Page 194 - "Xəzər"
P. 194
man Hesse. Xoşbәxtlik haqqındaBir sәhәr yuxudan ayıldım. Tәxmi- yeganә şüşә kirәmitin apaçıq mavisi
nәn on yaşında, çılğın bir oğlan idim. gözәl vә sevincәk bir halda öz
Qeyri-adi, bәxtiyarlıq dolu xoş hisslәr aralarında sanki dil tapmışdılar. Deyirdin
içimi günәş kimi işıqlandırdı. Sanki ki, bu mәxsusi sәhәr saatlarında onların
bu an, bu gözәl yuxudan ayılan kimi bir-birinә gülümsәmәk vә mehribançılıq
nәsә yeni, möcüzәli bir şey baş etmәkdәn savayı başqa niyyәtlәri yox-
vermişdi. Mәnim uşaq dünyam yeni du. Damın qәhvәyi, sәma vә şüşә
vә sirr dolu ilahi bir hala düşdü, tәzә kirәmitin mavi rәnglәrinin dә niyyәti
bir işıq alәminә, mühitә daxil oldu, bu idi. Onlar bir-biri ilә oynayırdılar,
sanki bütün gözәl hәyat özünün mәna keflәri saz idi. Onları belә görmәk, bu
vә dәyәrini yalnız indi, bu erkәn sәhәr oyunlarına qatılmaq, sәhәr şәfәqini,
çağında kәsb etdi. Nә dünәn, nә dә bәxtiyarlıq hissinin öz içindәn keçmәsini
sabah haqqında bir şey bilirdim: duymaq yaxşıydı vә bu, adama lәzzәt
bugünün xöşbәxtliyi mәni öz ağuşuna edirdi. Belәcә yuxudan sonrakı rahatlıq
alıb xәfifcә oxşayırdı. Bu xoşuma gәldi, hissinin tәsiri altında yerimdә uzanıb
194 qәlbim vә ruhum heç bir maraq qalmışdım. Sanki әbәdiyyәtә
2015 göstәrmәdәn, hesab sormadan onu qovuşmuşdum. Ömrümdә buna bәnzәr
daddı. Bu dad içimә yayıldı vә mәnә bir xoşbәxtlik daddığım yadıma
lәzzәt etdi. Sәhәr idi. Hündür pәncәrә- gәlmirdi. Belәsi heç olmamışdı. Dünya
mizdәn qonşu evin damı üstündәn öz axarındaydı. Bu xoşbәxtliyin yüz
görünәn mas-maviyә bәlәnmiş aydın saniyә vә ya on dәqiqә davam etdiyi
sәmaya baxdım. O da mәnә bәxtәvәr bütün zamanların xaricindәydi.
göründü, elә bil göy üzü özündә nәsә Qanadlarını çırpan mavi quş kimi, o,
bir qeyri-adilik gizlәdirdi, sanki buna әsl xoşbәxtliyin eyni idi. Lakin ötәri
görә әn gözәl libasını geymişdi. idi. Zaman onu da yuyub apardı. Amma
Çarpayımdan baxanda bundan artıq altmış il әrzindә yatdığı әnginlikdәn
görmәk mümkün deyildi: yalnız bu oyadılıb gәtirilmәk üçün kifayәt qәdәr
әsrarәngiz sәma vә qonşu evin uzanıb dәrindә vә hәm dә әbәdi idi. Bu
gedәn damıydı. Ancaq tünd-qırmızı- xoşbәxtlik mәni әhatә edәn bәzi
qәhvәyi kirәmitdәn olan bu darıxdırıcı, şeylәrin bir-biriylә hәmahәngliyindәn
bomboş dam da sanki gülürdü. Onun savayı heç nә deyildi. O hәm dә
dik, kölgә düşmüş әyri müstәvisindә mәnim heç bir dәyişiklik ummayan,
rәnglәr xәfifcә oynaşırdı vә bu qırmızı tәmәnnasız, bәxtiyar mövcudluğumla
çalarların arasında bircә dәnә göyümtül sәslәşirdi. Xoşbәxtliyin әbәdiliyi bu
şüşә kirәmit çox canlı görünürdü. dәfә gözәlliyin coşqusuyla vә ondan
Adama elә gәlirdi ki, o, sübh vaxtı da çox aşıb-daşan sevinc hissinin tәsiri
xәfifcә parlayan sәmanı sevinclә әks ilә qeyb olurdu. Qımıldanmadan
etdirmәyә çalışır. Bu sәma, damın bir yerimdә uzanıb qalmışdım vә sәhәrin
qәdәr әyri kәnarları, qәhvәyi rәng vә sakit işığı içimә dolub mәni özünә
nәn on yaşında, çılğın bir oğlan idim. gözәl vә sevincәk bir halda öz
Qeyri-adi, bәxtiyarlıq dolu xoş hisslәr aralarında sanki dil tapmışdılar. Deyirdin
içimi günәş kimi işıqlandırdı. Sanki ki, bu mәxsusi sәhәr saatlarında onların
bu an, bu gözәl yuxudan ayılan kimi bir-birinә gülümsәmәk vә mehribançılıq
nәsә yeni, möcüzәli bir şey baş etmәkdәn savayı başqa niyyәtlәri yox-
vermişdi. Mәnim uşaq dünyam yeni du. Damın qәhvәyi, sәma vә şüşә
vә sirr dolu ilahi bir hala düşdü, tәzә kirәmitin mavi rәnglәrinin dә niyyәti
bir işıq alәminә, mühitә daxil oldu, bu idi. Onlar bir-biri ilә oynayırdılar,
sanki bütün gözәl hәyat özünün mәna keflәri saz idi. Onları belә görmәk, bu
vә dәyәrini yalnız indi, bu erkәn sәhәr oyunlarına qatılmaq, sәhәr şәfәqini,
çağında kәsb etdi. Nә dünәn, nә dә bәxtiyarlıq hissinin öz içindәn keçmәsini
sabah haqqında bir şey bilirdim: duymaq yaxşıydı vә bu, adama lәzzәt
bugünün xöşbәxtliyi mәni öz ağuşuna edirdi. Belәcә yuxudan sonrakı rahatlıq
alıb xәfifcә oxşayırdı. Bu xoşuma gәldi, hissinin tәsiri altında yerimdә uzanıb
194 qәlbim vә ruhum heç bir maraq qalmışdım. Sanki әbәdiyyәtә
2015 göstәrmәdәn, hesab sormadan onu qovuşmuşdum. Ömrümdә buna bәnzәr
daddı. Bu dad içimә yayıldı vә mәnә bir xoşbәxtlik daddığım yadıma
lәzzәt etdi. Sәhәr idi. Hündür pәncәrә- gәlmirdi. Belәsi heç olmamışdı. Dünya
mizdәn qonşu evin damı üstündәn öz axarındaydı. Bu xoşbәxtliyin yüz
görünәn mas-maviyә bәlәnmiş aydın saniyә vә ya on dәqiqә davam etdiyi
sәmaya baxdım. O da mәnә bәxtәvәr bütün zamanların xaricindәydi.
göründü, elә bil göy üzü özündә nәsә Qanadlarını çırpan mavi quş kimi, o,
bir qeyri-adilik gizlәdirdi, sanki buna әsl xoşbәxtliyin eyni idi. Lakin ötәri
görә әn gözәl libasını geymişdi. idi. Zaman onu da yuyub apardı. Amma
Çarpayımdan baxanda bundan artıq altmış il әrzindә yatdığı әnginlikdәn
görmәk mümkün deyildi: yalnız bu oyadılıb gәtirilmәk üçün kifayәt qәdәr
әsrarәngiz sәma vә qonşu evin uzanıb dәrindә vә hәm dә әbәdi idi. Bu
gedәn damıydı. Ancaq tünd-qırmızı- xoşbәxtlik mәni әhatә edәn bәzi
qәhvәyi kirәmitdәn olan bu darıxdırıcı, şeylәrin bir-biriylә hәmahәngliyindәn
bomboş dam da sanki gülürdü. Onun savayı heç nә deyildi. O hәm dә
dik, kölgә düşmüş әyri müstәvisindә mәnim heç bir dәyişiklik ummayan,
rәnglәr xәfifcә oynaşırdı vә bu qırmızı tәmәnnasız, bәxtiyar mövcudluğumla
çalarların arasında bircә dәnә göyümtül sәslәşirdi. Xoşbәxtliyin әbәdiliyi bu
şüşә kirәmit çox canlı görünürdü. dәfә gözәlliyin coşqusuyla vә ondan
Adama elә gәlirdi ki, o, sübh vaxtı da çox aşıb-daşan sevinc hissinin tәsiri
xәfifcә parlayan sәmanı sevinclә әks ilә qeyb olurdu. Qımıldanmadan
etdirmәyә çalışır. Bu sәma, damın bir yerimdә uzanıb qalmışdım vә sәhәrin
qәdәr әyri kәnarları, qәhvәyi rәng vә sakit işığı içimә dolub mәni özünә
