Page 190 - "Xəzər"

sönmüş, saçları bozarıb kül rәngi almış Brixida ayaqlanıb bәrkimiş mey-

Mariya Rosa daxmasına çırpı aparırdı. dançaya gәlib çıxdı. Yenidәn canına

Qadınlar bir-birinә baxdı. Dәli ayaq vәlvәlә düşdü. O, İsa Mәsihin üzünә

saxlayıb, әlini qaldırdı, sanki onu nә baxmağa ürәk elәmirdi. Axı buraya ilk

barәdәsә xәbәrdar etmәk istәyirdi. gәlişi idi. Özü dә adi kәnd sakini kimi

Ancaq heç nә demәdi. Brixidanın yox, oğru kimi, gözlәrdәn gizlәnә-

üzünә zillәnmiş baxışlarda mәşum, gizlәnә gәlmişdi. Tanrıya sәcdә etmәyә

nәhs nәsә vardı. yox, xahiş-minnәtә gәlmişdi. O, külәşlә

Brixidanın xәyalı uzaqlardaydı, buna örtülmüş çardağın önündә diz çöküb,

baxmayaraq dumanlı şәkildә hiss etdi üzünü İsa Mәsihin heykәlinә tutdu:
– İstәyirәm bilәsәn!.. Sәndәn yalnız
ki, Mariya Rosa müәyyәn mәnada on-
dan üstündür. Bu dәli qadına qibtә bir dilәyim var – qoy o qayıdıb gәlsin!
etdi. Brixida onun sәsini heç vaxt Onu mәnә qaytar, yalvarıram!
Brixida metaldan düzәldilmiş kiçik
eşitmәmişdi; әl hәrәkәtlәriylә tәkrar-
ladığı xәbәrdarlığı da başa düşmәdi. xaç çıxardı, onu öpüb, dua etmәyә
190 Ola bilsin, sadәcә, onu salamlayırdı… başladı. Birdәn-birә hansısa çevrәnin
2015 Mariya Rosanın sirli bir işartıyla qapandığını hiss etdi, o, bu çevrәnin
içindә qalmışdı. Hәlә bilmirdi bu
canlanan gözlәri yenidәn ölgünlәşdi. qaçılmaz ölümә işarәdir, yoxsa nicat
Donqarlaşmış belinә şәlәlәdiyi çır-çırpı әlamәtidir? Buna baxmayaraq,
şaqqıldadı – qarı yoluna davam etdi. rahatlandı. Hәr halda artıq әvvәlki kimi

Brixida isә arxadan titrәk bir sәs eşitdi, utanmırdı.
quarani dilindә Hәlak olanların himnini
Brixida bir daha әlindәki xaçı öpüb,
oxuyurdular:
yavaş-yavaş başını qaldırdı. Ancaq
– Elә etmәliyәm ki, yenidәn öz baxışlarında mәğrurluqdan әsәr-әlamәt
sәsinә qovuşsun sümüklәrim…
yox idi. Əksinә, әrinin ikrahla susduğu
Brixida tәpәnin yamacına çatanda vә ya yeddimәrtәbәli söyüşlәrlә onu
artıq şәr qarışırdı. Ətrafda ağ kәpә- kötәklәdiyi vaxtlarda olduğu kimi,
Auqusto Roa Bastos. Kurupi nәklәr uçuşur, bulaq suyunun şırıltısı baxışında müti, mülayim bir ifadә vardı.
eşidilirdi. Sәma saman rәngindәydi. Əri onu söyüb-döyәrkәn, qadın taleyin

Hәr şey mәxmәri kölgәyә bürünmüşdü. ona bәxş etdiyi bu yeğanә

Ayaqqabısının dabanı yerә bata- xoşbәxtlikdәn hәzz alırdı – kötәk

bata yeriyәn qadın yoluna davam etdi. yemәyi diqqәtin bir forması sayırdı.

Tәpә sanki onun qarşısında әyilib, Qәfildәn qorxuya düşәn qadının

işini yüngüllәşdirmәk istәyirdi. O, yalnız gözlәri tez-tez qırpılmağa başladı. O,

bircә dәfә başını qaldırıb, yuxarı baxdı. qaranlığa öyrәşmiş gözlәrinә inana

İsa Mәsihin fiquru toranlıqda güclә bilmirdi, bәlkә dә, inanmaq istәmirdi.

sezilirdi, qürub vaxtının şәfәqlәri İsa Mәsihin ayaqlarında çәkmә var

ölәziyәn ocağın işığını xatırladırdı. idi. Brixida qeyri-ixtiyari әlinin arxasıyla