Page 245 - 2017-3
P. 245
şünməyə vadar edir. Mən qayıdanda çarpayısı yanında mənə hər şeyi etiraf 245
ailəmi məhv olmuş, ya da xilas olmuş, eləyən qızımla necə rəftar eləyim? Әlindən 2017
amma vicdanla yaşayan bir ailə kimi tutub küçəyə çıxarıb deyim ki, “get fahişəlik
görəcəyimi gözləyirdim. Niyə?.. Çünki elə?” Öz qızlarını evdən qovmalı olan Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri
mən müharibədən qayıdırdım… Amma, mənim kimi atalar, bilirsən, nə qədərdi?
sən demə, burda müharibənin adını Özü də təkcə Neapolda yox, dünyanın
eşitmək istəyən belə yoxmuş. Әvvəlki hər yerində. Bəs səninlə nə eləyim,
müharibədən qayıdanda hamı məni qonaq Amaliya? Sən niyə yaxşı ana ola bilmədin?
çağırırdı, bir-birlərinə aman vermirdilər… Öldürüm səni? Faciə oynayaq? (Get-gedə
Ki, döyüşlərin necə keçməsindən, qəhrə- daha həyəcan və müdrikliklə.) Bütün
manlıqlardan, igidliklərdən xəbər tuta dünyada oynanılan bu faciələr, hamının
bilsinlər… Söhbət o həddə qədər uzanırdı ürəyindən daş kimi sallanan bu matəmlər
ki, mənim sözüm qurtarırdı, yadımdadı, kifayət deyilmi?.. Bəs Amedeo? Oğru olan
camaatı birtəhər yola vermək üçün ya ol- Amedeo?
mayan şeyləri özümdən uydururdum, ya
da başqa əsgərlərin başına gələn Gözlərini boşluğa zilləyən Amaliya
əhvalatları danışırdım… Çünki camaat diksinir. Cennaronun sözləri sanki
toplaşırdı, böyük-kiçik hamı belə eşitmək aynadakı kimi üzündə əks olunur.
istəyirdi… (O dövrün dinləyicilərinin
entuziazmını xatırlayaraq.) “Әsgər! Bizə Amedeo oğru oldu. Sənin oğlun oğrudu.
danış görək! Ona içki verin! İtaliya əsgəri!” Düzü… bəlkə də, onun barəsində
Amma bu, sənin günahın deyil, bu düşünməzdim, çünki onun düşünəni var…
müharibəni sən başlamamısan ki… İkinci (Amaliyanın həyəcanı gözündən yayınmır.
səbəb odu ki, pul başları xarab eləyib… Ona yazığı gəlir.) Sən məni, axır ki,
(Başa düşərək.) Әvvəl-əvvəl sən o pulu anladın. Mən də anladım ki, burda
az-az görürdün, sonra yüz minlər, milyonlar olmalıyam. Ailəyə qarşı ölüm təhlükəsi
oldu. Və sənin başında artıq başqa heç nə qədər böyükdüsə, ailədə atanın
nə yox idi… (Komodun rəfini çəkib iki-üç məsuliyyəti də bir o qədər böyükdü. (Fikri
paket minlikləri götürüb Amaliyaya göstərir.) xəstə uşağın yanındadı.) Әgər hər bir kəs
Yaxşı-yaxşı bax… Bunlar sənə o qədər bu qapıdan içəri boylana bilsəydi… (Sol
də təsir etmir, çünki bunları qətrə-qətrə qapını göstərir.) Әgər hər bir kəs əlini
görmüsən, mən hiss eləyəni sən hiss ürəyinin üstə qoyub… İndi bizə ancaq
eləyə bilməzsən. Çünki mən qayıdıb gözləmək qalır, Amaliya… Gözləmək.
bunların hamısını birdən və bir yerdə Həkim necə dedi? Bu gecəni gözləməliyik.
gördüm… Bu qalaq-qalaq minliklər mənə (Ağır-ağır dərinliyə tərəf gedib sanki təmiz
nəsə bir zarafat, dəlilik kimi görünür. (Bank havanı içəri dəvət etmək üçün şüşə qapını
əsginaslarını Amaliyanın qarşısına, stolun açır.)
üstünə səpələyir.) Fikir ver, Amaliya, mən
bu pullara toxunuram, amma ürəyim əsib- Amaliya (məğlub olub, dərdin ağuşun-
eləmir… Әslində, minliklər ələ götürüləndə dadı, sanki dəhşətdən ayılmış kimi ağlayır).
gərək ürək əssin… (Pauza.) Sənə nə Niyə belə oldu?.. Nə baş verdi?...
deyim? Burada qalsaydım, bəlkə, mən
də başımı itirərdim… Xəstə bacısının Cennaro (Ucadan. Səsi dalanda
eşidilir). Müharibə, Ama!..
ailəmi məhv olmuş, ya da xilas olmuş, eləyən qızımla necə rəftar eləyim? Әlindən 2017
amma vicdanla yaşayan bir ailə kimi tutub küçəyə çıxarıb deyim ki, “get fahişəlik
görəcəyimi gözləyirdim. Niyə?.. Çünki elə?” Öz qızlarını evdən qovmalı olan Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri
mən müharibədən qayıdırdım… Amma, mənim kimi atalar, bilirsən, nə qədərdi?
sən demə, burda müharibənin adını Özü də təkcə Neapolda yox, dünyanın
eşitmək istəyən belə yoxmuş. Әvvəlki hər yerində. Bəs səninlə nə eləyim,
müharibədən qayıdanda hamı məni qonaq Amaliya? Sən niyə yaxşı ana ola bilmədin?
çağırırdı, bir-birlərinə aman vermirdilər… Öldürüm səni? Faciə oynayaq? (Get-gedə
Ki, döyüşlərin necə keçməsindən, qəhrə- daha həyəcan və müdrikliklə.) Bütün
manlıqlardan, igidliklərdən xəbər tuta dünyada oynanılan bu faciələr, hamının
bilsinlər… Söhbət o həddə qədər uzanırdı ürəyindən daş kimi sallanan bu matəmlər
ki, mənim sözüm qurtarırdı, yadımdadı, kifayət deyilmi?.. Bəs Amedeo? Oğru olan
camaatı birtəhər yola vermək üçün ya ol- Amedeo?
mayan şeyləri özümdən uydururdum, ya
da başqa əsgərlərin başına gələn Gözlərini boşluğa zilləyən Amaliya
əhvalatları danışırdım… Çünki camaat diksinir. Cennaronun sözləri sanki
toplaşırdı, böyük-kiçik hamı belə eşitmək aynadakı kimi üzündə əks olunur.
istəyirdi… (O dövrün dinləyicilərinin
entuziazmını xatırlayaraq.) “Әsgər! Bizə Amedeo oğru oldu. Sənin oğlun oğrudu.
danış görək! Ona içki verin! İtaliya əsgəri!” Düzü… bəlkə də, onun barəsində
Amma bu, sənin günahın deyil, bu düşünməzdim, çünki onun düşünəni var…
müharibəni sən başlamamısan ki… İkinci (Amaliyanın həyəcanı gözündən yayınmır.
səbəb odu ki, pul başları xarab eləyib… Ona yazığı gəlir.) Sən məni, axır ki,
(Başa düşərək.) Әvvəl-əvvəl sən o pulu anladın. Mən də anladım ki, burda
az-az görürdün, sonra yüz minlər, milyonlar olmalıyam. Ailəyə qarşı ölüm təhlükəsi
oldu. Və sənin başında artıq başqa heç nə qədər böyükdüsə, ailədə atanın
nə yox idi… (Komodun rəfini çəkib iki-üç məsuliyyəti də bir o qədər böyükdü. (Fikri
paket minlikləri götürüb Amaliyaya göstərir.) xəstə uşağın yanındadı.) Әgər hər bir kəs
Yaxşı-yaxşı bax… Bunlar sənə o qədər bu qapıdan içəri boylana bilsəydi… (Sol
də təsir etmir, çünki bunları qətrə-qətrə qapını göstərir.) Әgər hər bir kəs əlini
görmüsən, mən hiss eləyəni sən hiss ürəyinin üstə qoyub… İndi bizə ancaq
eləyə bilməzsən. Çünki mən qayıdıb gözləmək qalır, Amaliya… Gözləmək.
bunların hamısını birdən və bir yerdə Həkim necə dedi? Bu gecəni gözləməliyik.
gördüm… Bu qalaq-qalaq minliklər mənə (Ağır-ağır dərinliyə tərəf gedib sanki təmiz
nəsə bir zarafat, dəlilik kimi görünür. (Bank havanı içəri dəvət etmək üçün şüşə qapını
əsginaslarını Amaliyanın qarşısına, stolun açır.)
üstünə səpələyir.) Fikir ver, Amaliya, mən
bu pullara toxunuram, amma ürəyim əsib- Amaliya (məğlub olub, dərdin ağuşun-
eləmir… Әslində, minliklər ələ götürüləndə dadı, sanki dəhşətdən ayılmış kimi ağlayır).
gərək ürək əssin… (Pauza.) Sənə nə Niyə belə oldu?.. Nə baş verdi?...
deyim? Burada qalsaydım, bəlkə, mən
də başımı itirərdim… Xəstə bacısının Cennaro (Ucadan. Səsi dalanda
eşidilir). Müharibə, Ama!..
