Page 246 - 2017-3
P. 246
Amaliya (dağınıq fikirlərlə). Mənim Cennaro (yüngül iradla). Hə, yaxşı
bunlardan nə başım çıxır? İlahi, nə baş olmaz. Gəl öp məni.
verdi?
Amedeo doluxsuna-doluxsuna onu
Mariya Rozariya sol qapıdan daxil öpür.
olur. Əlində içi qaşıqlı dəmir qab var.
Get bir az uşağın çarpayısının yanında
“Həyətə” tərəf gedir. otur. Qızdırması var.
Cennaro. Mari, mənim üçün bir az Amedeo. Yaxşı, ata. (Gedir.)
qəhvə isit… Cennaro (onu saxlayaraq). Әgər sabah
Rituçça yaxşı olsa, qaz şirkətinə səni
Mariya Rozariya dinməz-söyləməz özüm aparacam. Sən təzədən orda işə
sağdakı balaca stola tərəf gedir, düzələcəksən.
üstündəki elektrik sobasını yandırıb Amedeo (əminliklə). Yaxşı, ata. (Sol
balaca qəhvədanı üstünə qoyur. qapıya tərəf gedir.)
246 Amaliya (keçmişdən qalan kasıb, Mariya Rozariya hazırladığı qəhvədən
xoşbəxt həyatlarını xatırlayaraq). Səhərlər bir fincan atasına gətirir. Cennaro nəvazişlə
2017 mən bazara gedirdim. Amedeo Rituççanı qızına baxır.
məktəbə ötürüb işə yollanırdı… Mən evə Gözlərindən görür ki, qızı da oğlu kimi
qayıdıb yemək hazırlayırdım… Nə baş əfv öpüşü almaq istəyir. Tərəddüd etmədən
verdi?.. Axşamlar hamımız süfrə arxasına onu özünə tərəf çəkib alnından öpür. Ma-
Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri yığılıb yeməkdən əvvəl dua edirdik… Nə riya Rozariya özünü sanki xilas olmuş
baş verdi?.. (Astadan ağlayır.) kimi hiss edir və həyəcanla sol qapıya
Amedeo ağır-ağır daxil olur. Hamıya gedir. Cennaro qəhvəni içmək istəyəndə
baxır. yorğun və ölgün Amaliyanı görüb dayanır.
Amedeo (narahatlıqla). Rituççaya nə Cennaro (arvadına yaxınlaşıb təəssüf,
olub? nəvaziş və səmimiyyət dolu bir səslə
deyir). Al… bir qurtum qəhvə iç… (Fincanı
Cennaro (stolun yanında əyləşib. ona verir. Amaliya fincanı həvəslə alıb
Amedeonun səsini eşidib səksənir. Gözləri sualedici nəzərlərlə ərinə baxır. Bu əzablı
dolur. Ağlamaq istəyir, amma birtəhər suallar belə oxunur: “Biz bütün bunları
özünü ələ alır). Dərman tapıldı. (Qalxır necə qaydasına qoyacağıq? Təzədən bir
və özünü birtəhər saxlayaraq davam edir.) də necə əsl insan olacağıq? Necə və nə
Həkim nə lazımdısa, elədi. İndi gecəni vaxt?” Amaliyanın nə düşündüyünü hiss
gözləməliyik. (Sonra nümayişkaranə edib öz müdrik cavabını verir.) Gözləmə-
biganəliklə soruşur.) Bəs sən görüşə liyik, Ama. Bu gecəni gözləməliyik! (Bu
getmədin? sözlərlə də sanki daha yaxşı sabahlara
ümid və inamla stolun yanında onunla
Amedeo (pərt halda). Yox. Fikirləşdim yanaşı əyləşir.)
ki, Rituççanın halı yaxşı deyil, qayıdım.
Öz-özümə dedim ki, belə eləsəm, yaxşı PӘRDӘ
olmaz.
bunlardan nə başım çıxır? İlahi, nə baş olmaz. Gəl öp məni.
verdi?
Amedeo doluxsuna-doluxsuna onu
Mariya Rozariya sol qapıdan daxil öpür.
olur. Əlində içi qaşıqlı dəmir qab var.
Get bir az uşağın çarpayısının yanında
“Həyətə” tərəf gedir. otur. Qızdırması var.
Cennaro. Mari, mənim üçün bir az Amedeo. Yaxşı, ata. (Gedir.)
qəhvə isit… Cennaro (onu saxlayaraq). Әgər sabah
Rituçça yaxşı olsa, qaz şirkətinə səni
Mariya Rozariya dinməz-söyləməz özüm aparacam. Sən təzədən orda işə
sağdakı balaca stola tərəf gedir, düzələcəksən.
üstündəki elektrik sobasını yandırıb Amedeo (əminliklə). Yaxşı, ata. (Sol
balaca qəhvədanı üstünə qoyur. qapıya tərəf gedir.)
246 Amaliya (keçmişdən qalan kasıb, Mariya Rozariya hazırladığı qəhvədən
xoşbəxt həyatlarını xatırlayaraq). Səhərlər bir fincan atasına gətirir. Cennaro nəvazişlə
2017 mən bazara gedirdim. Amedeo Rituççanı qızına baxır.
məktəbə ötürüb işə yollanırdı… Mən evə Gözlərindən görür ki, qızı da oğlu kimi
qayıdıb yemək hazırlayırdım… Nə baş əfv öpüşü almaq istəyir. Tərəddüd etmədən
verdi?.. Axşamlar hamımız süfrə arxasına onu özünə tərəf çəkib alnından öpür. Ma-
Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri yığılıb yeməkdən əvvəl dua edirdik… Nə riya Rozariya özünü sanki xilas olmuş
baş verdi?.. (Astadan ağlayır.) kimi hiss edir və həyəcanla sol qapıya
Amedeo ağır-ağır daxil olur. Hamıya gedir. Cennaro qəhvəni içmək istəyəndə
baxır. yorğun və ölgün Amaliyanı görüb dayanır.
Amedeo (narahatlıqla). Rituççaya nə Cennaro (arvadına yaxınlaşıb təəssüf,
olub? nəvaziş və səmimiyyət dolu bir səslə
deyir). Al… bir qurtum qəhvə iç… (Fincanı
Cennaro (stolun yanında əyləşib. ona verir. Amaliya fincanı həvəslə alıb
Amedeonun səsini eşidib səksənir. Gözləri sualedici nəzərlərlə ərinə baxır. Bu əzablı
dolur. Ağlamaq istəyir, amma birtəhər suallar belə oxunur: “Biz bütün bunları
özünü ələ alır). Dərman tapıldı. (Qalxır necə qaydasına qoyacağıq? Təzədən bir
və özünü birtəhər saxlayaraq davam edir.) də necə əsl insan olacağıq? Necə və nə
Həkim nə lazımdısa, elədi. İndi gecəni vaxt?” Amaliyanın nə düşündüyünü hiss
gözləməliyik. (Sonra nümayişkaranə edib öz müdrik cavabını verir.) Gözləmə-
biganəliklə soruşur.) Bəs sən görüşə liyik, Ama. Bu gecəni gözləməliyik! (Bu
getmədin? sözlərlə də sanki daha yaxşı sabahlara
ümid və inamla stolun yanında onunla
Amedeo (pərt halda). Yox. Fikirləşdim yanaşı əyləşir.)
ki, Rituççanın halı yaxşı deyil, qayıdım.
Öz-özümə dedim ki, belə eləsəm, yaxşı PӘRDӘ
olmaz.
