Page 153 - "Xəzər"
P. 153
Mәn, yәqin ki, yazıçı olmaq üçün Sözlәr vә cümlәlәr әmrә tabe әsgәrlәr 153
doğulmuşam. Bәlkә dә, çoxlu roman kimi sinәlәrini irәli verib sıralanırdılar. 2015
oxuyandan sonra öz-özümә: “Mәn dә
belәsini yaza bilәrәm”, – deyib Masa arxasında nә qәdәr oturdu- Mәktub. Şervud Anderson
başlamışam yazmağa. ğumu bilmirәm. Hekayә bitәn kimi du-
ruxdum. Gözlәrim dolmuşdu. Əslindә,
Hәmin gün işdәn evә yorğun xoşbәxtlikdәn ağlayırdım. Mәn nәsә
gәlmişdim. Otağım balaca vә yaman hәqiqi vә sanballı bir şey yazmışdım:
cansıxıcı idi. Özümü çox mәyus hiss aldadıcı parıltıdan, yalandan uzaq...
edirdim, darıxırdım, çörәk qazandığım
işimi belә lәnәtlәyirdim. Onda çoxlarına әlçatmaz qalacaq
bir gözәllik var idi. Yaşantılarım bәlkә
Masa arxasında әylәşmişdim, dә yenicә ana olan qadının keçirdiyi
birdәn işә başladım. Mәncә, hәr bir hisslәrә bәrabәr idi. İlk övladımı әllәrimә
insan öz içindә heç vaxt ifadә edә almışdım. Öz-özümә tәkrarlayırdım:
bilmәdiyi hansısa tәәssüratları, hiss Budur hәqiqi olan! O, qaya kimi sar-
vә hәyәcanları gәzdirir. sılmazdır vә çox güman ki, bunu
mәndәn başqa hәlә heç kim bilmir.
Qәfildәn qeyri-adi hәvәslә yazmağa
başladım. Elә bil, qәlәmi tutan, bunları Eyni vaxtda hәm sakit, hәm dә
yazan mәn yox, kimsә başqa adam qürurlu idim. Yaradanın sәmaya uzanan
idi. Sanki mәni hansısa gözәgörünmәz әli, nәhayәt, mәnә dә toxunmuşdu...
bir qüvvә idarә edirdi.
Dünәn dә eyni hisslәri yaşadım.
Hәyatını qәlәmә almağımı arzu Belә şeylәr tez-tez baş vermir. Belә
edәn minlәrlә insan çıxırdı rastıma. anları uzun müddәt gözlәmәli olursan.
Onlar istәmirdilәr ki, bu hadisәlәr bitmiş Bunları sәnә ona görә yazıram ki,
şәkildә yaxud, bir az әl gәzdirilmәklә “Hollivud”un şirniklәndirici tәkliflәrinә
tәsvir edilsin. Nәticә etibarilә hamısında aldanmayasan.
mәqsәd eyni idi – hәyatını bir az da
qәlizlәşdirmәk, özünü bir az da çәtinә İstәnilәn halda, bu cür anları
salmaq. yaşamaq mümkündürsә, onda dünya-
da uzun müddәt nәlәrisә gözlәmәyә
“Başıma gәlәnlәri eşitsәydin, mәnә dәyәr.
rәğbәtlә yanaşardın, bәlkә dә bir az
sevәrdin”.
Bu, ağlamsınmağa bәnzәyirdi.
Budur, hәmin fiqurlardan biri qәfil
içimdә canlandı. Qәlәm, kağız boyunca
hәrәkәt elәmәyә başladı. Sözlәri
axtarmağa ehtiyac duyulmurdu. Onlar
artıq mövcud idi, sanki qәlәmin ucun-
dan kağıza yuvarlanırdılar. Hәyat vәrәq-
lәrdә adilәşirdi, yaşamaq asanlaşırdı.
doğulmuşam. Bәlkә dә, çoxlu roman kimi sinәlәrini irәli verib sıralanırdılar. 2015
oxuyandan sonra öz-özümә: “Mәn dә
belәsini yaza bilәrәm”, – deyib Masa arxasında nә qәdәr oturdu- Mәktub. Şervud Anderson
başlamışam yazmağa. ğumu bilmirәm. Hekayә bitәn kimi du-
ruxdum. Gözlәrim dolmuşdu. Əslindә,
Hәmin gün işdәn evә yorğun xoşbәxtlikdәn ağlayırdım. Mәn nәsә
gәlmişdim. Otağım balaca vә yaman hәqiqi vә sanballı bir şey yazmışdım:
cansıxıcı idi. Özümü çox mәyus hiss aldadıcı parıltıdan, yalandan uzaq...
edirdim, darıxırdım, çörәk qazandığım
işimi belә lәnәtlәyirdim. Onda çoxlarına әlçatmaz qalacaq
bir gözәllik var idi. Yaşantılarım bәlkә
Masa arxasında әylәşmişdim, dә yenicә ana olan qadının keçirdiyi
birdәn işә başladım. Mәncә, hәr bir hisslәrә bәrabәr idi. İlk övladımı әllәrimә
insan öz içindә heç vaxt ifadә edә almışdım. Öz-özümә tәkrarlayırdım:
bilmәdiyi hansısa tәәssüratları, hiss Budur hәqiqi olan! O, qaya kimi sar-
vә hәyәcanları gәzdirir. sılmazdır vә çox güman ki, bunu
mәndәn başqa hәlә heç kim bilmir.
Qәfildәn qeyri-adi hәvәslә yazmağa
başladım. Elә bil, qәlәmi tutan, bunları Eyni vaxtda hәm sakit, hәm dә
yazan mәn yox, kimsә başqa adam qürurlu idim. Yaradanın sәmaya uzanan
idi. Sanki mәni hansısa gözәgörünmәz әli, nәhayәt, mәnә dә toxunmuşdu...
bir qüvvә idarә edirdi.
Dünәn dә eyni hisslәri yaşadım.
Hәyatını qәlәmә almağımı arzu Belә şeylәr tez-tez baş vermir. Belә
edәn minlәrlә insan çıxırdı rastıma. anları uzun müddәt gözlәmәli olursan.
Onlar istәmirdilәr ki, bu hadisәlәr bitmiş Bunları sәnә ona görә yazıram ki,
şәkildә yaxud, bir az әl gәzdirilmәklә “Hollivud”un şirniklәndirici tәkliflәrinә
tәsvir edilsin. Nәticә etibarilә hamısında aldanmayasan.
mәqsәd eyni idi – hәyatını bir az da
qәlizlәşdirmәk, özünü bir az da çәtinә İstәnilәn halda, bu cür anları
salmaq. yaşamaq mümkündürsә, onda dünya-
da uzun müddәt nәlәrisә gözlәmәyә
“Başıma gәlәnlәri eşitsәydin, mәnә dәyәr.
rәğbәtlә yanaşardın, bәlkә dә bir az
sevәrdin”.
Bu, ağlamsınmağa bәnzәyirdi.
Budur, hәmin fiqurlardan biri qәfil
içimdә canlandı. Qәlәm, kağız boyunca
hәrәkәt elәmәyә başladı. Sözlәri
axtarmağa ehtiyac duyulmurdu. Onlar
artıq mövcud idi, sanki qәlәmin ucun-
dan kağıza yuvarlanırdılar. Hәyat vәrәq-
lәrdә adilәşirdi, yaşamaq asanlaşırdı.
