətimdən haldan-hala Bәs sonra? Sonrasını belәcә düzüb-
düşdüyümü, ürəyimdən nələr keçdiyini qoşa bilәrdi, yәqin hәlә çox düzüb-
duymamış olsun. Yəqin indi onun da qoşacaqdı da. Ancaq bir şeyi yaxşı
mənə yazığı gəlirdi, bəlkə, üstəlik, acığı başa düşürdü ki, bunların hamısı yalan
da tuturdu, fikirləşirdi ki, yaxşılıqdan, olacaqdı vә heç biri ürәyinә toxtaqlıq
xeyirxahlıqdan, adamlıqdan dəm vu- gәtirmәyәcәkdi.
rurdu, demə, hamısı hoqqaymış, ağlın-
dakı tamam başqa şeymiş. Ancaq
